Na een weekje werken was het alweer tijd voor de volgende vakantie. Mijn hostgezin ging een week op vakantie dus ik kreeg een extra week vakantie. Die tijd wilde ik zo goed mogelijk benutten dus een tijdje terug begon ik met het maken van plannen. Sandra, een van mijn vriendinnen hier, had ook vakantie dus we besloten samen op pad te gaan. Vrijdagavond nam ik weer afscheid van de kids en op zaterdagochtend vertrok ik met Sandra naar New York City. Hier zouden we tot maandagochtend blijven. Zaterdag besloten we naar het 9/11 museum te gaan. Ik had al gehoord dat dit een heftig museum was maar we wilden er allebei heen. Drie uur hebben we in dit museum doorgebracht en wat was het indrukwekkend. In het begin gaat het vooral over wat er precies is gebeurd. Daarna bestaat het grootste deel echter over de hele impact. Muren vol met foto’s van mensen die zijn overleden. Voicemailberichten die passagiers in de vliegtuigen inspraken voor hun geliefden. Afschuwelijk! Spullen van slachtoffers. Overgebleven stukken van de World Trade Centers. We kwamen allebei helemaal stil weer naar buiten. Klinkt niet erg gezellig.. maar ik vind dat je dit soort dingen niet uit de weg moet gaan. Om even bij te komen liepen we door de stad richting Chinatown en daar zijn we gaan eten. Het was inmiddels donker dus we liepen daarna naar de Brooklyn Bridge. Aan de andere kant van de brug is een park waar je mooi uitzicht hebt op de skyline van Manhattan. Ik vind New York in het donker mooier.. Alleen is het in de avond een erg vieze stad. Stinkende straten met overal vuilniszakken. We liepen naar de metro en schrokken ons rot door ratten op straat. We hadden een hostel geboekt voor twee nachten en dit was best een goede plek! Ik vind het altijd een uitdaging om een goede (betaalbare!) slaapplek te vinden in NYC. Deze hostel was prima! Modern, schoon, maar wel heel gehorig. We hadden de eerste nacht helaas een enorme snurker als buurman en midden in de nacht schrok ik wakker door ruziënde mensen. De tweede nacht was gelukkig lekker rustig. Zondag gingen we met z’n drieen op pad. Maandag tot en met donderdag zouden we een bustour gaan doen en hier hadden we een derde persoon voor gezocht om met ons mee te gaan. Elaine, een au pair uit Colorado, had contact met ons gezocht via facebook en zij kwam op zondag aan in New York. Het is natuurlijk altijd even afwachten hoe dat loopt want we zouden dagen met elkaar door gaan brengen terwijl we haar nog nooit hadden ontmoet. Tot nu toe heb ik hier alleen maar goede ervaringen mee. Ik denk dat een heleboel meiden door dit avontuur open-minded zijn/worden en beschikken over aanpassingsvermogen. Als er dan een klik is zit het al snel goed. We hebben het vijf dagen zo gezellig gehad met elkaar. Zondag liepen we weer erg veel. We namen de gratis ferry naar the Statue of Liberty. Central Park kon natuurlijk ook niet ontbreken. ’s Avonds aten we onze maaltijd van een foodtruck op de trap op Times Square. Zelf waren we ook nog te zien op het scherm. Een camera filmde mensen op Times Square en deze beelden waren te zien op een van de grote schermen. Het was zondagavond zo druk! Ik kan echt niet langer dan twee dagen in New York City doorbrengen. Daarna word ik echt gek van al die drukte, zeker als ik moe ben. We kwamen zondagavond Times Square bijna niet meer af, zoveel mensen waren er. Wat was ik blij om weer in mijn bed te liggen die avond.

Maandag was het tijd voor Canada!!! We hadden een volledig geregelde bustour geboekt en onze bus vertrok vanuit NYC. Zoiets had ik nog nooit gedaan en het heeft natuurlijk zijn voor- en nadelen. We vonden het makkelijk dat alles voor ons was uitgestippeld, we overal naartoe werden gereden (en letterlijk voor de deur afgezet werden) en alle hotels waren geregeld. De andere kant was natuurlijk dat je niet meer de baas was over je eigen schema en we soms ergens langer hadden willen blijven. Onze eerste stop op maandag was Watkins Glen State Park. Een mooi park waar we een wandeling maakten. Daarna reden we door naar het helaas regenachtige Canada. We hadden zo’n geluk dat het droog werd toen we op het punt stonden om naar de Niagara Falls te gaan lopen vanaf ons hotel. Het was inmiddels donker en wel mistig, maar wow, wat een geweldige plek. De watervallen waren mooi verlicht en we waren zo blij om hier na uren in de bus eindelijk te zijn.
De volgende ochtend stonden we op tijd op om weer richting de watervallen te lopen en foto’s te maken van onze nog slaperige gezichtjes. De bewolking verdween en om tien uur was het stralend zonnig en tijd voor de boottocht. Maid of the Mist brengt je erg dichtbij de watervallen. Dat is de boot waar iedereen zo charmant opstaat met de gekleurde poncho’s. Wat een geweldige ervaring was dat! Echt een van de hoogtepunten van onze vakantie. Sandra filmde het met haar GoPro en we hebben echt in een scheur gelegen toen we dit terugkeken. Het moment dat we ineens kletsnat worden is zo grappig. Iedereen in de weer met de poncho’s. Het ziet er niet uit. Daarna gingen we de Skylon Tower op om daar te genieten van het uitzicht. In de middag was het tijd om naar Toronto te gaan. Een erg leuke stad! Hier gingen we de CN Tower op. Daar hadden we erg mooi uitzicht op Toronto. En een alleenstaande vader achter ons aan lopen.. Die was aan het flirten met Sandra, terwijl zijn dochter erbij stond en vroeg vervolgens haar nummer. We lagen in een deuk nadat we de toren weer af waren, maar op dat moment probeerden we hem maar zo snel mogelijk uit de weg te gaan. En dit is niet de eerste keer dat zoiets ons overkwam. Ik snap dat niet zo goed hoor.. Een paar weken geleden was ik met mijn hostkids in de speeltuin en was er ook een alleenstaande vader met me aan het sjansen. Serieus, we zijn 22..! Ik denk dat de meesten van ons hier niet zijn gekomen om te daten met een man die onze vader had kunnen zijn. Woensdag was het schema echt bizar! We stonden om 4 uur ’s ochtends op om naar Thousand Islands te rijden. Dit is een hele aparte plek met heel erg veel kleine eilandjes. Veel mensen (met geld) komen hier in hun vakantiehuisje de zomer doorbrengen. Hier stonden we om 8 uur ’s ochtends al op een boot om anderhalf uur rond te varen en te ontbijten. Daarna reden we door naar Ottawa waar we maar liefst 1 uur doorbrachten, haha. Net genoeg tijd om even het parlementsgebouw te bekijken, een lunch te halen en te plassen. Daarna was het tijd voor Montreal. We gingen naar de Biodome en daarna naar het centrum van de stad. Het was net alsof we in Frankrijk waren beland! Echt een hele gezellige stad met een Europese sfeer. Veel Franse restaurants. De borden overal in het Frans en Engels. We waren zo moe aan het einde van de dag en op donderdag zouden we weer om 5 uur ’s ochtends vertrekken. We hadden in de ochtend nog wat tijd om te shoppen en daarna reden we terug naar New York. Een lange rit maar ik denk dat we allemaal steeds meer geduld krijgen nu we zoveel reizen. Eenmaal in de stad was het tijd om afscheid te nemen van Elaine. Het au pair jaar bestaat constant uit afscheid nemen maar eraan wennen? Nee, dat doe je nooit. We waren een goed team en hebben het erg leuk gehad. Het is jammer dat ze niet in deze regio woont. We hebben afgesproken volgend jaar in Europa een reünie te houden, of dat nu in Duitsland, Oostenrijk of Nederland is.































Sandra en ik gingen richting Queens, waar we een bed and breakfast hadden vlakbij het vliegveld. We voelden ons niet heel erg op ons gemak in deze wijk, dus deur op slot en naar bed. We vlogen om 7 uur ’s ochtends al richting Chicago. Deze stad heeft mijn hart gestolen. Wat een geweldige plek! Het was prachtig weer toen we aankwamen. We brachten eerst onze koffers naar de bed and breakfast (lang leve airbnb, ik begin het steeds leuker te vinden) om daarna gelijk de stad in te gaan. We hebben uren gelopen, tot onze voeten echt niet meer konden. Ik heb gehoord dat je de winter niet in Chicago wilt doorbrengen maar in de zomer heeft deze stad zoveel te bieden. We liepen langs Lake Michigan, waar overal strandjes zijn gemaakt. Er stonden overal foodtrucks en bedrijven die gratis spullen gaven want er was een evenement dit weekend: the air and water show. Het hele weekenden vlogen de vliegtuigjes om je oren. En deze mensen waren professionals! Wat een shows. We waren helaas onze bikini vergeten dus zwemmen zat er vrijdag niet in. Chicago is een hele mooie stad. Het meer is gigantisch. Je zou denken dat je gewoon aan de zee ligt. Ondertussen kijk je op de skyline. Dat is echt heel gaaf. De hele zomer zijn er evenementen en is iedereen het liefst de hele dag buiten. We liepen helemaal door naar de binnenstad, waar de architectuur er echt uitspringt. Niet alleen de gebouwen, maar ook de parken zijn uniek. Aparte fonteinen, beelden, een groot podium voor concerten. Vrijdagavond stond er een orkest te spelen. Zaterdagochtend was er yoga in het park. Je hoeft je niet te vervelen.
The bean, het symbool van Chicago, was vrijdagmiddag erg druk dus we namen ons voor om zaterdagochtend vroeg terug te komen om mooie foto’s te nemen zonder die hele mensenmassa erop. Vrijdagavond liepen we naar de Navy Pier. Hier heb je prachtig uitzicht op de stad, er staat een reuzenrad en er zijn veel terrasjes. We keken hier naar de zonsondergang en daarna besloten we het reuzenrad in te gaan om de skyline te kunnen bewonderen in het donker. Er stond een jongen achter ons in de rij die alleen was. Dat leek ons niet erg gezellig voor hem dus we boden hem aan met ons mee te gaan. Daar was hij erg blij mee dus de rest van de avond brachten we met z’n drieën door. Dit was erg gezellig! Met heftig onweer renden we gillend aan het einde van de avond naar de metro om naar onze bnb te gaan. We sliepen (weer) maar een paar uur om vervolgens om 6 uur weer op te staan en naar de stad te gaan. En we hadden geluk! The bean was deze keer helemaal niet druk dus dit was super. The bean is in het echt veel mooier dan op foto. Het is net een grote spiegel waar je de hele stad in ziet. Heel apart. Ook de fontein vlakbij is heel gaaf (dat zul je zo wel zien op de foto’s). Op de muur van de fontein worden steeds gezichten op geprojecteerd. De gezichten lachen, of doen niks, maar na een tijdje maken ze hun mond rond en dan komt er water uit de mond. Heel leuk gedaan. Om negen uur spraken we weer met Tino, de Zwitserse jongen van vrijdagavond, af om vervolgens de Willis Tower in te gaan. Deze toren is bekend vanwege de glazen vloer (en de urenlange rijen als je later dan half 10 aankomt). Mensen met hoogtevrees kunnen deze plek beter even overslaan maar verder is het echt een plek in Chicago waar je geweest moet zijn. Ik liet L. een van mijn foto’s zien toen ik thuis was en ze zei ‘Huh, kun je zweven?’ waarop ik zei ‘Ja L. Ik heb de hele week geoefend en toen lukte het ineens! Als ik me nu heel goed concentreer dan kan ik zweven’ . Haar ogen werden helemaal groot en ze zei ‘Wow, dan wil ik de volgende keer op je benen zitten’. Mijn hostmoeder en ik lagen helemaal in een deuk. Ik heb vervolgens maar opgebiecht dat ik helaas een grapje maakte. Deze keer geen flirtende vaders op de toren, maar vooral mensen die tijdens het maken van foto’s tegen Tino zeiden ‘Heb jij even geluk, op stad met twee meiden!’ Daarna gingen we naar een park en richting Lake Michigan. Deze keer hadden we wel allemaal zwemkleding meegenomen dus tijd voor een verfrissende duik. We keken ondertussen weer naar de vliegshow en nadat dit afgelopen was gingen we naar de dierentuin. De avond brachten we weer door op de Navy Pier want daar zou die avond een vuurwerkshow zijn. Als ik moet kiezen tussen New York City en Chicago, is mijn keuze snel gemaakt. Chicago! Rustiger, schoner en mooier als je het mij vraagt. Ik zou nooit in NYC kunnen wonen, in Chicago wel (in de zomer dan).
Om elf uur was het tijd om afscheid te nemen van Tino, een taxi te pakken om onze koffer op te halen en naar het vliegveld te gaan. We konden inmiddels bijna niet meer lopen, zoveel kilometers hadden we de afgelopen dagen afgelegd. We brachten de nacht op het vliegveld door. Voor die paar uurtjes wilden we geen hotelkamer betalen, want we vlogen alweer om 7 uur. Ik ben er bij deze achter dat de woorden’ slapen’ en ‘ vliegveld’ voor mij niet samengaan. Ik heb geen oog dicht gedaan. Dus ik ben mijn koffer maar gaan reorganiseren, mijn handtas op gaan ruimen en mijn moeder gaan bellen. Een vriend kwam ons van het vliegveld in DC halen dus om elf uur was ik weer heerlijk thuis. Moe maar voldaan. En blij om de kinderen weer te zien die naar me toe kwamen rennen. Wat hou ik van deze kids. Mijn hostmoeder zei dat ze me maar even wat tijd moesten geven om uit te pakken en te slapen maar ze kwamen toch naar beneden. J. kwam me een magneet (mijn nieuwe verzameling, idee van Esmee ;)) en handcrème uit Aruba brengen en vervolgens kwam L. ook om te spelen en foto’s te kijken. Twee uur extra wakker kon er ook nog wel bij en ik vond het fijn even wat tijd met ze door te brengen.































Het was een geweldige week waarin we prachtige dingen hebben gezien. Elaine postte dinsdag, nadat we merkten dat deze trip ons meer geld ging kosten dan waar we op gerekend hadden, op haar facebook ‘traveling is the only thing you buy that makes you richer’ . En dit is waar. Ja, we hebben veel geld uitgegeven maar het heeft ons zoveel opgeleverd. Een onvergetelijke vakantie waar ik zelfs weer van leer. Ik denk dat ik aan het einde van dit jaar een carrière switch ga maken en reisleider word ;). En Sandra wordt de fotograaf. Alle eer naar haar voor de goede foto’s. Nee oké, toch liever een baan als maatschappelijk werker, maar ik vind het leuk om plannen te maken en het voortouw te nemen om nieuwe plekken te ontdekken en ik begin er inmiddels handig in te worden. Had ik voor dit jaar vreemden aangesproken om met ons mee op pad te gaan? Nee. Was ik voor dit jaar vrijwillig op een vliegveld gaan slapen? Nee. Misschien was ik voordat ik naar de VS ging af en toe een beetje saai en gesteld op mijn comfortzone, maar ik denk niet dat ik nog onder deze noemer val.

Momenteel ben ik al twee dagen alleen thuis. De kinderen zijn een aantal nachten bij hun oma logeren dus het is erg stil hier. Ik heb nog nooit zo veel geslapen als in de afgelopen twee dagen. Inmiddels loop ik er dus niet meer bij als een zombie en ben ik lekker druk geweest met het wassen van de auto, schoonmaken en de sportschool. Van Sandra heb ik afscheid genomen, want die is inmiddels klaar met werken en is nu op reis voordat ze terugvliegt naar Europa. Mijn eerste vriendinnetje die terug gaat naar huis. Erg gek. Morgen komen de kindjes weer thuis en dan zijn ze nog maar twee weken thuis voordat school weer begint. Geen zomerkamp meer dus eindelijk wat tijd voor een dagje dierentuin, museum, waterpark, etc. Daar hebben we allemaal zin in. Komend weekend is het tijd voor Ocean City en de week daarna mijn verjaardag in de VS! Ik ben benieuwd.
Mijn vrienden zeggen dat mijn leven een grote vakantie is en dat was het ook de afgelopen weken maar ik ben er nu klaar voor om weer te gaan werken voor mijn geld ;)

Tot de volgende blog!

XXX Ghislaine