Mijn verjaardag in de Verenigde Staten
Ik heb er weer mooie weken opzitten hier! Andere weken dan mijn drukke weken daarvoor, maar het houdt natuurlijk ook een keer op met alle pret. Alhoewel, ook zonder vakantie heb ik een heerlijk
leven hier. Nog steeds prachtig weer met nog steeds een fijn zwembad om in af te koelen (tijdens werktijd en daarna). Of anders een dagje dierentuin met de kids? Wat een zwaar leven heb ik
momenteel.. ;) Voordat ik mijn normale schema weer op kon pakken waren de kinderen nog bij alle grootouders. Oma van vaders kant woont een paar uur verderop maar opa en oma van moeders kant wonen
hier een half uur vandaan. Toen de kinderen daar voor drie dagen heengingen nodigden ze me uit ook langs te komen. Daar was ik stiekem wel blij mee want ik had het wel gehad met die stilte in huis.
Opa en oma namen ons gezellig mee uit lunchen en naar het zwembad. Mijn ‘hostoma’ heeft wel wat weg van mijn eigen lieve oma die er helaas niet meer is. Een sterke, warme en aanwezige
persoonlijkheid, heel zorgzaam. Ik heb met veel plezier wat van mijn extra vrije tijd hier doorgebracht. Daarna was het tijd voor twee dagen werk en het was fijn om weer aan de slag te zijn. Eind
augustus was het tijd voor mijn verjaardag! De avond voor mijn verjaardag ging ik met Simone stappen in Clarendon. Het zou een leuk weekend worden en om mezelf even in de watten te leggen ging ik
daarvoor lekker nog even naar de kapper. We hadden een erg leuke avond in Clarendon. We vielen wel een beetje buiten de boot wat betreft kleding. Veel vrouwen zien er hier tijdens het stappen echt
een beetje ordinair uit.. Erg bloot en torenhoge hakken. Wij stonden daar gewoon lekker in een spijkerbroek, top en schoenen waar we fatsoenlijk op konden lopen. De volgende ochtend stonden er in
de keuken bloemen klaar en had mijn hostmoeder verse broodjes gehaald. Zo lief! We aten ontbijt met elkaar en ik voelde me al helemaal jarig. De berichtjes vanuit Nederland en Amerika stroomden
binnen en dit was erg bijzonder want wat kreeg ik lieve berichtjes! Het is toch allemaal net iets anders wanneer je niet thuis bent. Meer woorden die we normaal niet zo snel tegen elkaar zeggen
werden nu wel gezegd. Ik ben zelf ook niet iemand die constant tegen de ander zegt ‘ik hou van je’ ‘ik mis je’ ‘ik ben blij met onze vriendschap’ omdat ik denk dat het vooral belangrijk is om het
te laten merken in gedrag maar ik denk dat we het stiekem allemaal heel fijn vinden om te horen. En misschien ben ik hier zelf ook een beetje in veranderd inmiddels. Nu ik heb ervaren hoe erg ik
iedereen kan missen en hoeveel lieve mensen ik om me heen heb thuis, wil ik ook dat iedereen echt weet dat ik om ze geef en vrienden en familie erg belangrijk zijn. De middag bracht ik door met een
vriend in een nieuwe bar in DC en ’s avonds ging ik met mijn hostfamilie uiteten in een luxe sushi restaurant. Daarna stond er thuis een grote chocoladetaart op me te wachten en zongen de kindjes
voor me. Ik kreeg een leuk cadeau: een cadeaukaart voor airbnb want ze willen niet dat ik nog een keer op het vliegveld slaap. Met een lieve kaart waarop stond dat ik voel als familie. En zo voelt
het voor mij ook. Deze mensen zullen altijd een plekje hebben in mijn hart. En wat hebben ze hun best gedaan mij een geweldige dag te bezorgen. Zondag gingen we nog een keer uiteten. Deze keer voor
een lange brunch in een Turks restaurant in DC, met opa en oma erbij. Ik heb me nog nooit zo jarig gevoeld en het was onvergetelijk om dit is Amerika mee te maken. We hebben mooie foto’s gemaakt
met de hele familie, maar die wil ik hier niet allemaal openbaar plaatsen. Dat zet ik dan liever afgeschermd op Facebook.
Na dit feestweekend was het tijd voor een drukke week. De laatste vrije week voor school start dus voor de kinderen nog even genieten, maar ook voorbereiden op het nieuwe schooljaar. Een dagje naar
de dierentuin met de kinderen? Leuk! Een middag shoppen met de kinderen voor nieuwe kleren? Iets minder leuk. Ik had ogen in mijn achterhoofd nodig. En dit was voor de kinderen natuurlijk een groot
spel. Laten we achter alle rekken door gaan rennen, dan ziet Ghislaine ons niet meer. Het hoort er allemaal bij. Maar ook dat kwam allemaal in orde. Afgelopen weekend heb ik vooral veel tijd bij
het zwembad doorgebracht. Alleen volgend weekend is het zwembad nog open en dan is het over met het buitenzwembad voor dit jaar. Daar wilde ik dus nog even van genieten, zeker gezien het warme
weer. Elke ochtend om 10 uur stond ik klaar voor mijn morning work-out om daarna te relaxen, alleen of met een vriendin. En ja badmeester, ik zon inderdaad in de schaduw en nee, ik weet dat ik zo
nooit bruin word. Elke keer als ik lig te lezen op mijn ligstoel in de schaduw komt hij langslopen en moet hij hier gewoon een opmerking over maken. Dan vertel ik hem maar met een glimlach dat ik
een hele zomer heb gedaan over dit kleurtje dus ik geen moeite meer doe. Zaterdag ging ik naar DC want daar had ik afgesproken met Luciana. We gingen uiteten en naar het National Book Festival. Ja,
dat klinkt heel hip.. Wij vonden het in ieder geval leuk! Ook ben ik dit weekend wat gaan shoppen. Er was veel korting in verband met Labor Day dus daar wilde ik even van profiteren. Ik probeer
echt zo min mogelijk te winkelen hier want ik wil al mijn geld gebruiken om te reizen maar een paar nieuwe dingen voor de winter kon ik niet laten.
Dinsdag was het dan tijd voor de eerste schooldag van de kinderen en zelfs ik had het hier een beetje moeilijk mee. Een au pair zonder kinderen, dat is weer eens iets anders.. En onze band begint
steeds hechter te worden, zeker na 3 maanden vakantie. Elke avond als ik thuis kom van de sportschool of welke plek dan ook rennen ze naar de deur. Van J. kreeg ik vorige week spontaan een knuffel.
Dat doet hij normaal nooit! Het is zo’n lief kind. L. hing na dag 1 al om mijn nek. J. is zo niet en het kost hem gewoon wat meer tijd maar dan zie je wel dat hij oprecht om je geeft. Die
onverwachte knuffel waardeer ik des te meer. Ook is J. de laatste tijd zo grappig. Dan maakt hij uit het niets echt een goede grap waardoor ik in een deuk lig en dat vindt hij helemaal geweldig.
Voor de eerste schooldag was er nog even wat stress in huis. Mijn hostmoeder was haar verlovingsring en trouwring kwijt. Wat bleek? J. en L. waren maandag de badkamer ingedoken en vonden het wel
een leuk idee om de ringen te verstoppen achterin een kledingkast onder een koffer. Paniek die ik me helemaal kon voorstellen. Gevolg: twee weken geen IPad voor de kinderen. J. ‘Ik heb echt niets
gedaan hoor’. Nee, maar hij vertelde na een tijd zoeken toch maar waar de ringen waren ;) Ja, ook deze twee schatjes kunnen af en toe kattenkwaad uithalen. Mijn hostvader ‘We mogen nog blij zijn
dat L. ze niet in de tuin heeft begraven. Dat zou wel wat voor haar zijn’. Het was nog nooit zo druk bij de bushalte en met tranen in hun ogen zagen de moeders de schoolbus wegrijden, met kids die
er duidelijk minder moeite mee hadden. Kleine kinderen worden groot. L. keek al dagen uit naar haar eerste schooldag op de grotere school. Zij start nu in kindergarten. J. zit nu in first grade. En
dit is heeeel anders volgens hem. Waarom? Ze mogen nu hun snack buiten eten.. Ik was zo benieuwd hoe moe de kinderen zouden zijn na de eerste schooldag. J. kwam om vier uur enigszins slaperig de
bus weer uitwandelen. L. daarentegen kwam de bus niet eens uit. Alle kinderen waren de bus uit en de chauffeur wilde haar gordel al om doen om weg te rijden en ik dacht ‘hallo, ik mis een kind!’ L.
zat lekker weg te suffen in de bus en had niet door dat ze uit moest stappen. Ik schoot snel de bus in om haar eruit te halen en het eerste half uur heeft ze amper gepraat. En dit is echt niet de
L. die wij kennen. Die kletst de oren van je hoofd. Na een half uur en een snack verder waren beide kinderen weer wakker. Woensdagavond was L. zo moe. Van het een op het andere moment sloeg haar
bui om en was het brullen. Met wat knuffels en een boek voorlezen kon ik haar bui weer redelijk oppeppen waarna ze vervolgens naar bed ging.
Mijn werkschema is nu dus anders. Geen kinderen meer van 8.30 tot 15.45. Ik haal de kinderen elke maandag tot en met vrijdag uit bed en maak ze klaar voor school. Nadat ze richting school zijn moet
ik mezelf gaan vermaken. De afgelopen dagen deed ik dat met schoonmaken, de sportschool en het zoeken naar vrijwilligerswerk. Ook ga ik snel starten met studeren. Ik haal de kinderen aan het einde
van de middag weer op bij de bushalte en werk dan tot 16.30. Volgende week starten de naschoolse activiteiten zoals voetbal en ballet en daar ga ik ze allemaal naartoe brengen. Ook ga ik elke
maandagavond na 19.30 op me nemen, zodat onze andere nanny eerder naar huis kan. Elke maand hebben de kinderen een aantal vrije middagen, dus al met al heb ik dus toch nog wat werk te doen ;) Het
zijn wat minder uren en het is meer over de dag verspreid. Ik ben erg blij met mijn nieuwe schema.
Aan het reizen begin ik inmiddels te wennen. Het geld was nu even grotendeels op en na drie weken in DC zitten begint het alweer zo te kriebelen. Ik moet ergens heen! Ik moet plannen maken! Dus heb
ik inmiddels mijn volgende trip geboekt: Boston. Hier ga ik in Oktober heen en dit schijnt een mooie maand te zijn. Tot die tijd moet ik maar eens de tijd nemen om mijn bucketlijst met activiteiten
binnen DC verder af te gaan werken. Ik was van plan om in november een week naar California te gaan (Grand Canyon, Yosemite, Los Angelos, Las Vegas, etc) maar dit heb ik uitgesteld naar januari
(aaa, ik kan niet wachten maar California loopt niet weg..) in verband met mijn Engelse lessen die ik in november en december ga volgen aan de universiteit. Ook ga ik in november een lang weekend
naar de Long Island University in New York om daar een kinderpsychologie cursus te volgen. Het worden dus drukke maanden.
Heel veel liefs vanuit het nog even zomerse DC,
Ghislaine
De meest vermoeiende vakantie ooit
Na een weekje werken was het alweer tijd voor de volgende vakantie. Mijn hostgezin ging een week op vakantie dus ik kreeg een extra week vakantie. Die tijd wilde ik zo goed mogelijk benutten dus
een tijdje terug begon ik met het maken van plannen. Sandra, een van mijn vriendinnen hier, had ook vakantie dus we besloten samen op pad te gaan. Vrijdagavond nam ik weer afscheid van de kids en
op zaterdagochtend vertrok ik met Sandra naar New York City. Hier zouden we tot maandagochtend blijven. Zaterdag besloten we naar het 9/11 museum te gaan. Ik had al gehoord dat dit een heftig
museum was maar we wilden er allebei heen. Drie uur hebben we in dit museum doorgebracht en wat was het indrukwekkend. In het begin gaat het vooral over wat er precies is gebeurd. Daarna bestaat
het grootste deel echter over de hele impact. Muren vol met foto’s van mensen die zijn overleden. Voicemailberichten die passagiers in de vliegtuigen inspraken voor hun geliefden. Afschuwelijk!
Spullen van slachtoffers. Overgebleven stukken van de World Trade Centers. We kwamen allebei helemaal stil weer naar buiten. Klinkt niet erg gezellig.. maar ik vind dat je dit soort dingen niet uit
de weg moet gaan. Om even bij te komen liepen we door de stad richting Chinatown en daar zijn we gaan eten. Het was inmiddels donker dus we liepen daarna naar de Brooklyn Bridge. Aan de andere kant
van de brug is een park waar je mooi uitzicht hebt op de skyline van Manhattan. Ik vind New York in het donker mooier.. Alleen is het in de avond een erg vieze stad. Stinkende straten met overal
vuilniszakken. We liepen naar de metro en schrokken ons rot door ratten op straat. We hadden een hostel geboekt voor twee nachten en dit was best een goede plek! Ik vind het altijd een uitdaging om
een goede (betaalbare!) slaapplek te vinden in NYC. Deze hostel was prima! Modern, schoon, maar wel heel gehorig. We hadden de eerste nacht helaas een enorme snurker als buurman en midden in de
nacht schrok ik wakker door ruziënde mensen. De tweede nacht was gelukkig lekker rustig. Zondag gingen we met z’n drieen op pad. Maandag tot en met donderdag zouden we een bustour gaan doen en hier
hadden we een derde persoon voor gezocht om met ons mee te gaan. Elaine, een au pair uit Colorado, had contact met ons gezocht via facebook en zij kwam op zondag aan in New York. Het is natuurlijk
altijd even afwachten hoe dat loopt want we zouden dagen met elkaar door gaan brengen terwijl we haar nog nooit hadden ontmoet. Tot nu toe heb ik hier alleen maar goede ervaringen mee. Ik denk dat
een heleboel meiden door dit avontuur open-minded zijn/worden en beschikken over aanpassingsvermogen. Als er dan een klik is zit het al snel goed. We hebben het vijf dagen zo gezellig gehad met
elkaar. Zondag liepen we weer erg veel. We namen de gratis ferry naar the Statue of Liberty. Central Park kon natuurlijk ook niet ontbreken. ’s Avonds aten we onze maaltijd van een foodtruck op de
trap op Times Square. Zelf waren we ook nog te zien op het scherm. Een camera filmde mensen op Times Square en deze beelden waren te zien op een van de grote schermen. Het was zondagavond zo druk!
Ik kan echt niet langer dan twee dagen in New York City doorbrengen. Daarna word ik echt gek van al die drukte, zeker als ik moe ben. We kwamen zondagavond Times Square bijna niet meer af, zoveel
mensen waren er. Wat was ik blij om weer in mijn bed te liggen die avond.
Maandag was het tijd voor Canada!!! We hadden een volledig geregelde bustour geboekt en onze bus vertrok vanuit NYC. Zoiets had ik nog nooit gedaan en het heeft natuurlijk zijn voor- en nadelen. We vonden het makkelijk dat alles voor ons was uitgestippeld, we overal naartoe werden gereden (en letterlijk voor de deur afgezet werden) en alle hotels waren geregeld. De andere kant was natuurlijk dat je niet meer de baas was over je eigen schema en we soms ergens langer hadden willen blijven. Onze eerste stop op maandag was Watkins Glen State Park. Een mooi park waar we een wandeling maakten. Daarna reden we door naar het helaas regenachtige Canada. We hadden zo’n geluk dat het droog werd toen we op het punt stonden om naar de Niagara Falls te gaan lopen vanaf ons hotel. Het was inmiddels donker en wel mistig, maar wow, wat een geweldige plek. De watervallen waren mooi verlicht en we waren zo blij om hier na uren in de bus eindelijk te zijn.
De volgende ochtend stonden we op tijd op om weer richting de watervallen te lopen en foto’s te maken van onze nog slaperige gezichtjes. De bewolking verdween en om tien uur was het stralend zonnig en tijd voor de boottocht. Maid of the Mist brengt je erg dichtbij de watervallen. Dat is de boot waar iedereen zo charmant opstaat met de gekleurde poncho’s. Wat een geweldige ervaring was dat! Echt een van de hoogtepunten van onze vakantie. Sandra filmde het met haar GoPro en we hebben echt in een scheur gelegen toen we dit terugkeken. Het moment dat we ineens kletsnat worden is zo grappig. Iedereen in de weer met de poncho’s. Het ziet er niet uit. Daarna gingen we de Skylon Tower op om daar te genieten van het uitzicht. In de middag was het tijd om naar Toronto te gaan. Een erg leuke stad! Hier gingen we de CN Tower op. Daar hadden we erg mooi uitzicht op Toronto. En een alleenstaande vader achter ons aan lopen.. Die was aan het flirten met Sandra, terwijl zijn dochter erbij stond en vroeg vervolgens haar nummer. We lagen in een deuk nadat we de toren weer af waren, maar op dat moment probeerden we hem maar zo snel mogelijk uit de weg te gaan. En dit is niet de eerste keer dat zoiets ons overkwam. Ik snap dat niet zo goed hoor.. Een paar weken geleden was ik met mijn hostkids in de speeltuin en was er ook een alleenstaande vader met me aan het sjansen. Serieus, we zijn 22..! Ik denk dat de meesten van ons hier niet zijn gekomen om te daten met een man die onze vader had kunnen zijn. Woensdag was het schema echt bizar! We stonden om 4 uur ’s ochtends op om naar Thousand Islands te rijden. Dit is een hele aparte plek met heel erg veel kleine eilandjes. Veel mensen (met geld) komen hier in hun vakantiehuisje de zomer doorbrengen. Hier stonden we om 8 uur ’s ochtends al op een boot om anderhalf uur rond te varen en te ontbijten. Daarna reden we door naar Ottawa waar we maar liefst 1 uur doorbrachten, haha. Net genoeg tijd om even het parlementsgebouw te bekijken, een lunch te halen en te plassen. Daarna was het tijd voor Montreal. We gingen naar de Biodome en daarna naar het centrum van de stad. Het was net alsof we in Frankrijk waren beland! Echt een hele gezellige stad met een Europese sfeer. Veel Franse restaurants. De borden overal in het Frans en Engels. We waren zo moe aan het einde van de dag en op donderdag zouden we weer om 5 uur ’s ochtends vertrekken. We hadden in de ochtend nog wat tijd om te shoppen en daarna reden we terug naar New York. Een lange rit maar ik denk dat we allemaal steeds meer geduld krijgen nu we zoveel reizen. Eenmaal in de stad was het tijd om afscheid te nemen van Elaine. Het au pair jaar bestaat constant uit afscheid nemen maar eraan wennen? Nee, dat doe je nooit. We waren een goed team en hebben het erg leuk gehad. Het is jammer dat ze niet in deze regio woont. We hebben afgesproken volgend jaar in Europa een reünie te houden, of dat nu in Duitsland, Oostenrijk of Nederland is.
Sandra en ik gingen richting Queens, waar we een bed and breakfast hadden vlakbij het vliegveld. We voelden ons niet heel erg op ons gemak in deze wijk, dus deur op slot en naar bed. We vlogen om 7 uur ’s ochtends al richting Chicago. Deze stad heeft mijn hart gestolen. Wat een geweldige plek! Het was prachtig weer toen we aankwamen. We brachten eerst onze koffers naar de bed and breakfast (lang leve airbnb, ik begin het steeds leuker te vinden) om daarna gelijk de stad in te gaan. We hebben uren gelopen, tot onze voeten echt niet meer konden. Ik heb gehoord dat je de winter niet in Chicago wilt doorbrengen maar in de zomer heeft deze stad zoveel te bieden. We liepen langs Lake Michigan, waar overal strandjes zijn gemaakt. Er stonden overal foodtrucks en bedrijven die gratis spullen gaven want er was een evenement dit weekend: the air and water show. Het hele weekenden vlogen de vliegtuigjes om je oren. En deze mensen waren professionals! Wat een shows. We waren helaas onze bikini vergeten dus zwemmen zat er vrijdag niet in. Chicago is een hele mooie stad. Het meer is gigantisch. Je zou denken dat je gewoon aan de zee ligt. Ondertussen kijk je op de skyline. Dat is echt heel gaaf. De hele zomer zijn er evenementen en is iedereen het liefst de hele dag buiten. We liepen helemaal door naar de binnenstad, waar de architectuur er echt uitspringt. Niet alleen de gebouwen, maar ook de parken zijn uniek. Aparte fonteinen, beelden, een groot podium voor concerten. Vrijdagavond stond er een orkest te spelen. Zaterdagochtend was er yoga in het park. Je hoeft je niet te vervelen.
The bean, het symbool van Chicago, was vrijdagmiddag erg druk dus we namen ons voor om zaterdagochtend vroeg terug te komen om mooie foto’s te nemen zonder die hele mensenmassa erop. Vrijdagavond liepen we naar de Navy Pier. Hier heb je prachtig uitzicht op de stad, er staat een reuzenrad en er zijn veel terrasjes. We keken hier naar de zonsondergang en daarna besloten we het reuzenrad in te gaan om de skyline te kunnen bewonderen in het donker. Er stond een jongen achter ons in de rij die alleen was. Dat leek ons niet erg gezellig voor hem dus we boden hem aan met ons mee te gaan. Daar was hij erg blij mee dus de rest van de avond brachten we met z’n drieën door. Dit was erg gezellig! Met heftig onweer renden we gillend aan het einde van de avond naar de metro om naar onze bnb te gaan. We sliepen (weer) maar een paar uur om vervolgens om 6 uur weer op te staan en naar de stad te gaan. En we hadden geluk! The bean was deze keer helemaal niet druk dus dit was super. The bean is in het echt veel mooier dan op foto. Het is net een grote spiegel waar je de hele stad in ziet. Heel apart. Ook de fontein vlakbij is heel gaaf (dat zul je zo wel zien op de foto’s). Op de muur van de fontein worden steeds gezichten op geprojecteerd. De gezichten lachen, of doen niks, maar na een tijdje maken ze hun mond rond en dan komt er water uit de mond. Heel leuk gedaan. Om negen uur spraken we weer met Tino, de Zwitserse jongen van vrijdagavond, af om vervolgens de Willis Tower in te gaan. Deze toren is bekend vanwege de glazen vloer (en de urenlange rijen als je later dan half 10 aankomt). Mensen met hoogtevrees kunnen deze plek beter even overslaan maar verder is het echt een plek in Chicago waar je geweest moet zijn. Ik liet L. een van mijn foto’s zien toen ik thuis was en ze zei ‘Huh, kun je zweven?’ waarop ik zei ‘Ja L. Ik heb de hele week geoefend en toen lukte het ineens! Als ik me nu heel goed concentreer dan kan ik zweven’ . Haar ogen werden helemaal groot en ze zei ‘Wow, dan wil ik de volgende keer op je benen zitten’. Mijn hostmoeder en ik lagen helemaal in een deuk. Ik heb vervolgens maar opgebiecht dat ik helaas een grapje maakte. Deze keer geen flirtende vaders op de toren, maar vooral mensen die tijdens het maken van foto’s tegen Tino zeiden ‘Heb jij even geluk, op stad met twee meiden!’ Daarna gingen we naar een park en richting Lake Michigan. Deze keer hadden we wel allemaal zwemkleding meegenomen dus tijd voor een verfrissende duik. We keken ondertussen weer naar de vliegshow en nadat dit afgelopen was gingen we naar de dierentuin. De avond brachten we weer door op de Navy Pier want daar zou die avond een vuurwerkshow zijn. Als ik moet kiezen tussen New York City en Chicago, is mijn keuze snel gemaakt. Chicago! Rustiger, schoner en mooier als je het mij vraagt. Ik zou nooit in NYC kunnen wonen, in Chicago wel (in de zomer dan).
Om elf uur was het tijd om afscheid te nemen van Tino, een taxi te pakken om onze koffer op te halen en naar het vliegveld te gaan. We konden inmiddels bijna niet meer lopen, zoveel kilometers hadden we de afgelopen dagen afgelegd. We brachten de nacht op het vliegveld door. Voor die paar uurtjes wilden we geen hotelkamer betalen, want we vlogen alweer om 7 uur. Ik ben er bij deze achter dat de woorden’ slapen’ en ‘ vliegveld’ voor mij niet samengaan. Ik heb geen oog dicht gedaan. Dus ik ben mijn koffer maar gaan reorganiseren, mijn handtas op gaan ruimen en mijn moeder gaan bellen. Een vriend kwam ons van het vliegveld in DC halen dus om elf uur was ik weer heerlijk thuis. Moe maar voldaan. En blij om de kinderen weer te zien die naar me toe kwamen rennen. Wat hou ik van deze kids. Mijn hostmoeder zei dat ze me maar even wat tijd moesten geven om uit te pakken en te slapen maar ze kwamen toch naar beneden. J. kwam me een magneet (mijn nieuwe verzameling, idee van Esmee ;)) en handcrème uit Aruba brengen en vervolgens kwam L. ook om te spelen en foto’s te kijken. Twee uur extra wakker kon er ook nog wel bij en ik vond het fijn even wat tijd met ze door te brengen.
Het was een geweldige week waarin we prachtige dingen hebben gezien. Elaine postte dinsdag, nadat we merkten dat deze trip ons meer geld ging kosten dan waar we op gerekend hadden, op haar facebook ‘traveling is the only thing you buy that makes you richer’ . En dit is waar. Ja, we hebben veel geld uitgegeven maar het heeft ons zoveel opgeleverd. Een onvergetelijke vakantie waar ik zelfs weer van leer. Ik denk dat ik aan het einde van dit jaar een carrière switch ga maken en reisleider word ;). En Sandra wordt de fotograaf. Alle eer naar haar voor de goede foto’s. Nee oké, toch liever een baan als maatschappelijk werker, maar ik vind het leuk om plannen te maken en het voortouw te nemen om nieuwe plekken te ontdekken en ik begin er inmiddels handig in te worden. Had ik voor dit jaar vreemden aangesproken om met ons mee op pad te gaan? Nee. Was ik voor dit jaar vrijwillig op een vliegveld gaan slapen? Nee. Misschien was ik voordat ik naar de VS ging af en toe een beetje saai en gesteld op mijn comfortzone, maar ik denk niet dat ik nog onder deze noemer val.
Momenteel ben ik al twee dagen alleen thuis. De kinderen zijn een aantal nachten bij hun oma logeren dus het is erg stil hier. Ik heb nog nooit zo veel geslapen als in de afgelopen twee dagen. Inmiddels loop ik er dus niet meer bij als een zombie en ben ik lekker druk geweest met het wassen van de auto, schoonmaken en de sportschool. Van Sandra heb ik afscheid genomen, want die is inmiddels klaar met werken en is nu op reis voordat ze terugvliegt naar Europa. Mijn eerste vriendinnetje die terug gaat naar huis. Erg gek. Morgen komen de kindjes weer thuis en dan zijn ze nog maar twee weken thuis voordat school weer begint. Geen zomerkamp meer dus eindelijk wat tijd voor een dagje dierentuin, museum, waterpark, etc. Daar hebben we allemaal zin in. Komend weekend is het tijd voor Ocean City en de week daarna mijn verjaardag in de VS! Ik ben benieuwd.
Mijn vrienden zeggen dat mijn leven een grote vakantie is en dat was het ook de afgelopen weken maar ik ben er nu klaar voor om weer te gaan werken voor mijn geld ;)
Tot de volgende blog!
XXX Ghislaine
Familiebezoek
Hoi allemaal!
Wat heb ik een fijne tijd achter de rug! Na het plaatsen van de vorige blog stond ik op het punt om op vakantie te gaan. En niet zomaar een vakantie.. Op zaterdagochtend zou ik naar Boston vliegen
om daar mijn familie te gaan zien! Dit bezoek stond al maanden gepland en wat keek ik er naar uit. Na vijf maanden mijn gezin weer zien. Op vrijdagavond had ik nog een au pair meeting, een baseball
wedstrijd, en daarna ging ik snel naar bed want de supershuttle zou de volgende dag om half zes al op de stoep staan. Ik was er helemaal klaar voor. De vlucht stelde weinig voor. In ruim een uur
zat ik al in Boston. Tijdens het wachten op mijn koffer stond ik continue om me heen te kijken. Na een tijdje kwamen mijn moeder en Stephane aanlopen. Het kon zo in All You Need Is Love. Naar
elkaar toe rennen. Tranen in de ogen. Het was zo onwerkelijk. En na een paar uur was het weer zo normaal. Alsof ik nooit was weggeweest. Ik praat elke dag met mijn moeder op facetime dus ik was van
alles op de hoogte, dat scheelt natuurlijk ook, maar toch was ik verbaasd dat het weer zo snel voelde alsof ik gewoon thuis was. We reden naar de camping en daar zag ik de rest van de familie weer
voor het eerst. Zo fijn! We verbleven op een camping midden in het bos, waar ook vrienden van Stephane naartoe kwamen. Het was zo koud! Ik ben momenteel gewend aan een graad of 30, maar daar was
het 19 graden. Stond ik dan met een koffer vol korte broeken en jurkjes.. Dus liep ik dit weekend maar in mijn relaxbroek. ‘Heb jij nou een pyama aan?’…. ‘Neehee’.
We hadden een RV gehuurd, dus de roadtrip kon beginnen. Zaterdag bleven we op de camping, maakten we een wandeling en hielden we een bbq met als toetje natuurlijk marshmallows.
De volgende dag vertrokken we op tijd richting New Jersey. Hier hadden we een camping vlakbij een treinstation geregeld, want we wilden op maandag graag naar New York City. Dit was al met al nog een hele rit, maar maandag om 10 uur stonden we in de stad! Ik heb na een paar weekenden New York de stad inmiddels redelijk goed leren kennen dus dat kwam goed uit voor de rest. We gingen natuurlijk naar alle bekende plekken aangezien het voor alle kinderen de eerste keer in New York City was. Central Park, de Freedom Tower, Wallstreet, Empire State Building, Times Square, etc. Het was een vermoeiende en vooral leuke dag.
Op dinsdag reden we naar Lancaster, waar we ons verdiepten in de wereld van de Amish. Dat vond ik erg boeiend. Het is een heel ander leven dan dat van vele anderen. Geen gebruik maken van elektriciteit, geen auto, speciale kleding. Het was zo gek om de paarden met koetsen te zien gaan tussen de auto’s door. We hadden een leuke camping met zwembad, dus aan het einde van de dag was het tijd voor een lekkere duik. Alle campings die we hadden waren erg goed. Schoon sanitair, een zwembad. Het blijft ook met een RV natuurlijk gewoon kamperen.. Hutje mutje op elkaar in zo’n relatief kleine ruimte, oncomfortabele bedden, niet weten waar je al je troep moet laten, improviseren met koken. Tegelijkertijd was het zo’n leuke sfeer. Elke ochtend op tijd de weg op met die grote bak. Gezellig wat kletsen en veel van de omgeving zien terwijl je comfortabel zit en al je spullen bij de hand hebt. Pennsylvania was bijvoorbeeld echt een hele leuke staat om doorheen te rijden. Een mooie groene omgeving met prachtige huizen. Woensdag was het tijd voor het strand! We reden naar Rehoboth Beach, waar we vlak voor aankomst nog een flinke regenbui kregen. Gelukkig werd het vrij snel droog en konden we naar het strand. Ik kan het alleen niet laten me zorgen te maken over haaien ;) Lekker stom, ik weet dat het honderden kilometers verderop was aan de oostkust, maar voor mij niet te diep de zee in! Donderdag opnieuw een stranddag, maar deze keer Ocean City, Maryland, in de ochtend en Assateague Island in de middag. Ocean City vond ik zo leuk! Als je het op google opzoekt zie je hoe apart dit eruit ziet. Heel lang, met links de boulevard en rechts het strand. Het is een echte familiestad. Veel eettentjes, winkels, pretpark attracties. Ik wil zeker een keer terug om het ook in de avond te zien, want dan zal het vast veel drukker zijn. Assateague Island staat bekend om de honderden wilde paarden die hier leven en overal rondlopen. Het was behoorlijk druk op de stranden, dus de paarden bleven helaas op de parkeerplaatsen. Ook heel apart natuurlijk. Ze waren niet heel schuw, maar er was wel gewaarschuwd niet te dichtbij te komen. Ze doken zelfs de vuilnisbakken in en openden vuilniszakken om te kijken of er nog eten in zat. We bleven hier tot het donker werd. Er was een wandelpad door de duinen dus we besloten dit voor het eten te lopen. De eerste vijf minuten waren prima, maar daarna werden we belaagd door muggen. De muggen waren de hele week al erg hardnekkig op alle plekken waar we verbleven, maar dit sloeg alles. We renden achter elkaar gillend zo snel mogelijk het wandelpad af om terug naar de RV te gaan. Ik weet zeker dat dit er echt belachelijk uitzag ;)
Vrijdag was het tijd om richting Virginia te gaan! Na uren in de auto lunchten we in Great Falls Park, waarna we naar mijn huis reden. Alleen mijn hostvader was thuis dus mijn familie kon hem alvast ontmoeten. Daarna gingen we in Arlington naar de Beergarden, waar het erg druk was en een band stond te spelen. Daarna aten we bij de Italian Store. Ik was zo blij om eindelijk te kunnen laten zien waar ik woon. Al die maanden vertel ik erover, stuur ik foto’s, maar er werkelijk rondlopen is heel anders. Het betekende veel voor mij om een stukje van mijn leven hier te laten zien. Mijn broertjes zouden in mijn huis slapen dit weekend, dus toen de rest richting de camping ging, nam ik de jongens mee naar DC om te stad te zien in het donker. De volgende dag gingen we met z’n allen naar DC. Ik met een verdoofde kaak. Ik had even pech deze week.. Mijn vulling in mijn kies moest er uitgerekend in Amerika uitvallen. Medische zorg is hier zo duur dus dat was even een tegenvaller. Ik kon gelukkig bij een tandarts terecht op zaterdagochtend om 8 uur en 45 minuten later stond ik 300(!) dollar armer weer buiten. We liepen uren in DC om alle monumenten te bekijken, de botanische tuin en de National Gallery of Art, allemaal gratis ;) In de avond organiseerde mijn hostfamilie een barbecue bij ons thuis. Ook de ouders van mijn hostmoeder kwamen gezellig. Ik had de kinderen een week niet gezien en was zo blij om ze weer te kunnen knuffelen. J. en L. vonden de aandacht wel wat en speelden uren met iedereen. Het was een super gezellige avond en ik voelde me erg gelukkig nu ik mijn beide families, want zo voelt het toch inmiddels, bij elkaar te hebben. Mijn hostmoeder stond er aan het einde van de avond op dat iedereen zou blijven slapen. Dus waren er ineens zes mensen meer in huis die nacht. Ik vond het zo lief dat ze dit aanbood en ik denk dat ik voor mijn hele familie kan spreken dat iedereen blij was om een nacht in een normaal bed te slapen.
In de ochtend maakte mijn hostmoeder American pancakes voor iedereen en daarna gingen we naar het zwembad. Aangezien we de afgelopen week elke dag op tijd opstonden en uren in de auto zaten om zoveel mogelijk te zien was iedereen wel toe aan een relax dagje. Deze dag was voor mij dubbel. Het was heel leuk, maar ik voelde ook dat het afscheid er aan zat te komen. Daar had ik het best moeilijk mee. Het voelde weer zo normaal en door dit avontuur ben ik alleen maar meer gaan zien hoe belangrijk de mensen om je heen zijn. En ik heb gewoon zo’n leuke familie ;) Serieus, ik ben zo blij met mijn gezin. De gezelligheid, de humor, alles kunnen bespreken. Nu was het bijna tijd om iedereen weer maanden te moeten missen. Na een lekkere middag aan het zwembad kookten we bij mij thuis en na het eten was het dan zover. Ik neem me steeds voor om de tranen in de houden, zoals bij mijn vertrek op 2 maart en toen mijn opa weer naar huis ging, maar waarom lukt dit nooit?!?! Ik ben zo slecht in afscheid nemen! J. en L. vonden het ook erg jammer dat iedereen weer ging. Vier speelmaatjes extra vonden ze geweldig. De tijd is voorbij gevlogen. Het was een mooie week met elkaar. Nu is het tijd om weer aan de slag te gaan. Er staan wel weer andere leuke dingen op de planning, die zien jullie snel voorbij komen!
Veel liefs,
Ghislaine
Korte blog
Eindelijk kunnen we allemaal van de zomer genieten! Alhoewel, ik zie voor de komende dagen niet erg mooi weer op de planning in Nederland. Ik hoop dat jullie toch allemaal leuke plannen hebben en
de bewolking en regen snel weer plaats maakt voor zon! Hier is het flink zweten, maar we hebben ook regelmatig erg aangename dagen. Het thema van mijn afgelopen dagen is ‘steeds weer iets nieuws’.
Regelmatig denk ik terug aan mijn leven in Nederland. Wat deed ik toen in mijn vrije tijd? Wat zijn de verschillen met mijn leven hier? Nieuwe dingen doen staat dan zeker bovenaan het lijstje. Want
wat deed ik thuis? Natuurlijk ging ik graag op pad, maar dit bleef toch meestal binnen mijn eigen stad. Ik had een leuke tijd met mijn vriendinnen en familie en werkte hard voor school, maar was ik
zo ondernemend als nu? Nee! Zeker niet. Ik ben veranderd en heb een nieuwe kant van mezelf ontdekt. Ik sta veel meer open voor andere dingen. Ik weet nooit wat er weer op mijn pad komt en dat vind
ik leuk. Bij mijn hostfamilie sta ik nu bekend als die iets wat gekke Nederlandse au pair die midden in de nacht de bus pakt om in haar uppie naar New York te gaan met alleen een handtas voor het
hele weekend. Thuis zou er een hele koffer mee zijn gegaan en was ik niet alleen naar zo’n grote stad gegaan. Ik ben zo veel weg van huis. Dat maakt me af en toe een beetje rusteloos, maar
tegelijkertijd kan ik het ook niet laten. Er zijn nog zoveel dingen die ik wil doen. De afgelopen dagen was ik ‘gewoon’ in DC en steeds is er wel weer iets om te doen. Zo ging ik tijdens mijn ‘home
alone’ weekend op zondag met vriendinnen naar de Tidal Basin om daar een waterfiets te huren. Ik geloof dat ik de enige was die zo stralend zat te trappen op die waterfiets.. Ik vind dat stiekem
gewoon heel erg leuk. Het deed me ook denken aan onze familievakanties in Frankrijk, waar we elke zomer wel een waterfiets huurden om op het meer van Annecy rond te dobberen.
Verder ging ik afgelopen week voor het eerst naar ‘Screen on the green’. In de zomer worden er filmavonden gehouden in DC op de National Mall. Elke maandag wordt er een groot scherm in het midden
van de Mall geplaatst waar, zodra het rond negen uur donker is, een film wordt afgespeeld. Iedereen neemt eten mee (overbodige informatie) en kleedjes om te genieten van deze ‘bioscoop’ buiten. Ik
vond het zo leuk! Uitzicht op de Capitol, de hele mall vol met mensen en dan wachten tot het donker wordt. Bugspray is de enige niet overbodige luxe waar ik niet aan had gedacht. Ik val erg in de
smaak bij de Amerikaanse muggen dus ik zie er momenteel uit als een kind met waterpokken..
Dinsdag stond mijn eerste baseball game op de planning. In DC staat het Nationals Stadium, met plek voor 40 000 mensen. Ik was verbaasd dat het op een doordeweekse dag zo druk was, want het zat
bijna helemaal vol! Een baseball wedstrijd duurt drie uur en ik vind dit persoonlijk een tikkeltje te lang. Veel mensen blijven niet de gehele wedstrijd en het is vooral een moment is om gezellig
bij elkaar te komen, te eten, naar sport te kijken en dan na een uur of twee weer naar huis te gaan. Ik ben zelf meer een fan van basketball. Daar zit wat meer actie in. Toch is het leuk om ook dit
weer meegemaakt te hebben, want sport is toch een groot ding in de Verenigde Staten. Het brengt mensen samen en dat vind ik leuk om te zien.
De afgelopen tijd ben ik regelmatig op pad geweest met Amerikaanse vrienden. Ook dit begint nu een beetje op gang te komen en dat vind ik leuk. Het is goed voor mijn Engels en natuurlijk weten
mensen van hier precies wat de leuke plekken zijn om naartoe te gaan.
Met de kids gaat het goed. Af en toe zijn ze even stout, maar verder zijn het schatjes. Deze week hadden ze in de ochtenden legokamp en volgende week gaan ze naar het fiets zomerkamp. Aan het einde
van de week gaan ze met alle kinderen naar DC fietsen! Ik ben erg benieuwd hoe L. en J. dat gaan doen. Ik ben alvast de conditie een beetje aan het oppeppen ;) Afgelopen week heb ik ze, nadat ze er
zelf om vroegen, lopend van het kamp opgehaald. Dit was zo’n 1.3 kilometer en dit zijn ze echt niet gewend. Ze deden het erg goed! Verder parkeer ik steeds ver weg van waar we moeten zijn om in
ieder geval een paar extra stappen te lopen.. Alles lopend of fietsend doen kan helaas gewoon niet. Fietsen met de kinderen hier is te gevaarlijk en alles ligt, ook al zegt iedereen dat het
dichtbij is, toch kilometers van elkaar vandaan. Afgelopen zaterdag was mijn hostmoeder jarig dus we gingen gezellig met het gezin uit eten in een visrestaurant. Hier at ik mijn eerste oesters. Ik
vind het maar raar smaken.. De foto hieronder zegt genoeg.
Ik heb het momenteel erg druk en moet nu snel naar mijn au pair meeting dus ik ga de blog nu weer afsluiten, maar jullie kunnen snel weer een nieuwe verwachten! Succes met de storm morgen in NL. Niet wegwaaien ;)
Liefs Ghislaine
Ruim vier maanden in DC
Hoi allemaal!
Nu ik eindelijk een avond thuis ben kan ik op mijn gemakje een nieuwe blog schrijven. Ik ben alleen thuis dit weekend en dat is best gek. Ik ken dit huis niet anders dan met de kinderen en/of mijn
hostouders thuis dus het is nu erg stil. Ik geniet er wel van hoor en ik vermaak me prima, maar dat vertel ik straks! We beginnen bij het begin, ruim twee weken terug. Toen stond ik op het punt om
naar New York City te gaan met Simone en wat hadden we daar zin in! Vrijdagavond kwam Simone naar mij toe en maakten we ons klaar om te gaan. Simone zou zaterdag bij mij logeren dus we maakten een
bed klaar zodat we dat zaterdagavond laat niet meer hoefden te toen. Dat voelde zo raar! We zaten gezellig op bed te kletsen alsof het een logeerpartijtje was, maar we zouden nooit naar bed gaan
die avond! We moesten om elf uur richting Union Station om daar de nachtbus naar NYC. Na enige stress, omdat er gewerkt werd aan de metro, waren we toch op tijd voor de bus. Ik deed geen oog dicht
want we hadden, net als de vorige keer, dezelfde buschauffeur die de airco graag zo hoog mogelijk zet. Na vijf uur in een rijdende koelkast waren we zo blij om in New York te zijn. Om zes uur ’s
ochtends stonden we foto’s te maken van onze slaperige gezichtjes op Times Square. Ik ben dol op New York in de ochtend. Het is heerlijk stil, maar niet te stil. Er zijn al genoeg mensen op straat,
de starbucks is al open. Het is zeker ‘the city that never sleeps’. We maakten een lange wandeling in Central Park, een van mijn inmiddels favoriete plekken in de stad. Het is zo groot en het is
een heerlijke plek waar je bijna zou vergeten in wat voor drukke stad je bent. Verder gingen we naar de Brooklyn Bridge en SOHO (waar we niets kochten! Dat is een applaus waard). Het regende flink
aan het einde van de dag dus we dronken een wijntje in een leuk restaurantje en aten bij Big Daddy’s. Simone was hier al eerder geweest en wist dat ze hier goede milkshakes en hamburgers hebben.
Volledig uitgeput pakten we om 20.00 de bus weer terug naar DC. Er zat bijna niemand in de bus dus dat was super fijn. We hebben bijna de hele busrit liggen slapen en na nog een lange metrorit (de
metro’s rijden in het weekend wel ’s nachts in DC maar niet erg vaak) lagen we om half 3 eindelijk in bed. Heerlijk! We sliepen uit, lunchten zondag bij Joe’s Pizza Place en keken daarna de film
Kingsman op ons grote scherm in de kelder. Een top weekend!
Daarna was het weer tijd voor een nieuwe werkweek. De kinderen gingen deze week naar gymnastiek kamp in de ochtend en dit vonden ze geweldig. Het zag er ook erg leuk uit! Ik wilde ook wel, maar L. zei dat het helaas alleen voor kinderen was ;) L. kon het me af en toe heel erg moeilijk maken. Ze had weer af en toe haar buien waarin ze niet wil luisteren. Donderdag wilde ze weer niet aankleden. Ik bleef consequent en ze begon hard te schreeuwen, maar ik wil dat ze weet dat dit niet de manier is om dingen voor elkaar te krijgen. Ik ben met J. naar beneden gegaan om te ontbijten en zei dat ze naar beneden kon komen als ze aangekleed is. Tien minuten later kwam ze naar beneden, aangekleed, en zei heel lief en rustig tegen me ‘Ghislaine, ik heb ook mijn bed opgemaakt’. En dan kan ik alleen maar smelten omdat het echt een lieverd is. Het zijn allebei schatten. J. is heel rustig en is echt een goedzak. Een slimme, lieve en sociale jongen. Vrijdag hadden ze geen kamp omdat het de dag voor the 4th of July was. De kinderen konden dus uitslapen en ik hoopte ook op een uurtje langer maar wie hoorde ik om zeven uur al beneden rennen? ;) We keken gezellig een aflevering van Planet Earth bij mij in bed. Dat vinden ze zo gezellig en ze vragen er constant om ’s avonds maar dan heb ik vaak geen tijd. In de avond gingen we naar de ouders van mijn hostmom voor een barbecue en vuurwerk. Dat was erg gezellig en ik geniet zo van deze familiemomenten. Zaterdag was het dan tijd voor de 4th of July! Ik ging naar DC voor de parade. Iedereen in rood, wit en blauw gekleed. Overal Amerikaanse vlaggen. Het was superdruk in de stad. Ik voelde me ondanks alle festiviteiten niet zo happy (heimwee, waar ik weken geen last van heb gehad) en na een grote plensbui hield ik het voor gezien en ging naar huis. Daar werd ik weer met leuk gezelschap en lekker eten opgewacht. In de avond keken we vanuit Rosslyn, net buiten DC, naar het vuurwerk in de stad. We hadden prachtig uitzicht op de monumenten. Dat maakte mijn dag toch weer goed. Zondag ging ik naar de sportschool en wat winkelen en verder deed ik het rustig aan. Daar was ik even aan toe na alle drukte van de afgelopen weken. Wat kan ik dan blij worden van L. die al naar de deur rent om me een knuffel te geven als ik maar eventjes ben weggeweest.
Deze week gingen de kinderen naar art camp in de ochtend. Ze zijn straks van alle markten thuis. In de middagen gingen we naar het zwembad, naar de bibliotheek en een indoor speeltuin. Van dat laatste waren ze doodmoe. Hun gezichtjes waren knalrood en ik heb ze nog nooit zoveel water zien drinken. Na anderhalf uur VROEGEN ze of we naar huis konden! Woensdag ging ik een stukje met ze lopen, maar overal waar ik ga volgt de regen mij de afgelopen weken. Zeiknat kwamen we terug. De kinderen vonden het eigenlijk wel grappig. Gillend door de straat naar huis rennen mocht nu want ik deed het ook ;) Na werktijd was ik elke avond op pad. Met vrienden uit eten, zumba, de bibliotheek, naar Sandra om een vakantie te plannen. Dit laatste ben ik nu druk mee. Ik heb een extra week vakantie in augustus dus we zijn druk bezig geweest met het maken van een plan. We gaan eerst een vierdaagse bustour doen naar de Niagara Falls en Canada en daarna vliegen we naar Chicago! Ik kan niet wachten! Vrijdagmiddag had ik even mijn rustmomentje want mijn hostfamilie ging al om 2 uur weg voor hun weekend New Jersey. Ik lag lekker een middagje aan/in het zwembad. In de avond kwam Sandra langs om onze vlucht naar Chicago te boeken en een film te kijken. Een gezellig meidenavondje met iets te veel snacks. Vandaag ben ik naar DC gegaan want ik wilde naar de Library of Congress. Dit is met 160 miljoen items de grootste bibliotheek ter wereld. Hier kun je gratis een toegangspas laten maken om vervolgens heeeel slim te worden ;) In de main reading room mag je helaas geen foto’s maken.. Het is er prachtig (de foto van de binnenkant heb ik dus maar even van google gehaald). De meeste boeken kun je zelf niet bij en kun je online aanvragen. Dan wordt het boek voor je opgezocht en vervolgens naar de leeszaal gebracht. Wel stonden er in de psychologie kast waar je zelf bij kunt een hoop interessante boeken, dus zonder iets op te vragen kan ik de komende tijd al mijn lol op. Hier kan onze bibliotheek in Arlington echt niet tegenop dus hier pak ik graag de metro voor! Daarna ging ik naar het Smithsonian Museum of American History. Wat een mooi museum is dit! Ze hebben zoveel over allerlei onderwerpen! Van transport en eten tot politiek en oorlogen. Zeker de moeite waard om te bezoeken. Nu geniet ik van mijn laatste avondje alleen thuis. Ik heb lekker gekookt, mijn blog kunnen schrijven, ondertussen wat naar sharkweek gekeken (nu ga ik nooit meer de zee in hier..).Voor ik het weet zijn ze weer thuis. Toch kan ik niet wachten om ze weer een knuffel te geven want alleen, met de vissen.., is ook maar alleen.
Ondanks af en toe een moeilijk momentje leef ik hier mijn droom na. Ik hou van mijn hostkinderen, ik reis, ik heb nieuwe vriendinnen gemaakt en ik leer zoveel! Ook wordt de band met mijn hostouders steeds hechter en ben ik enorm blij dat ik deel uit mag maken van dit gezin.
Geniet van de zomer in Nederland en tot de volgende blog!
X
Philadelphia!
Hoi!
Tijd voor een blog na een leuk weekend Philadelphia! De afgelopen anderhalve week was erg druk. Ik werkte natuurlijk wat meer in verband met de schoolvakantie van L. en vrijdag ging ook de vakantie
van J. van start. Voordat de vakantie begon had J. op school water day, een leuke ochtend vol activiteiten die werd afgesloten door de brandweer. Zij kwamen de kinderen nat spuiten. Erg leuk om te
zien en wat hadden alle kids een lol. Voor dit soort dagen werken mijn hostouders vaak vanuit huis zodat ze de activiteiten van de kinderen bij kunnen wonen. Bij ons is het momenteel elke dag water
day. Ik heb nog nooit zo vaak aan het zwembad gezeten. Of liever gezegd, in het zwembad gezeten, want met even opwarmen in het zonnetje nemen de kinderen geen genoegen ;) Ze willen het liefst de
hele middag spelletjes doen en op een noodle het zwembad door gesleept worden. J. is niet zo’n held wat water betreft en hij zwemt niet graag onder water maar zijn zusje daarentegen zwemt met haar
vijf jaar al meters onder water terwijl ze nog geen zwemles heeft gehad! Na werktijd ben ik elke dag naar de sportschool geweest! Ik weet dat dit niet erg goed is om te doen, maar ik moest echt
even een knop omzetten om niet over 9 maanden onherkenbaar thuis te komen ;) En dat begint nu zijn vruchten af te werpen. De foto met opa in Annapolis werd ik niet erg vrolijk van om te zien (was
dit serieus mijn lichaam..?) Ik voel me, nu ik gezonder leef en meer sport, weer lekkerder in mijn vel.
Gisteren kon ik aan het einde van de zumbales echt niet meer, dus vandaag sla ik even over.
Zaterdagochtend was het tijd om de bus te pakken naar Philadelphia. Ik ging samen met Kamila, die ik via een au pair facebook heb leren kennen. 6 uur ging mijn wekker.. Na een lange busrit vanwege
file stonden we om 1 uur in Philadelphia. Weer een hele andere stad dan New York of DC. Philadelphia heeft hele leuke plekken, maar is op andere plekken een rommeltje of gewoon lelijk.
We lunchten in de Reading Terminal Market, een plek om zeker te bezoeken als je naar Philadelphia gaat. Er is een enorme keuze aan eettentjes en veel Europees eten is hier te vinden. Daarna
brachten we eerst onze spullen naar onze bed and breakfast. Ik had weer een kamer geboekt via Airbnb. De vorige week was dit in New York niet zo’n groot succes, maar de BNB in Philly was erg goed!
We werden warm ontvangen en het was er erg gezellig. We hadden een gedeelde kamer dus sliepen met twee anderen in de kamer. Ik heb nog nooit in een hostel geslapen, behalve tijdens schoolreisjes..
dus ik was benieuwd hoe dit zou zijn. Maar het waren leuke mensen waar we de kamer mee deelden en ik vond het eigenlijk wel heel leuk. Gezellig een praatje maken, mensen uit andere landen ontmoeten
en hier verhalen over horen. In de BNB hing een kaart waar je kon zien welke nationaliteiten er al hadden gelogeerd. Ik was de eerste Nederlandse dus er staat hier nu een mooie stip op de kaart. We
zaten tien minuten van het centrum af dus we pakten de metro weer terug naar de stad en gingen naar de Liberty Bell, Indepence Hall en Love Park om vervolgens de eten in Chinatown. Daarna hebben we
in het donker door Philly gelopen om ook alles mooi verlicht te zien. Het metrosysteem in Philadelphia is erg verouderd dus we hebben vooral veel gelopen en gelukkig is de stad minder groot dan
bijvoorbeeld New York dus met goede schoenen aan kom je een heel eind.
Uitgeput gingen we zaterdagavond naar bed, om zondagochtend weer vroeg op pad te gaan. We gingen naar het museum of art, maar daar was uitgerekend toen wij kwamen een stroomstoring dus na een
tijdje zijn we maar ergens anders naartoe gegaan. Het uitzicht vanaf het plein bij het museum is erg mooi en je vind hier ook de Rocky Steps. We liepen naar de Italian Market en na een lunch gingen
we naar Philadelphia’s Magic Gardens. Een kunstenaar heeft hier een huis en tuin volledig onder handen genomen om er iets heel bijzonders van de maken met alledaagse spullen. Stukken steen,
flessen, wielen van fietsen. En het had zeker iets magisch! Na wat shoppen was het tijd om weer naar huis te gaan. Wat was ik moe maar blij dat ik weer een stad van mijn lijstje heb gezien. Nog
ruim acht maanden heb ik om mijn lijstje af te werken, maar de winter is natuurlijk iets minder ideaal dus ik wil zo veel mogelijk doen de komende maanden.
Maandagochtend was ik blij om de kinderen weer te zien. Ze begonnen met hun eerste zomerkamp bij Long Branch Nature Center. Hier komen we regelmatig en hier leren ze de komende week alles over natuur. De enige uitdaging is om L. in geschikte kleding te krijgen. Zij wil het liefst elke dag in haar mooiste jurkjes naar het kamp en vertikt het de eerste minuten om een korte broek of sportkleding aan te doen terwijl passende kleding (natuurlijk) een van de regels is. Vanochtend duurde het tien minuten voordat ze zich aan wilde kleden. Ik zei dat ik haar anders gewoon in haar pyjama naar het kamp zou brengen en uiteindelijk kwam ze in actie. Ik begin nu te begrijpen hoe het leven van een ouder af en toe kan zijn. Zelfs als je consequent bent blijven kinderen de grenzen zoeken en kijken of je uiteindelijk niet toch toe geeft, laat staan wanneer je niet consequent zou zijn. Soms voel ik me dan ook weer heel onaardig en denk ik ‘ben ik nu te streng?’ maar aan de andere kant weet ik ook dat ik niemand een plezier doe door alles te accepteren. Ik blijf leren en waardeer (ook al deed ik dat al) hoe mijn moeder alles heeft aangepakt toen ik jonger was. Werken, studeren, kinderen opvoeden, een huishouden. Ik zie nu hoe veel daar bij komt kijken en hoeveel energie dit kost. Respect voor alle moeders hoor..
Maar op wat van deze lastige momenten na zijn de kinderen erg lief en hebben we elke middag na het kamp een leuke tijd met elkaar. Picknicken, naar het zwembad, een ijsje halen. Gisterenochtend ging het kamp niet door omdat er door de storm van dinsdagavond een boom om het clubhuis was gevallen. De kinderen teleurgesteld, maar toen we thuis kwamen stond het buurmeisje zwaaiend in de tuin, vragend of ze wilden komen spelen. Een half uur later stonden ze ineens weer aan de deur. ‘Ghislaine, ze hebben een cavia, wil je komen kijken?’ Wat vond ik het lief dat L. aan me had gedacht en speciaal naar huis kwam om me te halen! Dus daar ging ik, op naar de buren om hun cavia te bewonderen ;) En de buurman ‘Ja, we hoorden dat je gek bent op cavia’s..’. Haha. Ik was zo blij als een kind. Op mijn afscheidsfeestje 1 maart kreeg ik van mijn buren twee sleutelhangers met mijn nagemaakte cavia’s. Ik loop hier dus al maanden met twee cavia’s aan mijn sleutelbos en wordt nog steeds aangesproken door mensen omdat ze de sleutelhangers zo leuk vinden.
De tijd vliegt. Ik kan het wel blijven zeggen. Iedere keer ben ik verbaasd als er alweer een week voorbij is. De tijd gaat soms te snel! Soms is het even dubbel om hier te zijn. Dan mis ik mijn familie, mijn vriendinnen, het vertrouwde. Dit is daarentegen nu ook mijn thuis. Na een weekend weg kom ik zeker weer thuis. Mijn aanpassingsvermogen is hier op de proef gesteld en ik heb gezien dat ik me goed aan kan passen en dat het heel snel kan gaan als je je daar zelf voor inzet. Op pad gaan, nieuwe mensen ontmoeten, bezig blijven! Maar de meeste vriendschappen hier zijn natuurlijk toch anders dan thuis, waar ik mijn vriendinnen al jaren ken. Dat is logisch. Dinsdag zat ik op facetime met Seher en waren we toch allebei wel een beetje verdrietig omdat we elkaar missen. En dat is het leven van een au pair denk ik.. Heel veel hoogtepunten en af en toe een traan omdat de mensen die je lief hebt niet hier zijn. Ik ben nog steeds erg blij met het boek dat ik kreeg 1 maart, met alle verhalen en foto’s van iedereen. Daar kijk ik regelmatig even in!
Komend weekend gaat weer leuk worden want ik ga met Simone naar New York City! Vanavond maar vroeg naar bed want vrijdagnacht om 00.30 vertrekt onze bus.. Verklaar ons maar voor gek.
Veel liefs,
Ghislaine
Mijn nieuwe werkplek: het zwembad..
Hoi iedereen!
De zomervakantie is bijna aangebroken en dit zorgt ervoor dat mijn werkweken er nu anders uitzien. Twee weken geleden had L. haar graduation van preschool. Ik heb me laten vertellen dat ze hier
elke gelegenheid aangrijpen voor een ceremonie. Dus daar kwamen alle vier/vijf jarigen met hun mutsjes voor hun graduation. De preschool zit naast een kerk en de ceremonie werd in deze kerk
gehouden. Alle kinderen stonden op een rij voorin de kerk en wie stond er als een prinses naar iedereen te zwaaien? Natuurlijk, L.. Mijn hostkid is me toch een exemplaar. Met haar vijf jaar heeft
ze al zo’n persoonlijkheid en dat kan heel erg grappig zijn. Ze zegt wat ze denkt, ze staat graag in de belangstelling en ze maakt regelmatig grapjes in de hoop dat ik er in trap. Het was leuk om
bij zo’n Amerikaanse graduation te zijn. Na de ceremonie was er een lunch op school. De twee dagen daarna had L. nog school en daarna zou mijn schema veranderen naar hele dagen werken. Ik kon dus
nog heel even genieten van mijn vrije uurtjes van half tien tot 1 uur. Het afscheid op school vond L. lastig, vooral het gedag zeggen tegen de juf. Ze bleef maar knuffels geven. De lange dagen
waren voor mij ook wennen. Die pauze in de ochtend breekt normaal echt mijn dag en nu zijn het ineens dagen van 9.5 uur. Ik kan me ineens goed voorstellen hoe het is om fulltime moeder te zijn.
Eten maken, opruimen, de was doen, terwijl je ondertussen ook de kinderen genoeg aandacht wilt geven. En natuurlijk heb je soms ook de ergernissen. Die aanwezige persoonlijkheid van L. is vaak heel
leuk maar soms kan ze het me ook lastig maken. Het kan soms doorslaan in brutaal gedrag of ze luistert niet (zoals ieder ander normaal kind). De strijkkralen zijn momenteel erg populair in dit
huishouden en dit zorgde een van de ochtenden voor een enorme puinhoop. L. weigerde het op te ruimen en zei dat ze het niet kon. De dag daarvoor had ze ook iets laten vallen en het keurig zelf
opgeruimd. Ik had wel door dat ze gewoon geen zin had om het op te ruimen. Ze bleef zeuren en constant mijn naam roepen, ondanks dat ik daar niet op in ging. Mokkend lag ze 45 minuten onder de
tafel. Ze gaf niet snel op maar ik ook niet! De kinderen weten dat ik consequent ben maar natuurlijk worden de grenzen af en toe opgezocht. Uiteindelijk gaf ze het op en heeft ze het zelf
opgeruimd. Ik kan zelf niet tegen de hele dag thuis zitten, dus elke dag ging ik wel met L. op pad. Naar het zwembad, de bibliotheek of een park. Ik vond het toch wel vervelend voor J. dat hij nog
op school zit terwijl wij nu zoveel tijd hebben om leuke dingen te doen. Daarom sprak ik met hem af dat ik straks in de zomervakantie een dag alleen met hem op pad ga en hij mag kiezen waar we
naartoe gaan. Dat vond hij een goed plan. Het weekend zou druk worden. Oma (vaders kant) kwam logeren omdat L. jarig was. Mijn hostfamilie had een deel van het zwembad afgehuurd op zaterdag en hier
hebben we haar verjaardag gevierd. Er was taart, er werd pizza besteld. Eten, eten en nog eens eten.. En veel drukke, vrolijke kinderen die allemaal het zwembad in gingen. Mijn eerste Amerikaanse
verjaardagsfeest. Wat een groot feest voor een vijfjarige! Dat was leuk om mee te maken. Foto’s plaats ik niet i.v.m. de privacy van alle kinderen. Na het feest bleef ik lekker de hele middag aan
het zwembad liggen. Boekje erbij, veel water en af en toe een duik nemen. Eindelijk eens een dagje rust! Die avond viel ik al om half tien in slaap. Dat had ik blijkbaar even nodig. Zondag sprak ik
af met twee vriendinnen om te lunchen en daarna had ik mijn maandelijkse au pair meeting. L. had haar ballet voorstelling maar daar kon ik dus niet heen. Achteraf hoorde ik dat ze bijna het podium
afgesleept moest worden. Ze kon geen genoeg krijgen van het klappende publiek ;)
Vorige week was een drukke week. Mijn eerste week met vijf lange werkdagen. We gingen bijna elke dag naar het zwembad (het leven van een au pair is zo vervelend..). Woensdagmiddag had J. early release dus toen konden we gezellig met z’n drieën naar het zwembad. Donderdag maakte ik Nederlandse pannenkoeken voor iedereen. Ik kocht Nederlandse kaas om ook kaaspannenkoeken te maken. L. was de eerste die ze probeerde en zij zei eerst ‘Ik vind het niet lekker’. Ze zag mijn verbaasde gezicht waarna ze vervolgens zei ‘just kidding’. De grappenmaker. Iedereen vond het erg lekker. Op vrijdag ging ik met L. naar haar opa en oma (moeders kant). Zij hadden een uitgebreide lunch voor ons gemaakt, zo lief, en daarna gingen we naar het zwembad. We hadden allemaal een erg leuke dag. Ik kan het zo waarderen dat ik in de familie wordt opgenomen. Soms mis ik echt de familiemomenten want het gezinsleven is hier heel anders. Het allemaal apart eten kan ik bijvoorbeeld niet aan wennen. Een dag zoals deze vrijdag voelt dan goed. En toen was het alweer weekend! Tijd voor wat ontspanning na een drukke week werken en elke dag naar de sportschool te zijn geweest (dat was echt even nodig..). Vrijdagavond ging ik uit eten en zaterdag ging ik naar Clarksburg, 40 minuten vanaf mijn huis, voor een gezellig weekend bij Simone. We gingen naar het zwembad (ja, weer) en daarna naar een sushi restaurant en de bioscoop met twee vrienden van Simone. Ik bleef in Clarksburg slapen en met dezelfde groep gingen we de volgende dag richting Annapolis voor een dagje strand. Daar gingen we heen in een grote Amerikaanse wagen met Duitse en Nederlandse muziek op ;) Mijn eerste keer in de zee zwemmen dit jaar, dat was genieten. Daar kan een zwembad niet tegenop. Rond zes uur kwamen er grote donkere wolken aan en net voordat het hard begon te regenen zaten we in de auto. Het weer kan zo snel omslaan. Vooral door de warmte en vochtigheid kan het ineens heel hard onweren. Ik reed om negen uur ’s avonds terug naar huis en kreeg onderweg een grote lichtshow te zien.
Deze week is de laatste week dat ik de lange dagen van 9.5 uur maak. Volgende week starten de eerste zomerkampen en heeft J. ook geen school meer dus dan breng ik ze elke ochtend naar hetzelfde zomerkamp. Nu gebruiken we de lange dag nog goed voor leuke uitjes. Daarom ging ik afgelopen maandag met L. naar het Natural History museum. Daar hebben ze onder andere een vlindertunnel waar we allebei nog nooit in waren geweest en dat was erg leuk. Maandagavond moest ik ook werken en legde ik voor het eerst in drie maanden de kinderen een keer op bed. Daar keken ze zo naar uit want we zouden eerst nog een aflevering van Planet Earth kijken. Toen om 8 uur ’s avonds ineens mijn hostvader binnen stond vroeg L. dan ook ‘Papa, wat doe jij hier?’ waarop papa antwoorde ‘Omkleden om vervolgens uit eten te gaan. Wat doe jij hier?’ Ik moest zo lachen. Ze was even bang dat de avond anders zou lopen nu papa thuis kwam. Ze probeerden me nog even wijs te maken dat ik van mama vijf boeken moest voorlezen in bed maar daar trapte ik niet in ;)
Wat ben ik al gek op deze kids!
Dit weekend is het tijd voor mijn volgende trip! Philadelphia. Ik kan niet wachten!
Ik hoop dat ik jullie weer een goed beeld heb kunnen geven van mijn leven hier en na het weekend zien jullie de foto’s van Philadelphia verschijnen.
Veel liefs, en ondanks alle leuke activiteiten mis ik jullie!
Ghislaine
Drie maanden in de Verenigde Staten
Na bijna drie weken is het tijd voor een nieuwe blog! De afgelopen weken heb ik erg veel gedaan..! Normaal wil ik elke week of elke twee weken een blog plaatsen, maar het was nu zo druk dat ik er
maar niet aan toe kwam. Opa kwam 19 mei aan in de Verenigde Staten dus de negen dagen daarna waren anders dan normaal. Voordat opa hier was had ik nog een leuk en druk weekend. Ik ging naar
Clarendon (de wijk in Arlington om ’s avonds te stappen) en hier hebben ze leuke rooftop bars. Perfect voor een mooie zomeravond. Lekker buiten een drankje drinken met een andere au pair. Verder
ging ik voor het eerst naar Georgetown! Iedereen had gelijk. Wat een leuke wijk is dit! Het ziet er gezellig uit, er is een haventje met leuke restaurants en uitzicht op wat hoogbouw in Arlington.
Ik ging naar het Waterfront park om lekker even te lezen en vervolgens twee vriendinnen te ontmoeten. En dat weekend ging ik ook nog een dag naar Old Town Alexandria. Dat is maar zo’n 10 miles hier
vandaan en dit is een schattig klein stadje. Ik ben dol op die kleine stadjes aan het water. Ik had daar een leuke dag met Sandra en we gingen met wat tassen (oeps, weer geshopt) weer naar huis. De
avonden ging ik met mijn hostfamilie uit eten. Ik kan niet stil zitten hier..
Na dit weekend begon ik de uren af te tellen! Na mijn werk op dinsdag zou ik opa op gaan halen op het vliegveld. Zelfs de kinderen zeiden al ‘Nog 1 dag en dan komt opa’. Ze keken vooral uit naar zijn koffer vol hagelslag. Toch vond ik dat wel heel lief. Ik praat regelmatig over mijn familie en zeker mijn moeder kennen de kinderen inmiddels goed. Ze komen regelmatig even kijken als ik aan het facetimen ben en zijn vaak erg nieuwsgierig en zeker niet verlegen. Ik had ze dus al het een en ander over opa verteld zodat ze een beetje wisten wie er zou komen. Opa bleef namelijk bij ons in huis logeren want dat had mijn hostmoeder aangeboden. Ze wilde niet dat hij een paar straten verder in een bnb ging zitten terwijl er hier genoeg ruimte is. Erg lief van haar! Ik voelde me heel gek dinsdag. De weg naar het vliegveld was spannend. Voor het eerst in bijna 3 maanden zou ik weer familie gaan zien. Ik kon me er nog niets bij voorstellen. Wat was het gek om elkaar weer te zien en wat was ik blij! En wat was mijn moeder nieuwsgierig ;) Die sprak ik op facetime dus zij was een beetje bij de aankomst hier.
De dagen daarna waren hectisch. Ik bleef gewoon werken overdag en probeerde opa daarna gelijk mee op stap te nemen. De kinderen vonden het prima dat opa hier was. L. had het steeds over ‘the grandpa’ of gewoon ‘opa’ of ‘mister Pieter’. Alle varianten kwamen voorbij. Vooral om ‘the grandpa’ moest ik erg lachen. Ik moest woensdag mijn theorie en praktijk examen doen voor mijn Amerikaanse rijbewijs en ik had in de avond een verplichte au pair meeting dus opa ging overal mee naar toe. Mijn rijbewijs heb ik gehaald en tijdens de au pair meeting ging opa Georgetown in. Ook gingen we op woensdag met L. naar Great Falls, om alvast wat natuur te doen. Opa ging tijdens werktijd vaak alleen DC in. Vrijdag gingen we naar Arlington National Cemetery. In de avond gingen we met mijn hostfamilie naar de Sculpture Garden in DC. Daar was het Jazz avond en iedereen neemt dan hapjes en drankjes mee en gaat gezellig in het park zitten. Dat zie je hier veel meer. Mensen die naar parken gaan, daar sport uitoefenen, picknicken, etc. Zaterdag gingen we de hele dag DC in. De Library of Congres, de Capitol, de Botanic Garden. We liepen van de ene naar de andere plek en legden heel wat kilometers af. In de avond nam mijn hostfamilie ons mee uit eten in een erg leuk Italiaans restaurant langs de Potomac. De ouders van mijn hostmoeder kwamen ook dus het was een gezellig etentje.
Bij ieder graf een Amerikaanse vlag vanwege Memorial Day. Indrukwekkend!
Maandag werkte ik niet en zochten we de natuur op. En ik nam opa voor de eerste keer in zijn leven mee naar de Starbucks. Dinsdag was het weer tijd om te werken en ging ik met L. naar het zwembad hier in de buurt. Dit zwembad is maar een paar straten van ons huis vandaan en de hele zomer geopend. Ik haal L. altijd om 1 uur van school en dan is er bijna niemand in het zwembad. Ze vond het geweldig en ik vond het ook erg leuk. Woensdag was de enige dag om nog op pad te kunnen met opa dus we gingen in de avond naar DC om de monumenten in het donker te bekijken. Ik vind de stad zo gezellig in het donker en dan zo mooi verlicht! Ik was wel erg moe na al die drukke dagen. Ik pak al weinig rust en dan ga ik ook steeds nog te laat naar bed om nog even iets op Netflix te kijken of te lezen. Dat moet ik af en toe eigenlijk even laten om wat langer te slapen. Maar het is zo leuk hier en na alle activiteiten kijk ik graag nog even tv voor ik naar bed ga! Ik heb het gevoel dat het zo zonde is om de tijd die ik hier heb niet te gebruiken. Er zijn zoveel dingen die ik wil doen en ik ben hier alweer drie maanden. De tijd vliegt en daarom heb ik het gevoel dat ik geen tijd heb om te niksen. En ik geniet ervan om op pad te gaan, leuke dingen te zien, nieuwe mensen te ontmoeten. Aan dit leven wen je snel en ik vind het heerlijk! Ik merkte nu opa er was dat ik ook trots was om te laten zien hoe ik nu leef en dat ik trots ben op de plek waar ik woon. Washington is naar mijn mening een geweldige stad. Ik begin van deze stad te houden. Het was fijn om een stukje van mijn leven nu aan familie te kunnen laten zien. Natuurlijk vertel ik iedereen van alles, maar het echt iemand kunnen laten zien is erg fijn.
Donderdag vond ik niet zo’n leuke dag.. Het afscheid zat er in een paar uur weer aan te komen. Ik ben niet zo goed in afscheid nemen en het was toch een raar idee dat hij weer naar Nederland zou gaan en ik hem waarschijnlijk 9 maanden niet meer ga zien behalve vanaf een scherm. Ik bracht opa naar het vliegveld en daar namen we enigszins gestrest afscheid omdat de kofferbak niet open ging en hier de koffer in zat. Achteraf bleek dit een domme actie van mij.. De auto (een automaat) stond op de handrem maar niet op de parkeerstand dus dan kun je de kofferbak niet openen. Het duurde ongeveer twee minuten voordat ik dat door had. Sorry opa ;)
Donderdagavond pakte ik mijn ‘normale’ leven gelijk weer op en ging ik er weer op uit. Vrijdag keek ik erg uit naar mijn weekend New York. Ik ging alleen en dit was natuurlijk ook een tikkeltje spannend. Ik nam de nachtbus (iedereen verklaarde me voor gek maar dan had ik tenminste een lange zaterdag in de stad) waardoor ik geen oog dicht deed. Ik had een mooi plekje voorin, bovenin de bus en zat naast een gezellige dame waar ik de halve nacht mee heb zitten praten. Het was ijskoud in de bus dus niemand kon slapen door de kou. En daar stond ik dan om half 6 al op Times Square.. ;) Ik voelde me niet helemaal helder dus een bezoekje aan de Starbucks kon geen kwaad. Daarna liep ik de hele ochtend van de ene naar de andere plek. Grand Central, Bryant Park en het Rockefeller Center. Daar stond ik om half 9 al op het dak. Het was helder dus ik wilde heel graag New York van bovenaf bewonderen. Daarna ging ik naar Central Park. Dit vind ik echt een geweldige plek in New York! De stad is zo druk en in Central Park kom je echt tot rust. Daarna ging ik met de metro naar het nieuwe World Trade Center. Ik kwam op het metro station en bekeek de kaart. Ik begreep er niets van! De metro in NYC is veel ingewikkelder dan in DC. Het heeft me een weekend gekost om het onder de knie te krijgen. Dus iedere keer vroeg ik het maar aan alle mensen op het perron. Liever 3 keer vragen dan in de verkeerde metro stappen. En het lukte! Dankzij wat hulp van mensen en google maps ben ik het hele weekend niet verdwaald ;)
Om 3 uur was ik zo moe! Ik had kilometers gelopen en ik kon niet meer. Ik ging naar mijn bnb om even te relaxen en viel bijna in slaap in de metro. Een au pair van de introductieweek stuurde me een berichtje omdat zij vlakbij New York woont en in de stad was. De avond was ik onverwachts dus niet alleen. We liepen anderhalf uur door Central Park en daarna ging ik weer naar het Rockefeller Center, om uitzicht te hebben over New York in het donker. Magisch! Ik vind het persoonlijk mooier dan overdag! Om half 12 lag ik uiteindelijk uitgeput in bed. Helaas werd ik geterroriseerd door muggen die nacht.. Zondag had ik afgesproken met twee andere meiden van de introductieweek dus die middag was ik ook niet alleen. Ik vind alleen op stap gaan fijn want je kunt vaak veel meer doen, maar na een dag vind ik het wel weer goed geweest en veel gezelliger op gezellig met iemand te kunnen praten. We liepen de highline en gingen naar de Chelsea Market. Aan het einde van de middag werd het weer helaas slechter en toen ik om 17.30 de bus terug zou pakken naar DC regende het pijpenstelen. Stond ik dan zonder paraplu. Ik ben nog nooit zo hard geregend in mijn hele leven. De straten van New York stonden na een paar minuten regen al helemaal blank. Ik was tot aan mijn ondergoed nat.. Iedereen zat ruim vier uur kletsnat in de bus. Ik was zo blij om weer thuis te zijn! Een lekkere warme douche en toen naar bed want wat was ik moe! Voordat ik naar Amerika ging hoopte ik dat ik een gezin zou vinden in New York City. Nu ben ik blij dat ik daar niet woon. Het is een erg leuke stad. Ik wil er zeker meer naartoe, maar het is ook enorm hectisch en enorm groot. DC is een hele andere stad. Rustiger en minder gehaast. Ik vind dat om in te wonen toch een stuk prettiger.
Herken je het station van de Madagascar film?
Het nieuwe World Trade Center. Ongelofelijk hoog!
Wat zijn de afgelopen drie maanden voorbij gevlogen en wat heb ik al veel geleerd. Mijn Engels is al een stuk verbeterd, ik heb hier een sociaal leven opgebouwd maar ik heb ook veel alleen gedaan. En dat geeft me zelfvertrouwen. Ik doe dingen die ik normaal nooit had gedaan. Dit avontuur zorgt ervoor dat je (als het goed is) als je comfort zone stapt om er alles uit te halen. Ik had nooit gedacht dat ik in mijn uppie naar een stad als New York zou gaan. Ik heb het leuk gehad en het is ook goed om op jezelf aangewezen te zijn.
Dit weekend is L. jarig dus dit wordt de eerste verjaardag binnen het hostgezin waar ik bij gaan zijn. Daar kijk ik naar uit. Verder ben ik druk bezig met het plannen van nieuwe weekend tripjes. Philadelphia is de volgende stad op mijn lijstje.
Dank jullie wel voor alle reacties op mijn vorige blog. Het is leuk om te zien dat zoveel mensen mijn verhalen volgen en vanaf nu zal ik weer netjes wat eerder een blog plaatsen! Er staan nog meer foto's op de blog, maar die kun je terug vinden in de albums (rechts bij navigatie - foto's)
Liefs, Ghislaine
