Hoi!

Na ruim een maand is het echt tijd voor een nieuwe blog! De afgelopen weken stonden in het teken van grote verschillen. We kregen een enorm pak sneeuw over ons heen maar we hebben ook mooie, zonnige en warme dagen gehad. Het is elke dag weer een verrassing. Half januari maakten we ons klaar voor de ‘blizzard 2016’. De sneeuwstorm van het jaar. Dit bracht uitdagingen met zich mee! Twee dagen voor de komst van deze sneeuwstorm kregen we al een klein voorproefje van een paar centimeter. Ik zat die avond in de auto en misschien hebben jullie mijn filmpje op facebook wel voorbij zien komen. Na een uur vast te zitten in het verkeer kwam ik onze straat niet in aangezien het eerste stuk stijl omhoog gaat. Ik heb mijn auto uiteindelijk ergens anders kunnen parkeren om vervolgens naar huis te lopen. De sneeuwvrije dagen van de kinderen begonnen en dit vonden ze geweldig. Dit schooljaar zijn er 10 sneeuwdagen ingepland en hier hebben we er inmiddels 8 van gebruikt. Een dag voor de sneeuwstorm deed ik boodschappen met de kinderen en dit was een aparte ervaring. Er was geen groente meer, geen brood en geen melk. Alle ingeblikte groenten waren ook uitverkocht. In sommige winkels moest je een uur wachten om je aankopen af te kunnen rekenen. Er werd eten gekocht alsof we de komende maand vast zouden zitten in huis. Op TV en op straat werd nergens anders meer over gepraat. Welkom in Amerika! Het land waar we graag dramatiseren. Er is een enorme berg sneeuw gevallen. Met grote verbazing heb ik gezien hoe de wegen en metro na een aantal dagen alweer begaanbaar waren. Er is heel erg hard gewerkt! Mijn hostvader had een sneeuwblazer gekocht en was de held van de wijk. Ik vond die sneeuwstorm heerlijk. Vera, een andere Nederlandse au pair en inmiddels goede vriendin, had ik uitgenodigd om te komen logeren tijdens de storm. We hebben het weekend doorgebracht met films kijken op ons bioscoopscherm, koken, borrelen met de buurt en sleeen. We zijn elke dag even naar buiten geweest en twee dagen na de storm was het prachtig zonnig en strakblauw. We zijn met de kinderen op pad geweest met de slee en dronken heel veel warme chocolademelk. Het was weer een unieke ervaring.

De kinderen hebben een extra week vakantie gehad en na die week hing iedere ouder bijna de vlag uit toen de school eindelijk besloot maar weer eens open te gaan. Ik vond het zelf ook tijd voor de kinderen om weer naar school te gaan. Na een aantal dagen thuis zitten merk ik dat de kinderen op zoek gaan naar de grenzen. De discipline en regelmaat van school is belangrijk. Het kon de kinderen echter niet lang genoeg duren. Die vermaakten zich prima! Het vroege opstaan was weer even wennen. Stiekem vonden ze het ook wel weer fijn om naar school te gaan.

De afgelopen weekenden ben ik veel op pad geweest met ‘mijn’ Nederlandse meiden. Eerst met Simone en Vera en de laatste twee weken ook met Josine, die een paar weken geleden is aangekomen in de DC area. Het zijn echte meidenweekenden. We hebben een aantal dagen de auto gepakt om naar een ander stadje te gaan. Zo gingen we naar Harpers Ferry (West Virginia) en Frederick (Maryland). Ik ben aangesteld als reisleider en aan Josine vertrouwen we de kaart toe. Zeker omdat het mooi weer was wilden we er even lekker uit en zo’n korte roadtrip geeft een vakantiegevoel. Met een boodschappentas vol chips, koekjes en broodjes gaat we dan op pad. Verder bezocht ik het Air and Space museum in Virginia, ging ik met Vera naar een nieuw kunstmuseum in DC en bezochten we de National Cathedral (met mooi uitzicht over de stad). Zoals je ziet vervelen wij ons niet ;)
Met de meiden, behalve Vera want die is helaas nog geen 21, gingen we ook lekker stappen in Clarendon, een leuke wijk in Arlington. Onze favoriete bar is Mr. Days. Hier gaat we iedere keer naartoe. Daarna blijven de meiden bij mij thuis slapen. Vorig weekend logeerden we bij Simone. Bijna elk weekend zijn er wel ‘pyama party’s’. Als ik nu een avond alleen op de bank zit voel ik me al eenzaam.. zo gewend ben ik geraakt aan mensen om me heen.
Superbowl 2016 mogen we natuurlijk ook niet vergeten! We hebben dit gekeken in een Country bar in Washington DC. Aan de ober moesten we even navragen welke team de witte shirtjes droeg en welk team de blauwe (lekker voor schut..) dus je begrijpt dat wij vooral voor de gezelligheid gingen en niet voor het spel. Het was een van de weinige grote events in de Verenigde Staten die ik nog niet had meegemaakt. Na bijna een jaar heb ik iedere belangrijke dag kunnen beleven. Een jaar.. Morgen is mijn eenjarige jubileum in de VS en ik kan het niet geloven. Ik vind het bijna eng hoe snel de tijd gaat. Wat is het een geweldig jaar om op terug te kijken. Ik hou van mijn hostkinderen, het leven hier en mijn leuke vriendinnen. Ik heb al zoveel mooie plekken gezien en er staat nog zoveel op de planning. Deze week heb ik mijn ticket naar Miami geboekt, waar ik in april met Esmee naartoe ga. Het is wachten tot het voorjaar begint, zodat we wat leuke weekendjes kunnen gaan plannen naar het strand. Ook staat Charleston, South Carolina, nog op mijn to-do list. Voor de westkust ga ik in september twee weken uittrekken dus dat duurt nog even.

Nog een maand en dan is het tijd voor mijn 10 mijl run in DC. Ik train momenteel minimaal 3 keer per week en ren inmiddels 6,5 mijl (10 km) in een uur. Met Vera ga ik verder 3 keer in de week naar de sportschool. Daar gaan dus heel wat uurtjes in zitten! Ik doe nog steeds vrijwilligerswerk op de school van de kinderen en bij het Amerikaanse Rode Kruis. Elke maand schrijf ik een blog voor Travel Active. Afgelopen maand heb ik een blog geschreven over hoe om te gaan met heimwee. Terug te lezen op: http://blog.travelactive.nl/au-pair-ghislaine-in-amerika-vertelt-je-hoe-je-met-heimwee-omgaat/
Ik heb nog nooit zoveel vrije tijd gehad en tegelijkertijd heb ik het gevoel dat ik nog nooit zo druk ben geweest. Met allemaal leuke dingen!

Tevens staat er iets heel belangrijks op de planning in mei en hier heb ik jullie hulp bij nodig! Samen met Simone’s hostfamilie, Simone en Vera ga ik deelnemen aan een event van Relay for Life. Relay for Life haalt door middel van loopevenementen geld op voor de American Cancer Society. Wij gaan ons een dag inzetten om zoveel mogelijk geld op te halen voor deze belangrijke organisatie. Ik heb mijn omi, voordat zij overleed aan de gevolgen van kanker, beloofd ooit zo’n loop te gaan doen. Via deze weg wil ik jullie vragen een bijdrage over te maken wanneer je dit kunt missen. Ieder klein bedrag helpt al enorm om kankerpatienten te ondersteunen en nieuw onderzoek te kunnen starten! Het is over te maken met een creditcard, ook vanuit Nederland, via mijn persoonlijke pagina:

http://main.acsevents.org/site/TR?px=42247125&pg=personal&fr_id=70890&s_locale=en_US&et=YrFcYTyOu_FIQoEogPWFXQ&s_tafId=1683186

Tijd voor de foto's!