Mijn laatste dagen in de Verenigde Staten zijn aangebroken

Hoi iedereen,

Mijn laatste blog is al een hele tijd geleden. Ik ben vrij actief op Facebook en Instagram. Verder schrijf ik voor Travel Active, dus ik wilde niet alles dubbel voorbij laten komen. De titel zegt het al: over een aantal dagen sta ik weer op Nederlandse bodem. Over twee weken vlieg ik terug. Of ik er klaar voor ben? Volgens mij wel. Ik zie enorm op tegen het afscheid, maar ik ben vooral op het gebied van werk toe aan iets nieuws. Ik heb de afgelopen 18 maanden zo veel gezien en gedaan. Vera en Josine hebben de afgelopen maanden nog meer tot een succes gemaakt. Met elkaar hebben we zo veel leuke weekenden gehad. Dagjes weg, een luie middag aan het zwembad en ook een playdate met al onze hostkinderen. Vera heeft de afgelopen weken het hardlopen opgepakt en samen zijn we een aantal avonden lekker in Washington, D.C. gaan lopen. Ik ga de meiden zo missen!

In augustus hadden mijn hostouders een afscheidsfeest voor me georganiseerd. Dat was een gezellige middag met bijna iedereen bij elkaar (Josine en Simone waren helaas op vakantie), catering van mijn favoriete restaurant en een mooie taart met de tekst ‘we will miss you Ghislaine’. Mijn werk als au pair zit er inmiddels op. Ik heb de nieuwe au pair ingewerkt en ik ben nog een aantal dagen hier voor ik op vakantie ga. De kinderen gaan goed om met alle veranderingen. School is weer begonnen en ze hebben het naar hun zin. De nieuwe au pair mag in haar handjes knijpen met deze lieve kinderen.
Inmiddels ben ik druk met het regelen van alle afscheidscadeautjes en het inpakken van mijn spullen. Ik dacht eerst een vrachtschip nodig te hebben om alles thuis te krijgen, maar in plaats daarvan ga ik goodwill blij maken met een deel van mijn kleren.

Vrijdagochtend vlieg ik naar Los Angeles, waar mijn vakantie begint. Naast LA staan Las Vegas, Grand Canyon, Yosemite Park, Death Valley en San Francisco op de planning. Ik ga met slaapzak op pad, want we gaan vier dagen kamperen. Ook de hardloopschoenen gaan mee. Na te hebben gerend in DC, Virginia Beach en Florida, staan nu San Francisco en Las Vegas op mijn lijstje. Na mijn reis kom ik nog 1 dag terug naar Arlington. Dan kan ik afscheid nemen van mijn vriendinnen en hostgezin. Kan de tijd niet te snel gaan?

Mixed feelings.. Dat zijn de twee woorden die ik continue gebruik om mijn gevoel van de afgelopen weken te beschrijven. Au pairs die nog even te gaan hebben: jullie begrijpen mijn gevoel vast wanneer het afscheid ineens dichtbij komt. Het is echt even slikken om je leven hier achter te laten, terwijl je ook zin hebt om weer in Nederland te zijn. Mijn au pair tijd zit er bijna op en ik heb zowel alleen als met vriendinnen nagedacht over de afgelopen 18 maanden. Ze hebben me zo veel opgeleverd. Een tweede familie, nieuwe vriendschappen en heel veel mooie momenten. Ik ben gegroeid als persoon en erg zelfstandig geworden. Ook heb ik nieuwe hobby’s ontdekt. Hardlopen begon als een manier om mijn ‘Amerikaanse kilo’s’ kwijt te raken, maar inmiddels loop ik voor mijn plezier. De afgelopen maanden had ik een geweldige zumba docent en met hem heb ik het gehad over het halen van een certificaat, om zelf ook les te gaan geven in Nederland. Tijdens zijn klassen heb ik verschillende keren een aantal nummers mogen doen als instructor en dit was zo gaaf! Arlington is een geweldige plek om te wonen en Washington, D.C. is een prachtige stad.
Voor nu ga ik genieten van mijn laatste dagen in de US, maar ik kijk er ook naar uit jullie over twee weken te zien!

Heel veel liefs,
Ghislaine

Mooie tijden en belangrijke beslissingen

Lieve vrienden,familie en andere lezers,

April en mei waren drukke maanden. Zoals jullie misschien weten schrijf ik elke maand een blog voor Travel Active, maar nu moet ik ook eens gaan zitten voor mijn eigen blog! Er is veel gebeurd de afgelopen weken en ik heb belangrijke beslissingen genomen. Ben je klaar voor een uitgebreide terugblik?

April was een maand waar ik al lang naar uitkeek. In januari had Esmee gezegd dat ze me wilde komen bezoeken en nu was het tijd om haar op te halen van het vliegveld. Het werden hele leuke, drukke weken. Ik werkte de eerste week van Esmee's bezoek gewoon door. De kinderen gingen overdag naar school en wij gingen DC in. De monumenten, het witte huis en Georgetown, ondanks die jetlag waren we vanaf het begin al veel op stap. Esmee mocht in ons huis logeren en de kinderen vonden het harstikke leuk. Na een korte workweek vertrokken we naar New York City. We hadden heerlijk weer en hebben kilometers gelopen om alle highlights te zien, maar ook heerlijk liggen dutten in Central Park. Ik word na twee dagen gillend gek in New York en ik was niet de enige. We stonden allebei opgelucht op het vliegveld, klaar voor onze vakantie naar Florida. Onze reis begon in Miami. We verbleven drie nachten in een hotel bij South Beach. Drie nachten gefeest? Neehoor, wij lagen om tien uur in bed. We zijn allebei geen feestbeesten, maar nog belangrijker.... Esmee is zwanger! Geen alcohol en slapeloze nachten voor ons, maar genieten op het strand en onze ogen uitkijken in Art Deco District. Het is echt een aparte stad, Miami. Druk, luidruchtig en een grote show. We hebben nog nooit zo veel dure auto's zien rijden. Na Miami reden we door richting de Florida Keys. Dit is echt een prachtig deel van Florida! Het is een leuke autorit, de natuur is prachtig en de stranden zijn perfecte plekken voor een pause. Wij vonden een hele gave picknickplek op Islamorada. Het water is prachtig blauw en ik ben dol op alle palmbomen. Dat geeft meteen het vakantiegevoel. We sliepen een nacht op Marathon en we zouden een nacht op Big Pine Key verblijven. Hier liepen we echter tegen een vervelend probleem aan bij onze bed en breakfast, waarna we meteen zijn vertrokken en een ander hotel hebben geboekt. Key West vonden we een van de hoogtepunten. Wat een leuke Key is dit, met allerlei winkeltjes, restaurants en stranden. Vervolgens reden we terug, richting de Everglades. Alligators spotten is momenteel lastig. Het water heeft nog nooit zo hoog gestaan dus tijdens onze boottour hebben wij maar 1 alligator gezien. Daarna reden we anderhalf uur door de Everglades, richting Naples, en toen heb ik wel meerdere alligators vlak langs de weg gezien. Onze laatste dagen brachten we door in Naples. Hier hing weer een hele andere sfeer en ook hier hebben we het heel leuk gehad. Genieten op het strand uit eten en luieren bij het zwembad. Ik ben ondanks de hitte verschillende keren gaan hardlopen en in Naples kwam ik een poffertjeskraam tegen! Met enige verbazing heb ik de eigenaar aangesproken en die bleek al 16 jaar in de Verenigde Staten te wonen. Het was een heerlijke vakantie en Florida is een geweldige staat om eens te bezoeken!

De week is voorbij gevlogen, maar ik had gelijk weer een mooi vooruitzicht: mijn moeder en Stephane waren al een aantal dagen in de VS en zij kwamen ons ophalen van het vliegveld in DC. Ook zij sliepen bij ons thuis dus het was een drukke boel de dagen daarna. Mijn hostmoeder organiseerde een grote Amerikaanse barbeque in onze tuin en weer voelde ik de blijdschap van zoveel mensen bij elkaar hebben waar ik zo van hou, uit Nederland en Amerika. De dagen daarna zijn we naar DC geweest, naar parken en vierden we koningsdag op de Nederlandse ambassade. Mijn moeder heeft dagenlang verhaaltjes van Jip en Janneke voorgelezen en we aten gezellig met de kinderen. Maar we brachten ook uren op internet door.. Funda om precies te zijn. Ik heb zoiets leuks om naar uit te kijken en het had op geen beter moment kunnen komen: dankzij heel veel hulp van Stephane en mijn mams ben ik in staat om na terugkomst in Nederland gelijk op mezelf te gaan. Na een aantal dagen gingen Stephane en mijn moeder weer richting huis (helaas, want bezoeken zijn altijd te kort) en een paar dagen later ook Esmee. De laatste avond in DC liepen we nog de monumenten in het donker, een beetje regen hield ons niet tegen. Vera ging met ons mee en het klikte goed dus gingen we de volgende dag met z'n drieen uit eten en richting het vliegveld. Na bijna drie weken met elkaar te hebben doorgebracht was het niet leuk om afscheid te nemen. Ik ben zo blij met onze vriendschap, Esmee!

Rara, wie is zwanger?

Mijn moeder en Stephane zijn de afgelopen weken druk geweest met bezichtigingen. Inmiddels heb ik de voorlopige koopakte getekend van een heel leuk appartement en heb ik samen met mijn moeder via FaceTime al een keuken en badkamer uitgezocht. Dat hadden ze bij het bedrijf nog nooit meegemaakt. Ik had nooit gedacht dat ik op deze bizarre manier een woonruimte zou gaan regelen. Ik ben over een aantal dagen officieel eigenaresse van een appartement waar ik nog nooit een stap in heb gezet. De ultieme moeder-dochter test! Met het vertrouwen zit het wel goed! Gelukkig beschikken we over dezelfde smaak qua huizen en interieur. Nog nooit hebben we elkaar zoveel gesproken via WhatsApp, FaceTime en e-mail en mijn Pinterest draait overuren. Een paar maanden geleden zag ik teruggaan naar Nederland nog niet zo zitten, nu ben ik druk bezig met het uitstippelen van mijn toekomst. Woonruimte: check. Vacatures in de gaten houden: check. Mijn CV aanvullen: check. Deze week ben ik gestart met een cursus schuldhulpverlening. Hier ga ik de komende maanden hard mee aan de slag. Ik ben enorm gemotiveerd om zo snel mogelijk mijn leven in Nederland op te pakken.

Mijn hostfamilie is druk in de weer geweest met het zoeken naar een nieuwe au pair en ik heb daarbij geholpen.Gisteren hebben ze een leukenieuwe au pair aangenomen. Voor L. zorgt dit wel voor wat spanning, al vindt ze de nieuwe au pair aardig.Ze heeft geen besef van tijd dus dat ik er nog drie maanden ben zegt haar vrij weinig en die onzekerheid maakt haar nerveus. Ze trekt de afgelopen dagen erg naar mij toe en wilde maandagavond niet meer loslaten na een knuffel, omdat ze niet wilde dat ik ga.J. uit het wat minder en snapt ook beter dat ik niet ineens weg ben. We praten er veel over om de kinderen langzaam voor te bereiden op mijn vertrek. Ik had het er gisteren nog over met mijn hostmoeder en zij zei 'het wordt straks moeilijk om afscheid te nemen, maar dit is het teken van een goede band die we hebben gekregen'. Een tijdje terug las ik op een website 'wanneer je in een ander land hebt gewoond voel je je nooit meer helemaal thuis'. Dit begin ik me steeds meer te realiseren. Gisteren bracht ik de kinderen lopend naar school (dit willen ze zelf 1 keer per week dus dat kan ik alleen maar aanmoedigen) en toen ik alleen terug liep dacht ik 'Wat ben ik hier enorm gelukkig. Ik heb nog nooit zo van het leven genoten'. Ik heb voor altijd twee families in mijn hart, die ver van elkaar vandaan wonen. In Nederland wonen zal anders zijn dan voorheenen ik weet dat ik altijd de behoefte zal hebben om mijn hostfamilie weerop te zoeken.

Nu praat ik alsof ik al weg ben, maar dit duurt natuurlijk nog even. Ik geniet hier nog volop en ben druk in mijn vrije tijd. Sporten met Vera, uitjes met de meiden, vrijwilligerswerk en hardlopen, want ik heb me ingeschreven voor de halve marathon in Eindhoven. De afgelopen weken bezochten we onder andere verschillende ambassades, want deze openden twee weekenden hun deuren voor publiek. Wij bezochten Nederland, Indonesie, Frankrijk en Duitsland. Duitsland heeft echt een gigantischeambassade, echt prachtig! We aten poffertjes, Franse kaasjes en Haribo snoepjes.We hielpen met het organiseren van hetverjaardagfeest van Vera's hostkindje, dus vanaf nu zijn we ook ervaren partyplanners. Het zag er echt heel goed uit, al zeg ik het zelf. Twee weken geleden liepen we voor Relay for Life, waar we honderden dollars ophaalden voor de American Cancer Society. Het was vreselijk weer de hele dag, maar wel een mooie ervaring en natuurlijk voor een heel goed doel! Dit deed ik voor mijn omi. Met Vera's hostfamilie ging ik mee naar Virginia Beach, dus ook dat konden we weer van ons to-do lijstje afstrepen. De zomer is nu echt begonnen. Het is dertig graden en de zwembaden zijn geopend.

Ik hoop dat jullie huisjes niet blank staan van al het slechte weer in Nederland en er snel weer mooi weer op komst is!
Veel liefs,

Ghislaine

I love this life

Hoi lieve familie, vrienden en lezers van TA,

Mijn laatste blog is alweer een paar weken geleden en in de tijd daarna heb ik weer veel ondernomen. Tijd om jullie op de hoogte te brengen. Inmiddels is mijn eenjarig jubileum in de Verenigde Staten al een maand geleden. De dagen vliegen voorbij en nog steeds heb ik de tijd van mijn leven. Ieder weekend breng ik door met de meiden en dat maakt mijn tijd hier natuurlijk ook een stuk leuker. Het waren drukke weken. De kinderen hadden een week vakantie, ik deed daarnaast mijn vrijwilligerswerk op school en bij het Amerikaanse Rode Kruis, ik trainde voor mijn run en elk weekend was ik dus op pad met de Dutchies. We hebben al heerlijke warme dagen gehad. 1 maart zat ik met Vera al zonder jas buiten koffie te drinken. Afgelopen weekend stonden we weer te bibberen. Er is de afgelopen week sprake van enorme verschillen in temperatuur maar gelukkig is het de meeste dagen heel lekker. Het is lente en de allergietabletten mogen weer ingeslagen worden. Er stonden zoveel prachtige bomen in bloei maar half DC loopt met tranende ogen en al snotterend en hoestend rond. Toekomstige au pairs in DC: maak je borst maar nat als je hooikoort hebt.
Begin maart kwam Amerika al in de Saint Patrick's Day stemming. Parades (mijn hostvader zei dat we daar maar heen moesten gaan als we van mannen in rokjes houden, haha), feestjes, overal groen in de winkels en een festival waar wij kaartjes voor hadden gekocht. Ik ging met Vera naar de parade in Old Town Alexandria en dat was erg gezellig. Met een hele groep meiden gingen we naar het Shamrock Festival in DC. Daar dronken we een lekker, VEEL te duur, glas Guinness en genoten we de hele dag van Ierse rockbands. Dat was toch weer iets anders dan het Amerikaanse sfeertje! Erg leuk, zeker omdat mijn broertje zes maanden in Ierland heeft gewoond. De beergarden vlakbij mijn huis is, nuhet warmer is,weer begonnen metlive muziek elke vrijdagavond. Dat is zo gezellig!Afgelopen maand ontdekte ik Union Market, een heel leuke foodhal in Washington DC. Het kan niet op tegen de markthal in Rotterdam maar dat mag de pret niet drukken. Voor allerlei verschillende soorteneten kun je terecht bij Union Market. De kinderen nam ik er ook mee naartoe tijdens de vakantie en zij vonden het erg leuk en lekker (vooral de donuts..). De muren van Union Market zijn beschilderd en daar heb ik met de meiden en de kids hele leuke foto's gemaakt. Eastern Market iseen andere gezelligemarkt in DC, waar veel kunst, sieraden en andere handgemaakte spullen worden verkocht. Daar heb ik drie kleine, mooie schilderijen gekocht van Washington DC.
Een van mijn favoriete parken in DC had een speciale lichttentoonstelling. Het hele park stond vol met grote, verlichte konijnen, om alvast in de paasstemming te komen. Half maart kwamen de eerste bomen in bloei. Nog geen Cherry Blossoms maar zogenaamde 'tulpenbomen', de Japanse Magnolia's. Ik ben dol op deze bomen want het fleurt de hele omgeving zo op. Ook Obama heeft er een in zijn tuin staan. Ik ging lekker een dag alleen op stap om te wandelen door de stad, mooie foto's te maken en wat musea te bezoeken. Ik heb zo vaak mensen om me heen dat ik het heerlijk vind om af en toe even alleen weg te gaan. Even tot mezelf komen en alles op mijn eigen tempo doen. Daarna omring ik me graag weer met anderen want dat vind ik erg fijn. En wat heb ik toch een geluk met mijn hostfamilie. Mijn vriendinnen mogen blijven eten en slapen. Vera bracht pasen met ons door en ging met ons mee eten bij mijn hostmoeders familie. Iedereen wordt altijd zo warm ontvangen en ook mijn eigen familie heeft hier meerdere keren mogen verblijven. Af en toe voel ik me daar schuldig over en spreek ik dit ook uit naar maar mijn hostmoeder vindt dat niet nodig. Zij houdt wel van een beetje leven in de brouwerij maar ik wil het niet te gek maken natuurlijk (al ben ik toch niet veel thuis).

De voorjaarsvakantie met de kinderen was veel werk maar wel genieten. Eindelijk even wat tijd om samen leuke dingen te doen. Wanneer ze naar school gaan zijn ze pas om vier uur thuis. Tijd om ergens heen te gaan is er dan niet meer. Ik bracht twee dagen met de kinderen door bij de opa en oma, waar ik ook was uitgenodigd om te blijven slapen. Dat vond ik zo lief en zo kon ik ze natuurlijk ook een beetje helpen. We gingen gezellig uit eten en ik voelde me echt een onderdeel van de familie. Tot half twaalf 's avonds zat ik te kletsen met oma. Natuurlijk was het ook erg druk want ik voel me toch verantwoordelijk de hele dag dus tot de kinderen op bed lagen had ik niet echt rust. Ze hebben zich erg goed gedragen en volgens mij waren zowel opa en oma als mijn hostouders erg blij dat ik was gebleven zodat er was extra hulp was. Ik ben met de kinderen twee dagen naar DC geweest om lekker van het weer te genieten in het National Arboretum en om foto's te maken bij de Cherry Blossom Trees. Ja, het was weer zover.. Tweeduizend bomen in bloesem en een stad vol toeristen. Ik wilde hier zo graag nog wat mooie foto's met de kinderen maken. Ik ging samen met Vera en haar hostkindje van twee jaar oud naar DC.Dat was een hele onderneming met drie kinderen. Met de kinderwagen blokkeerden we constant de deuren van de metro en mijn koters zijn niet zulke wandelaars terwijl het toch nog wel even lopen is van de metro naar de Tidal Basin. Maar wat hebben de kinderen het goed gedaan! En ze waren zo lief voor elkaar. J. en L. ontpopten zich tot ware entertainers voor Vera's hostkid, super leuk om te zien. De foto's zijn gelukt, we waren trots op de kinderen en vooral ook op onzelf haha. Vera heeft er sinds een aantal weken een tweede hostkindje bij. Een heel lieve, schattige baby dus daar kan ik nu ook af en toe mee kroelen. Soms voel ik me net een moeder met al die kinderen om me heen maar het is ook erg leuk.
De cherry blossoms.. de tweede en laatste keer tijdens mijn au pair periode. Zonsopgang, overdag en zonsondergang, drie dagen ben ik op en neer gegaan naar DC om de cherry blossoms te zien. Zaterdagochtend om 5 uur ging de wekker. Dat was moeilijk....maar we hebben het gedaan! We hebben mooie foto's zonder massa's mensenen we waren op televisie! Een filmcrew van wusa-9 kwam naar ons toegelopen en vroeg of we op TV wilden komen. 'Jazeker' zei ik gelijk en dus kwamen we in de nieuwsuitzending om te vertellen wat we van de bomen vonden.. Denk trouwensmaar niet dat het rustig was... Om zes uur 's ochtends was het al vechten voor een parkeerplek.

Afgelopen zondag liet ik mijn vriendinnen weer om vijf uur opstaan. Nouja, ik heb natuurlijk niemand gedwongen maar iedereen was zo lief om mee te gaan naar mijn hardloopevent in DC, de Credit Union Cherry Blossom Ten Mile Run. Wat heb ik me zorgen gemaakt. Op zaterdag begon het KEIhard te waaien. De kidsrun werd afgelast en ik kreeg e-mails van de organisatie dat er van alles aangepast zou worden qua organisatie. Geen muziekboxen, geen tenten, geen ceremonies.Het huis kraakte en de hele nacht heb ik in bed liggen draaien. Gelukkig ging de run door! Om zes uur stonden we klappertandend in DC, want natuurlijk moest ik rennen op een van de koudste dagen van de maand. Ik voelde me schuldig dat de meiden het zo koud haddenomdat ze mij wilden aanmoedigen maar ikheb zogenoten! Wat een sfeer en een prachtige route om te lopen. Ik heb bijna de hele run met een lach op mijn gezicht gerend en om me heen gekeken. Er zat een loting op deze run en wat was ik lucky dat ik hier bij mocht zijn. Ik heb mijn 10 mijl (16 kilometer) in anderhalf uur gerend en daarna was iedereen toe aan een warme kop koffie. Top vriendinnen die voor mij zo vroeg op zijn gestaan!
En ik heb echt mijn nieuwe hobby ontdekt. Ik heb inmiddels zoveel plezier in het hardlopen en het gaf me een enorme kick dat ik mijn doel heb behaald. Op naar mijn volgende doel: een halve marathon.
Tijd voor de foto's!

Het waren fijne weken en nu ga ik me opmaken voor mijn vakantie die eraan komt. Heerlijk een week naar Florida.Ik kan niet wachten!

Veel liefs, Ghislaine

Bijna een jaar in de Verenigde Staten!

Hoi!

Na ruim een maand is het echt tijd voor een nieuwe blog! De afgelopen weken stonden in het teken van grote verschillen. We kregen een enorm pak sneeuw over ons heen maar we hebben ook mooie, zonnige en warme dagen gehad. Het is elke dag weer een verrassing. Half januari maakten we ons klaar voor de ‘blizzard 2016’. De sneeuwstorm van het jaar. Dit bracht uitdagingen met zich mee! Twee dagen voor de komst van deze sneeuwstorm kregen we al een klein voorproefje van een paar centimeter. Ik zat die avond in de auto en misschien hebben jullie mijn filmpje op facebook wel voorbij zien komen. Na een uur vast te zitten in het verkeer kwam ik onze straat niet in aangezien het eerste stuk stijl omhoog gaat. Ik heb mijn auto uiteindelijk ergens anders kunnen parkeren om vervolgens naar huis te lopen. De sneeuwvrije dagen van de kinderen begonnen en dit vonden ze geweldig. Dit schooljaar zijn er 10 sneeuwdagen ingepland en hier hebben we er inmiddels 8 van gebruikt. Een dag voor de sneeuwstorm deed ik boodschappen met de kinderen en dit was een aparte ervaring. Er was geen groente meer, geen brood en geen melk. Alle ingeblikte groenten waren ook uitverkocht. In sommige winkels moest je een uur wachten om je aankopen af te kunnen rekenen. Er werd eten gekocht alsof we de komende maand vast zouden zitten in huis. Op TV en op straat werd nergens anders meer over gepraat. Welkom in Amerika! Het land waar we graag dramatiseren. Er is een enorme berg sneeuw gevallen. Met grote verbazing heb ik gezien hoe de wegen en metro na een aantal dagen alweer begaanbaar waren. Er is heel erg hard gewerkt! Mijn hostvader had een sneeuwblazer gekocht en was de held van de wijk. Ik vond die sneeuwstorm heerlijk. Vera, een andere Nederlandse au pair en inmiddels goede vriendin, had ik uitgenodigd om te komen logeren tijdens de storm. We hebben het weekend doorgebracht met films kijken op ons bioscoopscherm, koken, borrelen met de buurt en sleeen. We zijn elke dag even naar buiten geweest en twee dagen na de storm was het prachtig zonnig en strakblauw. We zijn met de kinderen op pad geweest met de slee en dronken heel veel warme chocolademelk. Het was weer een unieke ervaring.

De kinderen hebben een extra week vakantie gehad en na die week hing iedere ouder bijna de vlag uit toen de school eindelijk besloot maar weer eens open te gaan. Ik vond het zelf ook tijd voor de kinderen om weer naar school te gaan. Na een aantal dagen thuis zitten merk ik dat de kinderen op zoek gaan naar de grenzen. De discipline en regelmaat van school is belangrijk. Het kon de kinderen echter niet lang genoeg duren. Die vermaakten zich prima! Het vroege opstaan was weer even wennen. Stiekem vonden ze het ook wel weer fijn om naar school te gaan.

De afgelopen weekenden ben ik veel op pad geweest met ‘mijn’ Nederlandse meiden. Eerst met Simone en Vera en de laatste twee weken ook met Josine, die een paar weken geleden is aangekomen in de DC area. Het zijn echte meidenweekenden. We hebben een aantal dagen de auto gepakt om naar een ander stadje te gaan. Zo gingen we naar Harpers Ferry (West Virginia) en Frederick (Maryland). Ik ben aangesteld als reisleider en aan Josine vertrouwen we de kaart toe. Zeker omdat het mooi weer was wilden we er even lekker uit en zo’n korte roadtrip geeft een vakantiegevoel. Met een boodschappentas vol chips, koekjes en broodjes gaat we dan op pad. Verder bezocht ik het Air and Space museum in Virginia, ging ik met Vera naar een nieuw kunstmuseum in DC en bezochten we de National Cathedral (met mooi uitzicht over de stad). Zoals je ziet vervelen wij ons niet ;)
Met de meiden, behalve Vera want die is helaas nog geen 21, gingen we ook lekker stappen in Clarendon, een leuke wijk in Arlington. Onze favoriete bar is Mr. Days. Hier gaat we iedere keer naartoe. Daarna blijven de meiden bij mij thuis slapen. Vorig weekend logeerden we bij Simone. Bijna elk weekend zijn er wel ‘pyama party’s’. Als ik nu een avond alleen op de bank zit voel ik me al eenzaam.. zo gewend ben ik geraakt aan mensen om me heen.
Superbowl 2016 mogen we natuurlijk ook niet vergeten! We hebben dit gekeken in een Country bar in Washington DC. Aan de ober moesten we even navragen welke team de witte shirtjes droeg en welk team de blauwe (lekker voor schut..) dus je begrijpt dat wij vooral voor de gezelligheid gingen en niet voor het spel. Het was een van de weinige grote events in de Verenigde Staten die ik nog niet had meegemaakt. Na bijna een jaar heb ik iedere belangrijke dag kunnen beleven. Een jaar.. Morgen is mijn eenjarige jubileum in de VS en ik kan het niet geloven. Ik vind het bijna eng hoe snel de tijd gaat. Wat is het een geweldig jaar om op terug te kijken. Ik hou van mijn hostkinderen, het leven hier en mijn leuke vriendinnen. Ik heb al zoveel mooie plekken gezien en er staat nog zoveel op de planning. Deze week heb ik mijn ticket naar Miami geboekt, waar ik in april met Esmee naartoe ga. Het is wachten tot het voorjaar begint, zodat we wat leuke weekendjes kunnen gaan plannen naar het strand. Ook staat Charleston, South Carolina, nog op mijn to-do list. Voor de westkust ga ik in september twee weken uittrekken dus dat duurt nog even.

Nog een maand en dan is het tijd voor mijn 10 mijl run in DC. Ik train momenteel minimaal 3 keer per week en ren inmiddels 6,5 mijl (10 km) in een uur. Met Vera ga ik verder 3 keer in de week naar de sportschool. Daar gaan dus heel wat uurtjes in zitten! Ik doe nog steeds vrijwilligerswerk op de school van de kinderen en bij het Amerikaanse Rode Kruis. Elke maand schrijf ik een blog voor Travel Active. Afgelopen maand heb ik een blog geschreven over hoe om te gaan met heimwee. Terug te lezen op: http://blog.travelactive.nl/au-pair-ghislaine-in-amerika-vertelt-je-hoe-je-met-heimwee-omgaat/
Ik heb nog nooit zoveel vrije tijd gehad en tegelijkertijd heb ik het gevoel dat ik nog nooit zo druk ben geweest. Met allemaal leuke dingen!

Tevens staat er iets heel belangrijks op de planning in mei en hier heb ik jullie hulp bij nodig! Samen met Simone’s hostfamilie, Simone en Vera ga ik deelnemen aan een event van Relay for Life. Relay for Life haalt door middel van loopevenementen geld op voor de American Cancer Society. Wij gaan ons een dag inzetten om zoveel mogelijk geld op te halen voor deze belangrijke organisatie. Ik heb mijn omi, voordat zij overleed aan de gevolgen van kanker, beloofd ooit zo’n loop te gaan doen. Via deze weg wil ik jullie vragen een bijdrage over te maken wanneer je dit kunt missen. Ieder klein bedrag helpt al enorm om kankerpatienten te ondersteunen en nieuw onderzoek te kunnen starten! Het is over te maken met een creditcard, ook vanuit Nederland, via mijn persoonlijke pagina:

http://main.acsevents.org/site/TR?px=42247125&pg=personal&fr_id=70890&s_locale=en_US&et=YrFcYTyOu_FIQoEogPWFXQ&s_tafId=1683186

Tijd voor de foto's!

Heel veel liefs en tot blogs!
Ghislaine

Dat is even geleden!

Hoi iedereen!

Een paar dagen geleden stond ik nog op Nederlandse grond maar nu is het normale leven weer begonnen. Ik heb de afgelopen weken mijn blog een beetje verwaarloosd. Ik ben er door alle drukte niet aan toe gekomen een blog te schrijven. Ik zal even terugblikken op de hoogtepunten en dan ingaan op mijn week in Nederland die om is gevlogen. Wat was het fijn om zoveel lieve mensen gezien te hebben!

November en december waren erg leuke weken. De feestdagen stonden voor de deur en daar keek ik enorm naar uit. Simone en ik gingen eerst een lang weekend naar Long Island voor onze weekendcursus. We verbleven op de campus en hadden daar ons eigen kamertje. We aten steeds in de kantine tussen de lessen door en 's avonds liepen we in het donker nog even lekker een rondje over de campus. Het was het echte Amerikaanse campusleven, met zelfs de gele schoolbus die ons van en naar het station bracht. Zo leuk! We zijn van plan dit jaar nog een weekendcursus aan de universiteit van Long Island te volgen. We hebben het hele weekend filmpjes gemaakt om een vlog in elkaar te zetten. Dit is tot nu toe nog niet gelukt, maar zoals je straks kunt lezen gaat mijn kerstcadeau daar verandering in brengen. Verder heb ik mijnEngelse cursus aan de Virginia International University afgerond. Het waren lange avonden maar ik vond het leuk om weer op school te zijn en nieuwe mensen te ontmoeten.

Na Long Island stond Thanksgiving op de planning. Sinds november zit Vera, een nieuwe au pair uit Nederland, in mijn clustergroep en dat is erg gezellig! Ik nodigde Vera uit voro hetThanksgiving etentje bij mijn hostfamilieen daarna kwam Simone ook langs omdat we 's nachts zouden gaan shoppen... Na Thanksgiving is het namelijk Black Friday! Hoge kortingen en gekte in de winkels. We sloegen ons er doorheen en hebben wat leuke aankopen gedaan midden in de nacht! Sindsdien zijn we met z'n drieen bijnaelk weekend op pad geweest. Drie blonde, nuchtere meiden uit Nederland. We hebben zoveel lol!Weekendjeweg, films kijken en logeerpartijtjes.

Simone en ik vierden Sinterklaas bij onze hostfamilies en op de Nederlandse ambassade in DC. Ik maakte me lichtelijk zorgen of ik de groene kleur ooit nog van mijn gezicht zou krijgen maar wat hadden we een leuke dag! Als pieten mochten wij buiten alle gasten verwelkomen en de weg wijzen naar de parkeerplaats (we zwaaiden en deden gek naar elke auto, tot grote verbazing van Amerikanen die toevallig langsreden)om vervolgens de rest van de middag de kids te vermaken. Er waren ruim honderd kinderen! Mijn hostfamilie had kaartjes gekocht en die verbaasde en lachende gezichtjes van L. en J. vanuit de auto waren onvergetelijk. Ze herkenden ons vrij snel en vonden het helemaal leuk. Een echte Hollandse ervaring waar ze nog dagen over na hebben gepraat!





Met Simone en Vera ging ik naar Colonial Williamsburg. Een leuk klein stadje in traditionele stijl. Mijn moeder en Stephane waren er in oktober geweest en zeiden dat het de moeite waard was. We hebben er lekker rond gewandeld, de kerstman ontmoet en in december nog buiten zitten lunchen in de zon!

December was kerstmaand! Wat kunnen Amerikanen voor de kerstsfeer zorgen! Alles over de top versierd, in iedere stad kerstbomen, versierde etalages en schaatsbanen. Dat maakte december tot een drukke maand want er was zo veel te zien en te doen! We vermaakten ons in DC maar ook in New York City. Deze stad moet je echt een keer gezien hebben in December! De boom bij het Rockefeller Center is prachtig! Er was een kerstmarkt in Bryant Park en sommige winkels waren echt spectaculair.










In DC stonden ook overal kerstbomen en in het arboretum was er een speciale kerstvoorstelling. Ieder jaar hebben zij een thema en dit jaar waren alle monumenten in DC nagemaakt van natuurlijk materiaal. Hoe knap?!

Ik denk dat ik dat nog ga missen als ik volgend jaar weer in Nederland kerst vier want ik ben gek op al die versieringen. Ik vond het heel bijzonder om kerst te vieren met mijn hostfamilie. Ik heb het gevoel dat dit mijn band met het gezin sterker heeft gemaakt. Het maakte het compleet. Mijn eerste kerst zonder mijn eigen familie maar ik was deel van een ander gezin nu end at was heel fijn. We hebben gezellig gekookt met elkaar, zijn naar een kerstdienst geweest en openden kerstochtend onze cadeaus in onze pyama’s. Ik ben zo verwend.. Dankzij mijn hostouders schrijf ik deze blog op een gloednieuwe laptop! Zelf was ik uren in de weer geweest om een ‘old fashioned’ fotoboek voor mijn hostouders te maken, met alle foto’s van de kids die ik heb gemaakt. Daar waren ze heel blij mee.




De 30e was het eindelijk zo ver.. Ik vloog naar Nederland! De tijd gaat zo snel. Zo kijk je er weken naar uit en dan is het ineens zover. De kinderen vonden het moeilijk om afscheid te nemen voor tien dagen en ik stiekem ook. De 31e stond ik om 12.30 eindelijk weer op Nederlandse grond. Mijn mams, Stephane en opa haalden me op van het vliegveld. Het voelt zo snel weer normaal om weer bij elkaar te zijn. Dat verbaasd me steeds weer. De hele week heb ik het gevoel gehad dat ik nooit ben weg geweest. Dat is precies wat Travel Active ons had verteld: ‘Maak je geen zorgen. In zo’n jaar veranderd er thuis niet zoveel’. Ik merkte dat er eigenlijk niets of niemand veranderd is, behalve ik. En dat vond ik best wel even lastig! Na maanden in een stad te wonen en een heel actief leven te leiden zat ik ineens weer in Den Dungen en dat is verre van spannend. Het voelde een beetje alsof ik een cultuur shock had in mijn eigen land. Heel raar en onverwacht. Ik ben veel meer gewend en gehecht aan mijn leven in de United States dan ik dacht. Alles is zo klein, in Den Dungen is niets te doen, ik woon ineens weer thuis zonder eigen auto. Ik was heel blij om iedereen te zien maar ik moest me echt even over dat gevoel heen zetten. Het was een hele drukke week, met meerdere afspraken op 1 dag om zoveel mogelijk mensen te zien. Een uur nadat ik thuis was de 31e zat ik al in de auto naar Seher. Wat moest ik weer wennen aan al die fietsers op de weg. Na wat koffie kon ik mijn ogen oudjaarsavond open houden. We vierden het gezellig thuis en om twee uur was ik blij in bed te liggen (is dit echt mijn bed? Zo voelt het niet meer).
Het weekend was ik vooral thuis. Ik ging shoppen en lunchen met mijn mams en we vierden haar verjaardag. Gelukkig wilde ze dit nog na mijn uitbarsting ;) ‘Ik kan echt niet meer thuis wonen, ik moet hier in September zo snel mogelijk weg!’ Natuurlijk was dit niets persoonlijks. Ook dat heb ik geleerd van mijn week in Nederland. Ik wil straks snel een baan vinden en een appartement in Den Bosch. Ik wil niet meer thuis wonen. Mijn leven is te veel veranderd en ik wil mijn actieve leefstijl blijven voortzetten. In een stad wonen en gaan en staan waar ik wil. Op zondag ben ik alleen naar Den Bosch gefietst en merkte ik dat ik dol ben op deze stad en daar graag zou willen wonen. Het is en blijft een leuke stad die ik door mijn werk bij de thuiszorg op mijn duim ken.
Maandag ging ik bij Carola en de kids langs. Zo fijn om weer wat tijd door te brengen met mijn nichtje en neefje! Ik moest even een paar keer met mijn ogen knipperen. Kinderen veranderen wel veel in een jaar ;) Na het eten ging ik door naar Esmee. Ook dat voelde alsof ik nooit was weg geweest. Ik zie het best wel als een bevestiging dat ik heel goede vriendschappen heb. Daar veranderd afstand niets aan, als je maar met elkaar in contact blijft. Dinsdag ging ik weer bij Seher langs en haalden we Cinar, haar zoontje, van school. Ook ging ik met Dewi uit eten. Woensdag kwam Steven terug uit Ierland voor een paar dagen! Verder bezocht ik een van mijn oude oppasgezinnen. Zo leuk om even bij te kletsen en de meiden te zien! Bij Seher bracht ik de rest van de avond door, met een tafel vol chips en bitterballen. Donderdag gingen Steven en ik samen een dag op pad. Even langs het graf van oma, mijn favoriete soepje eten bij opa en Willem en Piny, door naar papa voor kaasfondue en thee bij Nico en Vera. Druk, druk, druk! Wat een gezelligheid bij iedereen! Het einde van de feestweek kwam langzaam dichterbij en inmiddels was ik op het punt beland dat ik dit ook weer erg jammer vond. Vrijdag ging ik uit eten met Steven en Brent. Even een broers-zus avondje. Zaterdag moest mijn moeder werken op de open dag van school en als verrassing gingen we allemaal langs. Amelie en Kilian waren er ook dit weekend dus het was lekker druk! ‘s Middags zag ik Esmee nog een keer en gingen we gezellig in de sauna. Ontspannen en plannen maken voor haar bezoek aan Amerika. Wat vind ik het leuk dat Esmee mij komt bezoeken over een paar maanden! ‘s Avonds gingen we met het hele gezin uit eten. Nog even genieten van elkaars gezelschap. Zondag vlogen zowel Steven als ik weer terug. Steven stond alweer in Dublin op het moment dat ik nog moest gaan boarden. Het is toch een flink eind van huis. Daar ging ik dan met mijn koffer vol hagelslag, schuddebuikjes en kruidnoten. Ik had een overstap in IJsland en wat was het uitzicht prachtig! Om zeven uur ‘s avonds was ik eindelijk in DC en kwam mijn hostvader me gelukkig ophalen. De kinderen waren zo blij dat ik weer thuis was. Stiekem is het natuurlijk fijn om te horen dat je gemist bent. Ze kwamen allebei naar me toe rennen en L. kon me ook maandag bijna niet loslaten. Maandagochtend lees ik altijd buiten het lokaal met alle kinderen in L.’s klas en L. kwam drie keer uit de klas lopen om me een knuffel te geven. Dan smelt je toch.

Stiekem ben ik best blij om weer in Washington te zijn. Dat mijn avontuur nog niet over is en dat ik nog zoveel tijd heb om hier leuke dingen te doen. Ik ben heel blij dat ik bijna al mijn familie en vrienden heb gezien. Helaas niet iedereen maar die tien dagen waren gewoon te kort. Ik kan er nu weer even tegenaan! Ik ga nu nog meer genieten van mijn tijd in de US. Dit weekend heb ik weer allemaal leuke dingen op de planning dus vervelen doe ik me niet! Een paar weken terug bezeerde ik mijn knie maar deze week start ik weer met hardlopen. In april doe ik mee met een ten mile run en hier moet nu echt weer voor getraind worden..

Heel erg bedankt voor de mooie tijd in Nederland! Ik blijf jullie op de hoogte houden van mijn avonturen hier en ik zie jullie in September!

Veel liefs

Het derde familiebezoek

Hoi allemaal!

In mijn laatste blog vertelde ik dat mijn moeder en Stephane in Washington waren om mij te bezoeken. Inmiddels zijn zij alweer twee weken thuis dus het is de hoogste tijd om terug te blikken op dit bezoek en andere bijzondere gebeurtenissen van de afgelopen weken.

Het was zo fijn om mijn moeder en Stephane weer te zien! Ik haalde ze donderdagmiddag op van het vliegveld en dit is steeds weer zo raar en tegelijkertijd ook zo vertrouwd. Met zenuwen reed ik naar het vliegveld, zo erg keek ik er naar uit. Ik was er klaar voor om ze een goede tour te geven door de omgeving. We begonnen gewoon bij mij thuis. In de zomer, toen mijn hele gezin hier was, hadden we voor een heleboel dingen geen tijd gehad en aangezien ik die week vrij had, hadden ze ook onze andere nanny niet ontmoet. Want zoals de meesten van jullie wel weten werk ik na vier uur 's middags niet alleen. Dan is onze 'middag en avond nanny' er die voor ons kookt en de kinderen in bad doet. Ik heb een hele goede klik met haar. Ze is wat ouder en echt een beetje de moeder/oma in ons huis met haar goede adviezen en warme persoonlijkheid. Ik praat echt over van alles met haar, van mijn strijd met gezond eten hier tot daten. Haar adviezen zijn soms echt hilarisch. Ook mijn moeder en Stephane kregen meteen het belangrijkste datings advies te horen, namelijk 'collect and select'. De manier waarop ze dit uitlegt is geweldig. Ik moet eerst verzamelen zegt ze en dan pas kiezen. Iedere keer weer lig ik in een deuk wanneer ze dit zegt. Het eten stond lekker klaar en na het eten nam ik ze ondanks de jetlag gelijk mee naar Old Town Alexandria. Daar liepen we langs de haven, dronken we een drankje en begonnen we al goed bij de Ben&Jerry's winkel.. De volgende ochtend hoefde ik alleen de kinderen klaar te maken voor school. Na school zou mijn hostfamilie naar Florida vliegen voor een familieweekend. Mijn moeder en Stephane verbleven in ons huis dus het weekend hadden we lekker het huis alleen. We reden op vrijdag eerst naar Arlington Cemetery, waar het erg mooi was vanwege de herfstkleuren. Vervolgens reden we door naar Georgetown, een van mijn favoriete wijken in Washington DC. We lunchten aan de haven en genoten van het weer want het was nog ruim 20 graden! 's Avonds haalden we eten bij de Italian Store, een van de meest populaire tentjes vlakbij mijn huis, met echt goed Italiaans eten en lekkere kaasjes en wijn. We keken een film op ons bioscoopscherm en daarna was iedereen echt klaar om naar bed te gaan. Zaterdag gingen we namelijk weer op tijd op om naar Shenandoah Park te gaan. Shenandoah is als je geen file hebt ruim een uur rijden vanaf mijn huis. We haalden lunch bij de European Bakery (hier had ik veel eerder naartoe moeten gaan, ik heb eindelijk fatsoenlijk brood gevonden na acht maanden). Het weer was deze dag wat minder, maar dat mocht de pret niet drukken. Simone ging met ons mee en we hadden een heel gezellige dag. We liepen maar liefst 2 mijl van het Appalachian Trail (2000 mijl) ;)De bomen waren echt prachtig van kleur. Shenandoah is ruim 100 mijl lang dus een enorm groot park. Daar kun je nooit alles van zien in 1 dag, maar we zijn naar een aantal mooie uitzichtpunten gereden en we hebben wat gewandeld. 's Avonds gingen we uit eten bij The Green Pig. Een leuk Amerikaans restaurant in Arlington met goed(!) Amerikaans eten, gemaakt met verse producten. Zondag was onze museumdag in DC. We gingen eerst naar het Air and Space Museum en na een lunch naar het Holocaust Museum (allebei gratis). Drie uur hebben we in het Holocaust Museum rondgelopen want het was zo indrukwekkend. Iedereen werd steeds stiller, tot er aan het einde nauwelijks nog iets tegen elkaar werd gezegd. Het museum heeft alles heel duidelijk in kaart gebracht en de schokkende beelden lieten je even niet meer los. Alle tv schermen waren achter muurtjes geplaatst, zodat kinderen en mensen die dit niet wilden zien langs konden lopen zonder ermee geconfronteerd te hoeven worden. Het klinkt natuurlijk niet als de meest gezellige middag maar we waren alle drie blij dat we waren geweest. Het is niet iets waar je van weg moet lopen en het was een goed museum. We liepen daarna nog even naar de Tidal Basin (de plek waar in maart/april de 2000 cherry blossom trees in bloei staan) om vervolgens te gaan eten bij mijn favoriete Thaise restaurant. Je merkt het al. Aan eten geen tekort de afgelopen dagen en misschien vond ik dat nog wel het leukste. Gewoon weer elke avond met elkaar eten. Daar wordt hier vaak niet de tijd voor genomen en dat kan ik soms erg missen.

Op maandag vertrokken mijn moeder en Stephane voor een aantal dagen naar North Carolina en ik begon gewoon weer aan een normale werkweek. Daarnaast deed ik vrijwilligerswerk op school, had ik mijn introductie bij het Amerikaanse Rode Kruis en deed ik mijn toelatingstest voor mijn Engelse cursus aan de Virginia International University. Ik maakte met de kinderen filmpjes voor een au pair contest van InterExchange en wat hadden we een lol. De kinderen vonden het echt geweldig en ook onze nanny hielp mee. Daarna heb ik alles gemonteerd en het is echt heel grappig geworden. Nu hoop ik natuurlijk te winnen maar anders is deze video een heel leuk aandenken. De kinderen ontdekten die week ook dat ze dol zijn op chocolade kruidnoten. Die liet ik ze proberen (!) aangezien mijn moeder een zakje had meegenomen en uiteindelijk heb ik er zelf nog ongeveer drie kruidnoten op.. Ze hebben het er soms nog steeds over want ik heb ze het woord geleerd.Ik heb ze het sinterklaas verhaal verteld en de avond van vier december laat ik ze hun schoen zetten bij de openhaard. Op een liedje moet nog geoefend worden. Voorlopig blijft het qua Nederlandse vocabulaire vooral bij: ik moet plassen, hagelslag, vlokken, sorry, hallo, ik ben.., dankjewel, kruidnoten en dansen aan zee (Blof, vinden ze een leuk liedje).

Vrijdag kwamen mijn moeder en Stephane weer terug en gingen we langs bij Rosa, onze huishoudster waar ik regelmatig over de vloer kom. Ze wilde mijn moeder en Stephane heel graag ontmoeten en nodigde ons uit. Ik vond het zo lief hoe ze mijn familie ontving. Vrijdagavond zou onze laatste avond met elkaar zijn dus we gingen weer uit eten, deze keer bij een heel leuk Italiaans restaurant. Daar hebben we heerlijk en veel gegeten dus we waren klaar voor een mooie avondwandeling ;) We reden naar DC om daar de monumenten in het donker te zien. ik ben dol op DC in het donker. Alles is zo mooi verlicht en het is wat rustiger. Zaterdagmiddag vlogen mijn mams en Stephane weer naar huis dus zaterdag deden we wat inkopen en een picknick in Long Branch, een van de parken waar ik regelmatig kom. De laatste uren vind ik altijd vervelend. Weten dat het afscheid eraan komt en ik weer 'alleen' ben de komende tijd. Ik kan me daar weer snel overheen zetten, dat is het probleem niet, maar ik mis soms de gezelligheid van thuis. Het samen eten en de dag doornemen, iets waar ik mee ben opgegroeid maar dat hier niet vanzelfsprekend is. En afscheid nemen kan ik gewoon niet aan wennen. Ik vind het moment zelf gewoon vervelend. Daarna kan ik weer prima door met mijn eigen leven hoor. Het zijn net die paar minuten van gedag zeggen waar ik niet zo goed in ben.

Ik reed vanaf het vliegveld gelijk door naar Karlijn want het was deze dag Halloween!! Ik ging terug naar de jaren 20. Ik vond het vinden van een geschikte outfit nog niet makkelijk want veel outfits waren te groot. Uiteindelijk vroeg ik toch maar hulp en kwam een meneer van de winkel gelijk met deze jurk aan. Ik zag er charmant uit, maar Karlijn ging deze Halloween juist heel eng. We gingen naar een bar crawl in DC en het was toch druk! Je moest haast over elkaar heen klimmen in de barren dus na een paar uur waren we er wel klaar mee en besloten we naar de Mac Donald's te rijden, waar we als enigen verkleed rondliepen.. Mijn moeder had trouwens twee hele schattige cavia Halloween pakjes gekocht in een dierenwinkel hier dus ook mijn cavia's thuis waren in stijl. Ik moest de foto's gewoon even toevoegen aan deze blog want ze zijn zo grappig. Geen zorgen: ze hebben het echt maar heel(!) kort aangehad want ze houden niet echt van verkleedpartijtjes.

Ik had na dit weekend een hele drukke werkweek want mijn hostmoeder was een week weg voor werk en mijn hostvader had het ook heel druk. Ik werkte dus extra, ook omdat de kinderen een dag vrij waren en J. donderdagavond helaas een buikgriepje te pakken had. Inmiddels heeft de halve basisschool buikgriep gehad. J. knapte gelukkig snel weer op en kreeg zijn eetlust vrijdag weer terug. Toen hij op vrijdagmiddag boos werd omdat L. wel snoep mocht en hij niet wisten we dat het weer goed zat. De kinderen zijn helemaal gek van kleuren, nadat ik een kleurboek voor volwassenen had gekocht om eens te zien of dit werkelijk zo ontspannend werkt. Die extra werkuren bracht ik dus kleurend met de kinderen door. Klassieke muziek op en wat kletsen. We vonden het alle drie heel erg fijn en ontspannend ;) Ook zijn ze erachter gekomen dat we een karaokeset hebben dus de kinderen hebben een aantal gratis concerten gegeven. We hebben echt zo'n lol gehad. J. nam het echt heel serieus en ik was zo trots dat hij zich totaal liet gaan want hij liet die kant zeker in het begin niet veel zien. Ik doe graag een beetje gek en gelukkig voelt hij nu ook dat het niet nodig is om je te schamen. Het overbuurmeisje kwam spelen en zij bleek echt heel goed te kunnen zingen. Samen zongen ze een uur lang allemaal klassiekers. Born In The U.S.A. was de grote favoriet.

Dat weekend ging ik stappen in DC met Karlijn en Paulina. Op mijn vrije zondag stond ik om 5 uur op om vrijwilligerswerk te doen. Ik had me opgegeven als vrijwilliger voor de National Race to End Women's Cancer. Ik wilde heel graag iets doen voor een mooi doel als deze, zeker omdat mijn oma is overleden aan kanker en ik weet hoeveel impact deze ziekte heeft op de hele familie. Het was het vroege opstaan meer dan waard want het was een hele bijzondere dag. Ik stond samen met twee andere dames in de survivor's tent, waar veel mensen naartoe kwamen voor gewoon een praatje of om iets te schrijven op de memory wall. Ik vond het heel indrukwekkend om te zien hoeveel sterke vrouwen hier waren om geld op te halen voor onderzoek. Vrouwen met nog korte haren van de chemo. En hele gezinnen die meekwamen om met elkaar te lopen. Een jongen van rond de veertien jaar droeg een shirt met daarop de tekst 'My mom is strong. She beat up cancer'. Dat zijn toch dingen die me bij bleven. Er kwamen 2000 mensen om 5k of 1 mijl te lopen en daarna werd er een feestje gebouwd door de DJ en alle lopers op ons plein met uitzicht op de Capitol. In de middag had ik mijn au pair meeting in Old Town Alexandria, waar we koffie dronken in een Frans restaurantje en ons werk bespraken. Normaal is hier eigenlijk weinig aandacht voor tijdens onze au pair meetings dus het was goed om eens goed te praten als groep en te reflecteren op hoe het gaat bij iedereen.

Afgelopen weekend was een raar weekend. Ik was in de sportsport vrijdagavond toen de berichten over Parijs in het nieuws verschenen. Het is hier natuurlijk zes uur eerder dus de hele avond heb ik CNN nog aan gehad. Afschuwelijk en ook even spannend omdat ik een aantal au pairs ken uit Parijs. Onze oude au pair woont vlakbij Parijs, maar iedereen was gelukkig veilig. Zaterdagavond ging ik met Simone en twee andere au pairs naar Robin Schulz in de Echostage in DC en dat vond ik toch weer heel raar. De hele dag heb ik met de gedachten rondgelopen 'de mensen in Parijs gingen ook naar een concert en dachten een leuke avond te gaan hebben'. De controle was streng op zaterdagavond dus het voelde veilig en ik heb een hele leuke avond gehad. Zondag ben ik met een nieuwe (Duitse) au pair naar de kerk geweest. Een hele jonge, open kerk met een band. Heel bijzonder. Zondag was het ook tijd om mezelf om te toveren tot piet. 5 december gaan Simone en ik helpen met het Sinterklaas feest op de Nederlandse Ambassade. We moeten nog even de liedjes gaan oefenen en een trucje leren voordat we er klaar voor zijn..



Het zijn dus nog steeds drukke tijden hier! Vijf dagen in de week werken, elke dag sporten, vrijwilligerswerk en school. Ik ben inmiddels gestart bij het Amerikaanse Rode Kruis en ik heb mijn eerste Engelse lessen gehad aan de universiteit. Ik heb nu twee avonden in de week school tot half 10. Dat is best pittig maar ik vind het zo fijn om weer naar school te gaan! Ik heb school altijd leuk gevonden maar het was voor mij inmiddels alweer een jaar geleden. Tot eind december volg ik deze lessen en komend weekend heb ik ook mijn psychologie lessen aan de Long Island University, samen met Simone. Dat wordt dus vrijdagochtend vroeg op om richting New York te gaan en dat weekend verblijven we op de campus. Daar heb ik zin in!

Ik heb zo'n twee weken geleden een blog geschreven voor Travel Active en deze is in twee delen geplaatst op de website. Bij deze de link:

http://blog.travelactive.nl/au-pair-ghislaine-in-amerika-wat-is-het-goed-dat-ik-deze-stap-heb-gezet/

http://blog.travelactive.nl/ghislaines-amerika-avonturen-part-2-een-paar-weken-geleden-kwam-ineens-uit-het-niets-de-twijfel-opzetten/

Ik ga vanaf nu elke maand een blog schrijven voor Travel Active. Heel erg leuk!
Nog anderhalve maand en dan ben ik weer in Nederland! Het aftellen kan nu echt beginnen en ik kan niet wachten mijn lieve familie en vrienden weer te zien.

Heel veel liefs

XXX Ghislaine

Verlenging en weekendjes weg

Hoi allemaal!

Er is veel gebeurd sinds mijn laatste blog. Laaveel gebeurd sinds mijn laatste blog. t ik met mijn verlenging beginnen. Zoals jullie inmiddels weten hebben mijn hostfamilie en ik besloten dat ik zes maanden langer blijf. Een beslissing die ik best moeilijk vond om te nemen. Verlengen spookte al door mijn hoofd toen ik mijn vorige blog schreef, maar ik wilde dit pas op internet zetten wanneer er daadwerkelijk een besluit was genomen. Het is apart hoe het liep. Ik kreeg na het schrijven van mijn laatste blog opeens last van zenuwen. Het einde van mijn jaar kwam zo dichtbij en de winter is in aantocht, niet de meest aantrekkelijke periode om te reizen. Ik ging me afvragen of ik wel klaar was om al naar huis te gaan. Het idee van afscheid nemen en Amerika te moeten verlaten maakte me echt nerveus. Ik liep hier al een paar dagen mee rond en had het alleen met Simone besproken. En toen kwam ineens mijn hostfamilie naar me toe: ‘We zijn heel blij met je, je bent onderdeel van ons gezin geworden en we hebben het er samen over gehad. We zouden het heel leuk vinden als je langer zou willen blijven, maar geen enkele druk! Neem de tijd, de keuze is helemaal aan jou’. Toeval bestaat niet. Het was een bevestiging voor mij dat ik hier echt op mijn plek ben en mijn werk, maar ook mijn gezelschap wordt gewaardeerd. Ik heb na dit gesprek gelijk mijn moeder gebeld en ik wist haar antwoord al. Doen! Het voornaamste bezwaar waren mijn familie en vrienden thuis. Hoe zouden zij reageren als ik vertel dat ik nog zes maanden langer weg blijf? Het voelde een beetje alsof ik mensen in de steek liet. Zijn mensen bereid om zo lang te wachten? Dat was mijn angst. Ik wilde niet dat ik mensen kwijt zou raken door mijn keuze. Na bijna een week nadenken heb ik besloten mijn hostfamilie te vertellen dat ik graag wil verlengen en zij waren erg blij. Ik voel gewoon dat ik heel graag nog zes maanden in Amerika wil doorbrengen om alles te doen waar ik nog niet aan toe gekomen ben, nog lekker een lange zomer te hebben en vervolgens in september een aantal weken te kunnen reizen voordat ik naar Nederland kom. Ik mag in mijn handen knijpen met mijn vrienden/vriendinnen en familie. Iedereen was heel blij voor me en ik heb alleen maar positieve reacties gehad. Ik kom oud en nieuw in Nederland vieren! 30 december vlieg ik naar Nederland, om vervolgens pas op 10 januari weer terug naar DC te gaan. Lekker even ruim een week thuis en tijd om jullie allemaal te zien! Daar kijk ik zo naar uit! Gezellig met vrienden en familie afspreken, iedereen weer knuffelen, mijn diertjes weer zien en ja, ik wil ook heel graag weer een kroket eten..

Ik heb een aantal drukke weken achter te rug. Zo zat ik een lang weekend in Rehoboth Beach met Simone en haar hostfamilie. Iedereen verklaarde me voor gek, want dit was het weekend van de orkaan die de Bahama’s onveilig maakte. We verbleven in een appartement met prachtig uitzicht op de zee. Het regende veel en we waaiden nog net niet uit onze laatste verschoning, maar wij hadden een harstikke leuk weekend! De golven waren zo hoog dat het strand bijna niet meer te zien was en de paden naar het strand daarom ook waren afgesloten. Op zaterdag zijn we gaan winkelen in een grote outlet (waarna we vervolgens de brug niet meer over konden omdat het water te hoog stond waardoor we een uur om moesten rijden om weer terug te komen). Verder gingen we naar het zwembad, de sauna en de sportschool. Heerlijk ontspannen en ’s ochtends wakker worden met dat prachtige uitzicht.

Wat betreft werk heb ik het nu drukker. Ik ben gestart als vrijwilliger de school van de kinderen. Elke maandag help ik nu in de klas met lezen. Ook ga ik mee met alle schooltripjes. Dit betekende dat ik de afgelopen weken twee keer bij de brandweer te vinden was, waar we met verschillende klassen op bezoek gingen en een rondleiding kregen. Ik vond het misschien nog wel leuker dan de kinderen. De rondleiding deden ze erg leuk en we kregen veel informatie. Na de eerste rondleiding kwam er een 911 melding binnen en zagen we hoe ze in 40 seconden aangekleed en wel weg gingen. De kinderen stonden allemaal met hun mond open te kijken. Het vrijwilligerswerk op school vind ik super leuk om te doen. Al die verschillende kinderen. De een wat toegankelijker dan de ander. Vol fantasie. Verder heb ik inmiddels mijn introductie bijeenkomst gehad bij het Amerikaanse Rode Kruis en ben ik helemaal klaar om te gaan starten. Ik ben vanaf nu Blood Donor Ambassador. Vanaf volgende week ben ik te vinden bij de bloedbanken in en rondom Washington DC. Daar ben ik trots op want het Rode Kruis is zo’n mooie organisatie! Helaas mag ik in Amerika als Nederlandse geen bloed geven, anders had ik dat graag gedaan. Mochten jullie er over na denken, informeer dan eens of je in Nederland in aanmerking komt om bloed te geven. Het is echt nodig en met 1 bloeddonatie kun je al drie levens redden!

Halloween komt eraan en inmiddels vliegen de pompoen verkooppunten je om de oren. Overal zie je pompoenen! Het is een leuk gezicht. De voortuinen in de buurt staan vol grafstenen, skeletten, mega spinnen en natuurlijk ook weer pompoenen. De supermarkten en zelfs apotheken liggen vol met Halloween snoep. Ze zijn er helemaal klaar voor hier! Met opa en oma en de kids ging ik naar Cox Farm, een van de grotere pumpkin patches in Virginia. Dat was zo gezellig! De hayride was toch wel een van de leukere dingen. Nieuw voor mij, maar voor alle andere bezoekers een van de hoogtepunten ieder jaar. Allemaal in een kar vol hooi om vervolgens door een tractor het weiland vol enge verassingen door te rijden. Voor de kinderen waren er vooral veel glijbanen, speeltuinen en dieren. De volwassenen vonden de glijbanen echter ook leuk ;).Opa en oma zorgden goed voor ons en hadden thuis heerlijk voor ons gekookt. Wat ben ik blij dat ik deze mensen in mijn leven heb. Mijn eigen opa en oma vervangen kan natuurlijk niet, maar ik heb er nu wel een opa en oma bij en dat is heel fijn. Met Simone ging ik in het weekend stappen in Dupont Circle in DC en de volgende dag gingen we naar Rock Creek Park. We waren daar allebei nooit geweest, maar het is zo mooi! Als je er eenmaal bent tenminste. Het heeft ons een half uur gekost om de ingang te vinden. We lagen helemaal in een deuk in de auto. Rock Creek Park ligt echt middenin de stad. Het is heel groot en wanneer je er loopt is het net alsof je in een hele andere wereld terecht bent gekomen. Ik trek nu ook regelmatig op met Karlijn, een andere Nederlandse au pair. We lagen lekker te zonnen op de Mall in DC op zondag en gingen uit eten. Een goed weekend dus!







Het weekend daarna ging ik naar Boston! Ik had er zoveel zin in! De reis naar Boston liep uit op een kleine trauma. Ik had besloten de bus te pakken naar Boston, want de vluchten op vrijdagavond waren zo duur. Zondagavond zou ik wel gewoon met het vliegtuig terug gaan naar DC. Boston is, schrik niet, 10 uur met de bus. De bus vertrok om half 8 ’s avonds dus ik had me voorgenomen te slapen in de bus en zaterdagochtend na wat koffie de rest van de dag door te kunnen. Maar.. onze bus kreeg om 4 uur ’s nachts, twee uur voor aankomst in Boston, pech. Ik zat helaas ook niet naast de meest slanke persoon zeg maar, dus ik was al behoorlijk klaar met de reis. Na twee uur stilstaan waren we nog niet weg! Ze lieten ons al die tijd zitten in het donker en niemand leek zich erg druk te maken. Ik liep als enige de bus uit om de monteur te vragen hoe lang het zou gaan duren. De bus was gemaakt, maar vervolgens had iemand in de bus de politie gebeld omdat die persoon beweerde beledigd te zijn door een andere passagier. Het resultaat? Nog twee uur langer langs de weg staan. Om 8 uur konden we eindelijk weg en toen kreeg de chauffeur alsnog de bus niet gestart. Ik dacht dat ik gek werd en ook de rest van de bus was er inmiddels echt klaar mee. Na 4.5 uur kwam er eindelijk een nieuwe bus en konden we doorrijden naar Boston. Ik zou verblijven bij vrienden van Stephane, mijn stiefvader. Zij kwamen me met koffie en vers brood van het station halen, zo lief! Het hele weekend hebben zij zo hun best gedaan mij een top weekend te bezorgen. Gezellig met elkaar eten, me naar de metro en het vliegveld brengen. Boston is een geweldige stad. Heel gezellig en erg groen. Er zijn goede restaurants en ik vind het leuk om in een stad te zijn met geschiedenis. Op zaterdag ging ik met Stephane’s vrienden op pad in Boston. Zaterdagavond namen ze me mee naar het Lantern Festival in Jamaica Plain, een wijk in Boston. Daar liepen we het meer rond met lampionnen. Heel leuk. Het was donker en helder, al die mensen met lampionnen, appelcider na de wandeling. Verder namen ze me ook mee naar het Arboretum, waar je een prachtig uitzicht hebt op de skyline van Boston. Op zondag ben ik de hele dag alleen in Boston geweest dus dat gaf me de mogelijkheid veel van de stad te zien. Uren heb ik gelopen om mijn hele to-do lijstje af te werken. Een weekend is te kort om alles te zien want op Harvard ben ik bijvoorbeeld niet geweest, maar wie weet ga ik komende zomer nog een paar dagen terug. Een geslaagd weekend met hele lieve mensen EN een soepele terugreis naar DC op zondagavond.
























Vorige week zijn mijn moeder en Stephane aangekomen in DC!!! Het is super fijn om ze weer te zien na bijna drie maanden. In mijn volgende blog ga ik in op hun bezoek (want ze zijn nu nog hier) en post ik foto’s van deze dagen. Het was eerst enigszins stressen hier want L. werd vorige week ziek en had een flinke buikgriep. Zo zielig, want nadat ze zich beter voelde zei ze zelf ‘wat ben ik blij dat ik me beter voel’. L. is geen kind dat klaagt wanneer ze ziek is, maar deze keer voelde ze zich echt beroerd. Ik was zo bang om ook ziek te worden, net voor mijn familiebezoek, of dat mama of Stephane ziek zouden worden aangezien ze hier logeren. Ik ben dus druk in de weer geweest met het desinfecteren van het hele huis. Helaas is mijn hostmoeder wel ziek geworden, maar het is de rest van het gezin bespaard gebleven.

Heel veel liefs en tot snel!

Ghislaine

Al zeven maanden van huis!

Hoi!

Kan iemand mij vertellen waarom de tijd zo snel gaat? Nu ik over de helft van mijn au pair jaar heen ben voel ik me af en toe nerveus. Het cliché ‘voor je het weet ben je weer thuis, geniet er maar van!’ blijkt waar te zijn en dit wil ik niet. Ik heb zo’n geweldige tijd hier. Het mag niet te snel gaan want ik wil nog niet dat het over is! Natuurlijk is het nog lang niet zover maar ik realiseer me steeds meer dat dit au pair leven van tijdelijke duur is. Van elk seizoen krijg ik er 1 hier en de lente en zomer kan ik inmiddels al afstrepen. De herfst is een mooie periode hier en we lopen nog steeds vaak in onze T-shirts en korte broeken buiten, al staat er nu een week regen op het programma. Met de kinderen gaat het goed. Ze komen langzaam weer in het ritme van school en activiteiten. De dagen dat ze activiteiten hebben is het flink aanpoten. Huiswerk, piano oefenen, eten, omkleden, op naar sport. L. krijgt nu elke dag een klein boekje mee om te leren lezen. Dit neem ik dus elke dag met haar door. Twee keer per week zijn we op het voetbalveld te vinden en daarnaast hebben ze pianoles en L. ballet. Maar ze doen het goed! Het zijn actieve kinderen en je zult ze niet snel uitgeput op de bank vinden. En het zijn gewoon de liefste hostkids die er zijn.

Het weekend na mijn laatste blog vierden we J’s zevende verjaardag. Hij hield zijn feestje bij Bowling America, een plek waar ik me na dit feestje niet meer kan vertonen. Zelfs oma kon beter bowlen dan ik.. J. had in ieder geval een geweldige dag met veel pizza, taart en snoep. Met een kofferbak vol cadeaus reden we weer naar huis. Hij was helemaal blij maar kinderen zouden kinderen niet zijn om vervolgens thuis te ruziën over dat ene speelgoedje waar ze perse allebei mee moeten spelen. We aten als afsluiter bij ons favoriete Thaise restaurant. Dat weekend was het ook tijd voor onze busstop night. Buurten bij de bushalte met drankjes en heel veel eten. Ik besloot even te gaan en het bleek erg gezellig! Dit is ook de avond waarop ik een nieuwe ontdekking deed die mijn lichaam niet echt ten goede komt. Mijn hostmoeder maakte rice crispy treats. Dit maak je heel snel met gesmolten marshmallows en gepofte rijst cereals. Nu maak ik het steeds voor mijn hostkinderen (dat gelooft natuurlijk niemand). Ik ging met vrienden wandelen op Theodore Roosevelt Island. Dit is een heel klein eilandje tussen Virginia en District of Colombia waar geen auto’s mogen komen. We liepen het eiland rond en keken zittend op een rots naar de zonsondergang. Daarna aten we bij Beefsteak. Ik dacht dat ze me meenamen naar een restaurant met grote lappen vlees maar nee! Dit is een hele leuke plek waar je helemaal zelf je ‘veggie and grain bowl’ samenstelt. Een goede afsluiter van het weekend!

16 september gaf Stromae een concert in Washington DC. Ik ben naar zijn concert geweest in Amsterdam vorig jaar maar stiekem wilde ik nog wel een keer. Ik kocht echter nooit kaartjes omdat ik hier niemand kende die ook wilde gaan. Tot er een week voor het concert een au pair haar kaartje te koop aanbood op Facebook. Als ik echt zo graag zou willen gaan, waarom dan niet alleen? ‘Kom op, gewoon doen!’ dacht ik dus ik kocht haar kaartje diezelfde avond en een week later stond ik met zo’n 3000 andere mensen, waarvan veelal Europeanen, vlakbij Stromae. Dat was wel wat anders dan onze mega grote Ziggo Dome. Een geweldige avond en geen moment spijt gehad dat ik gewoon alleen ben gegaan! Wat een top artiest is het. Hij maakte er een groot feest van.Twee dagen daarna stond het volgende leuke weekend alweer op de planning. Ik ging met een vriend naar Atlantic City, New Jersey. L. zwaaide me zaterdagochtend heel lief uit.
‘Wie gaat er nu voor mij zorgen dit weekend?’
‘Schatje, mama is hier, papa is hier en oma. Zoveel lieve mensen om voor jou te zorgen!’
‘Fijn weekend Ghislaine! Je moet wel zwaaien vanuit de auto!’
Atlantic City is de plek die bekend staat om de grote hoeveelheid casino’s. Natuurlijk kun je je tijd er ook anders besteden. Het is maar net waar je zin in hebt. Ik ben geen ‘casino mens’. Ik speel al die spelletjes niet maar het half uurtje dat we er waren leverde ons toch 35 dollar op ;)
De rest van het weekend waren wij gewoon te vinden op het strand en de boardwalk. Het was zonnig en warm, het water was koud. Ik was dan ook een van de weinigen die regelmatig een duik in de zee nam. De zomer was bijna over dus ik wilde het er nog even van nemen! De boardwalk in Atlantic City is groot en naar mijn mening heel gezellig. Winkels, eettentjes, casino’s. Als je van de boardwalk afloopt is het ineens heel anders. Verlaten en ’s avonds een beetje griezelig. Het is geheel gebouwd voor toeristen in de zomer. Het is geen leuke stad waar je zou willen wonen en achter de boardwalk zijn sommige stukken wat armoedig. We aten bij een goed Italiaans restaurant zaterdagavond die een mevrouw in een strandtent ons had aangeraden. Er was een hele leuke strandtent waar we ’s avonds een cocktail dronken. We hadden een hotel vlakbij het strand dus na een lange strandwandeling in het donker ging ik daarna lekker naar bed. De volgende ochtend stond ik om acht uur al naast mijn bed om de hele boardwalk af te rennen. Ik ben nog steeds sportief bezig. Fitness, hardlopen, zumba en yoga. Ie-de-re dag sleep ik mezelf naar de sportschool en dat gaat steeds makkelijker. We lagen nog even lekker aan het strand en daarna lunchten we bij de White House Sub Shop. Dit is DE plek in Atlantic City waar je een broodje moet eten. Deze plek bestaat al sinds 1946 en werd een van de meest populaire sub shops in Amerika. Half bekend Amerika is hier een broodje komen eten en de hele winkel hangt vol met foto’s van al deze acteurs/sporters/etc. En ik moet zeggen dat dit de eerste plek in Amerika is waar ik goed brood op heb. Amerika is geen broodland. Zondagavond was het tijd om weer naar huis te rijden en me klaar te maken voor een nieuwe werkweek. L. was ziek op dinsdag dus ze bleef thuis. L. is maanden geleden weer begonnen met duimen en nu is ze continue verkouden. Ze raakt alles aan en hop, dan gaat die vinger vervolgens weer in haar mond. Zelfs op het voetbalveld rent ze al duimend rondL. We weten allemaal niet meer zo goed hoe we dit kunnen stoppen. Een beloningssysteem, pleisters om te vingers, speciale nagellak. We hebben al veel geprobeerd maar tot nu toe heeft nog niets gewerkt. Tips zijn welkom!
J. was vervolgens een tikkeltje jaloers.
‘Waarom mag L. wel thuisblijven en ik niet? Het is oneerlijk!’
‘J., we gaan hier geen feestje bouwen! L. is ziek dus ze moet een dutje van mij doen en krijgt de hele dag alleen gezond eten’.
*Hoest hoest*
‘Nee J., daar trap ik dus niet in’.

Eind September bleef ik het weekend lekker in DC. Ik ging naar de bioscoop met een vriend, uit lunchen met een Nederlandse au pair die ik via een andere au pair had leren kennen, weer brunchen met een andere vriendin. Een druk sociaal leven, dat is fijn! Zondagmiddag besloot ik daarom even alleen op stap te gaan. Ik ging eerst naar het Museum of American Art en daarna kwam ik per toeval terecht op het Turkse festival. Een van mijn beste vriendinnetjes is Turks, dus dat voelde even als thuiskomen. Alle leuke spulletjes, lekker eten waar Seher mij kennis mee heeft laten maken al die jaren.

Erg zware werkweken heb ik dus niet meer. Overdag zit ik ruim 7 uur zonder kinderen! Natuurlijk sta ik wel elke dag vroeg op om ze netjes op school te krijgen en werk ik nu een aantal avonden in de week maar ik werk minder dan eerst, zeker vergeleken met de zomer. Vrijwilligerswerk vinden valt niet mee. Je zou denken dat organisaties staan te springen om vrijwilligers en als maatschappelijk werker had ik verwacht snel iets te kunnen vinden in een ziekenhuis of verzorgingstehuis. Helaas! Er wordt continue gevraagd om een beschikbaarheid van minimaal een jaar en die kan ik ze niet bieden. Dat is zo jammer! Gelukkig heb ik wel vrijwilligerswerk kunnen vinden bij een organisatie die zich inzet voor kanker en ik ben momenteel in gesprek met het Amerikaanse Rode Kruis (en daar kan ik waarschijnlijk snel aan de slag, zo fijn). Volgende week ga ik voor het eerst op pad als vrijwilliger op de basisschool van J. en L. J. is helemaal enthousiast dat ik als begeleider meega met zijn fieldtrip naar de brandweerkazerne. Mijn dagen kom ik verder prima door. Ik heb schilderspullen gekocht, een dik psychologieboek om te gaan bestuderen, Engelse en Franse boeken bij de bibliotheek gehaald en ik zit er aan te denken om pianolessen te gaan nemen. De afgelopen dagen gebruik ik de pianoboeken van de kinderen om te oefenen. Tussendoor koffie drinken met au pairs of even naar een museum. Stil zitten? Nee dank je. Oh, en laten we de paus niet vergeten! Die was hier een week geleden en DC stond op zijn kop. Ik had hem bijna kunnen zien.. Een vriend van mij werkt op het Congres en had kaartjes voor donderdagochtend. Helaas kon ik het niet vroeg genoeg zijn vanwege werk. De Mall zag er zo mooi uit tijdens het bezoek van de paus aan het Witte Huis! Ik keek het live op mijn telefoon en maakte een mooie screenshot ;)

Op naar een mooie nieuwe week. Dank jullie wel voor het blijven volgen van mijn blog en het plaatsen van de leuke reacties! Het blijft super fijn om te lezen!

Heel veel liefs,

Ghislaine