Ik heb er weer mooie weken opzitten hier! Andere weken dan mijn drukke weken daarvoor, maar het houdt natuurlijk ook een keer op met alle pret. Alhoewel, ook zonder vakantie heb ik een heerlijk leven hier. Nog steeds prachtig weer met nog steeds een fijn zwembad om in af te koelen (tijdens werktijd en daarna). Of anders een dagje dierentuin met de kids? Wat een zwaar leven heb ik momenteel.. ;) Voordat ik mijn normale schema weer op kon pakken waren de kinderen nog bij alle grootouders. Oma van vaders kant woont een paar uur verderop maar opa en oma van moeders kant wonen hier een half uur vandaan. Toen de kinderen daar voor drie dagen heengingen nodigden ze me uit ook langs te komen. Daar was ik stiekem wel blij mee want ik had het wel gehad met die stilte in huis. Opa en oma namen ons gezellig mee uit lunchen en naar het zwembad. Mijn ‘hostoma’ heeft wel wat weg van mijn eigen lieve oma die er helaas niet meer is. Een sterke, warme en aanwezige persoonlijkheid, heel zorgzaam. Ik heb met veel plezier wat van mijn extra vrije tijd hier doorgebracht. Daarna was het tijd voor twee dagen werk en het was fijn om weer aan de slag te zijn. Eind augustus was het tijd voor mijn verjaardag! De avond voor mijn verjaardag ging ik met Simone stappen in Clarendon. Het zou een leuk weekend worden en om mezelf even in de watten te leggen ging ik daarvoor lekker nog even naar de kapper. We hadden een erg leuke avond in Clarendon. We vielen wel een beetje buiten de boot wat betreft kleding. Veel vrouwen zien er hier tijdens het stappen echt een beetje ordinair uit.. Erg bloot en torenhoge hakken. Wij stonden daar gewoon lekker in een spijkerbroek, top en schoenen waar we fatsoenlijk op konden lopen. De volgende ochtend stonden er in de keuken bloemen klaar en had mijn hostmoeder verse broodjes gehaald. Zo lief! We aten ontbijt met elkaar en ik voelde me al helemaal jarig. De berichtjes vanuit Nederland en Amerika stroomden binnen en dit was erg bijzonder want wat kreeg ik lieve berichtjes! Het is toch allemaal net iets anders wanneer je niet thuis bent. Meer woorden die we normaal niet zo snel tegen elkaar zeggen werden nu wel gezegd. Ik ben zelf ook niet iemand die constant tegen de ander zegt ‘ik hou van je’ ‘ik mis je’ ‘ik ben blij met onze vriendschap’ omdat ik denk dat het vooral belangrijk is om het te laten merken in gedrag maar ik denk dat we het stiekem allemaal heel fijn vinden om te horen. En misschien ben ik hier zelf ook een beetje in veranderd inmiddels. Nu ik heb ervaren hoe erg ik iedereen kan missen en hoeveel lieve mensen ik om me heen heb thuis, wil ik ook dat iedereen echt weet dat ik om ze geef en vrienden en familie erg belangrijk zijn. De middag bracht ik door met een vriend in een nieuwe bar in DC en ’s avonds ging ik met mijn hostfamilie uiteten in een luxe sushi restaurant. Daarna stond er thuis een grote chocoladetaart op me te wachten en zongen de kindjes voor me. Ik kreeg een leuk cadeau: een cadeaukaart voor airbnb want ze willen niet dat ik nog een keer op het vliegveld slaap. Met een lieve kaart waarop stond dat ik voel als familie. En zo voelt het voor mij ook. Deze mensen zullen altijd een plekje hebben in mijn hart. En wat hebben ze hun best gedaan mij een geweldige dag te bezorgen. Zondag gingen we nog een keer uiteten. Deze keer voor een lange brunch in een Turks restaurant in DC, met opa en oma erbij. Ik heb me nog nooit zo jarig gevoeld en het was onvergetelijk om dit is Amerika mee te maken. We hebben mooie foto’s gemaakt met de hele familie, maar die wil ik hier niet allemaal openbaar plaatsen. Dat zet ik dan liever afgeschermd op Facebook.

Na dit feestweekend was het tijd voor een drukke week. De laatste vrije week voor school start dus voor de kinderen nog even genieten, maar ook voorbereiden op het nieuwe schooljaar. Een dagje naar de dierentuin met de kinderen? Leuk! Een middag shoppen met de kinderen voor nieuwe kleren? Iets minder leuk. Ik had ogen in mijn achterhoofd nodig. En dit was voor de kinderen natuurlijk een groot spel. Laten we achter alle rekken door gaan rennen, dan ziet Ghislaine ons niet meer. Het hoort er allemaal bij. Maar ook dat kwam allemaal in orde. Afgelopen weekend heb ik vooral veel tijd bij het zwembad doorgebracht. Alleen volgend weekend is het zwembad nog open en dan is het over met het buitenzwembad voor dit jaar. Daar wilde ik dus nog even van genieten, zeker gezien het warme weer. Elke ochtend om 10 uur stond ik klaar voor mijn morning work-out om daarna te relaxen, alleen of met een vriendin. En ja badmeester, ik zon inderdaad in de schaduw en nee, ik weet dat ik zo nooit bruin word. Elke keer als ik lig te lezen op mijn ligstoel in de schaduw komt hij langslopen en moet hij hier gewoon een opmerking over maken. Dan vertel ik hem maar met een glimlach dat ik een hele zomer heb gedaan over dit kleurtje dus ik geen moeite meer doe. Zaterdag ging ik naar DC want daar had ik afgesproken met Luciana. We gingen uiteten en naar het National Book Festival. Ja, dat klinkt heel hip.. Wij vonden het in ieder geval leuk! Ook ben ik dit weekend wat gaan shoppen. Er was veel korting in verband met Labor Day dus daar wilde ik even van profiteren. Ik probeer echt zo min mogelijk te winkelen hier want ik wil al mijn geld gebruiken om te reizen maar een paar nieuwe dingen voor de winter kon ik niet laten.

Dinsdag was het dan tijd voor de eerste schooldag van de kinderen en zelfs ik had het hier een beetje moeilijk mee. Een au pair zonder kinderen, dat is weer eens iets anders.. En onze band begint steeds hechter te worden, zeker na 3 maanden vakantie. Elke avond als ik thuis kom van de sportschool of welke plek dan ook rennen ze naar de deur. Van J. kreeg ik vorige week spontaan een knuffel. Dat doet hij normaal nooit! Het is zo’n lief kind. L. hing na dag 1 al om mijn nek. J. is zo niet en het kost hem gewoon wat meer tijd maar dan zie je wel dat hij oprecht om je geeft. Die onverwachte knuffel waardeer ik des te meer. Ook is J. de laatste tijd zo grappig. Dan maakt hij uit het niets echt een goede grap waardoor ik in een deuk lig en dat vindt hij helemaal geweldig. Voor de eerste schooldag was er nog even wat stress in huis. Mijn hostmoeder was haar verlovingsring en trouwring kwijt. Wat bleek? J. en L. waren maandag de badkamer ingedoken en vonden het wel een leuk idee om de ringen te verstoppen achterin een kledingkast onder een koffer. Paniek die ik me helemaal kon voorstellen. Gevolg: twee weken geen IPad voor de kinderen. J. ‘Ik heb echt niets gedaan hoor’. Nee, maar hij vertelde na een tijd zoeken toch maar waar de ringen waren ;) Ja, ook deze twee schatjes kunnen af en toe kattenkwaad uithalen. Mijn hostvader ‘We mogen nog blij zijn dat L. ze niet in de tuin heeft begraven. Dat zou wel wat voor haar zijn’. Het was nog nooit zo druk bij de bushalte en met tranen in hun ogen zagen de moeders de schoolbus wegrijden, met kids die er duidelijk minder moeite mee hadden. Kleine kinderen worden groot. L. keek al dagen uit naar haar eerste schooldag op de grotere school. Zij start nu in kindergarten. J. zit nu in first grade. En dit is heeeel anders volgens hem. Waarom? Ze mogen nu hun snack buiten eten.. Ik was zo benieuwd hoe moe de kinderen zouden zijn na de eerste schooldag. J. kwam om vier uur enigszins slaperig de bus weer uitwandelen. L. daarentegen kwam de bus niet eens uit. Alle kinderen waren de bus uit en de chauffeur wilde haar gordel al om doen om weg te rijden en ik dacht ‘hallo, ik mis een kind!’ L. zat lekker weg te suffen in de bus en had niet door dat ze uit moest stappen. Ik schoot snel de bus in om haar eruit te halen en het eerste half uur heeft ze amper gepraat. En dit is echt niet de L. die wij kennen. Die kletst de oren van je hoofd. Na een half uur en een snack verder waren beide kinderen weer wakker. Woensdagavond was L. zo moe. Van het een op het andere moment sloeg haar bui om en was het brullen. Met wat knuffels en een boek voorlezen kon ik haar bui weer redelijk oppeppen waarna ze vervolgens naar bed ging.

Mijn werkschema is nu dus anders. Geen kinderen meer van 8.30 tot 15.45. Ik haal de kinderen elke maandag tot en met vrijdag uit bed en maak ze klaar voor school. Nadat ze richting school zijn moet ik mezelf gaan vermaken. De afgelopen dagen deed ik dat met schoonmaken, de sportschool en het zoeken naar vrijwilligerswerk. Ook ga ik snel starten met studeren. Ik haal de kinderen aan het einde van de middag weer op bij de bushalte en werk dan tot 16.30. Volgende week starten de naschoolse activiteiten zoals voetbal en ballet en daar ga ik ze allemaal naartoe brengen. Ook ga ik elke maandagavond na 19.30 op me nemen, zodat onze andere nanny eerder naar huis kan. Elke maand hebben de kinderen een aantal vrije middagen, dus al met al heb ik dus toch nog wat werk te doen ;) Het zijn wat minder uren en het is meer over de dag verspreid. Ik ben erg blij met mijn nieuwe schema.

Aan het reizen begin ik inmiddels te wennen. Het geld was nu even grotendeels op en na drie weken in DC zitten begint het alweer zo te kriebelen. Ik moet ergens heen! Ik moet plannen maken! Dus heb ik inmiddels mijn volgende trip geboekt: Boston. Hier ga ik in Oktober heen en dit schijnt een mooie maand te zijn. Tot die tijd moet ik maar eens de tijd nemen om mijn bucketlijst met activiteiten binnen DC verder af te gaan werken. Ik was van plan om in november een week naar California te gaan (Grand Canyon, Yosemite, Los Angelos, Las Vegas, etc) maar dit heb ik uitgesteld naar januari (aaa, ik kan niet wachten maar California loopt niet weg..) in verband met mijn Engelse lessen die ik in november en december ga volgen aan de universiteit. Ook ga ik in november een lang weekend naar de Long Island University in New York om daar een kinderpsychologie cursus te volgen. Het worden dus drukke maanden.