Hoi allemaal!

Er is veel gebeurd sinds mijn laatste blog. Laaveel gebeurd sinds mijn laatste blog. t ik met mijn verlenging beginnen. Zoals jullie inmiddels weten hebben mijn hostfamilie en ik besloten dat ik zes maanden langer blijf. Een beslissing die ik best moeilijk vond om te nemen. Verlengen spookte al door mijn hoofd toen ik mijn vorige blog schreef, maar ik wilde dit pas op internet zetten wanneer er daadwerkelijk een besluit was genomen. Het is apart hoe het liep. Ik kreeg na het schrijven van mijn laatste blog opeens last van zenuwen. Het einde van mijn jaar kwam zo dichtbij en de winter is in aantocht, niet de meest aantrekkelijke periode om te reizen. Ik ging me afvragen of ik wel klaar was om al naar huis te gaan. Het idee van afscheid nemen en Amerika te moeten verlaten maakte me echt nerveus. Ik liep hier al een paar dagen mee rond en had het alleen met Simone besproken. En toen kwam ineens mijn hostfamilie naar me toe: ‘We zijn heel blij met je, je bent onderdeel van ons gezin geworden en we hebben het er samen over gehad. We zouden het heel leuk vinden als je langer zou willen blijven, maar geen enkele druk! Neem de tijd, de keuze is helemaal aan jou’. Toeval bestaat niet. Het was een bevestiging voor mij dat ik hier echt op mijn plek ben en mijn werk, maar ook mijn gezelschap wordt gewaardeerd. Ik heb na dit gesprek gelijk mijn moeder gebeld en ik wist haar antwoord al. Doen! Het voornaamste bezwaar waren mijn familie en vrienden thuis. Hoe zouden zij reageren als ik vertel dat ik nog zes maanden langer weg blijf? Het voelde een beetje alsof ik mensen in de steek liet. Zijn mensen bereid om zo lang te wachten? Dat was mijn angst. Ik wilde niet dat ik mensen kwijt zou raken door mijn keuze. Na bijna een week nadenken heb ik besloten mijn hostfamilie te vertellen dat ik graag wil verlengen en zij waren erg blij. Ik voel gewoon dat ik heel graag nog zes maanden in Amerika wil doorbrengen om alles te doen waar ik nog niet aan toe gekomen ben, nog lekker een lange zomer te hebben en vervolgens in september een aantal weken te kunnen reizen voordat ik naar Nederland kom. Ik mag in mijn handen knijpen met mijn vrienden/vriendinnen en familie. Iedereen was heel blij voor me en ik heb alleen maar positieve reacties gehad. Ik kom oud en nieuw in Nederland vieren! 30 december vlieg ik naar Nederland, om vervolgens pas op 10 januari weer terug naar DC te gaan. Lekker even ruim een week thuis en tijd om jullie allemaal te zien! Daar kijk ik zo naar uit! Gezellig met vrienden en familie afspreken, iedereen weer knuffelen, mijn diertjes weer zien en ja, ik wil ook heel graag weer een kroket eten..

Ik heb een aantal drukke weken achter te rug. Zo zat ik een lang weekend in Rehoboth Beach met Simone en haar hostfamilie. Iedereen verklaarde me voor gek, want dit was het weekend van de orkaan die de Bahama’s onveilig maakte. We verbleven in een appartement met prachtig uitzicht op de zee. Het regende veel en we waaiden nog net niet uit onze laatste verschoning, maar wij hadden een harstikke leuk weekend! De golven waren zo hoog dat het strand bijna niet meer te zien was en de paden naar het strand daarom ook waren afgesloten. Op zaterdag zijn we gaan winkelen in een grote outlet (waarna we vervolgens de brug niet meer over konden omdat het water te hoog stond waardoor we een uur om moesten rijden om weer terug te komen). Verder gingen we naar het zwembad, de sauna en de sportschool. Heerlijk ontspannen en ’s ochtends wakker worden met dat prachtige uitzicht.

Wat betreft werk heb ik het nu drukker. Ik ben gestart als vrijwilliger de school van de kinderen. Elke maandag help ik nu in de klas met lezen. Ook ga ik mee met alle schooltripjes. Dit betekende dat ik de afgelopen weken twee keer bij de brandweer te vinden was, waar we met verschillende klassen op bezoek gingen en een rondleiding kregen. Ik vond het misschien nog wel leuker dan de kinderen. De rondleiding deden ze erg leuk en we kregen veel informatie. Na de eerste rondleiding kwam er een 911 melding binnen en zagen we hoe ze in 40 seconden aangekleed en wel weg gingen. De kinderen stonden allemaal met hun mond open te kijken. Het vrijwilligerswerk op school vind ik super leuk om te doen. Al die verschillende kinderen. De een wat toegankelijker dan de ander. Vol fantasie. Verder heb ik inmiddels mijn introductie bijeenkomst gehad bij het Amerikaanse Rode Kruis en ben ik helemaal klaar om te gaan starten. Ik ben vanaf nu Blood Donor Ambassador. Vanaf volgende week ben ik te vinden bij de bloedbanken in en rondom Washington DC. Daar ben ik trots op want het Rode Kruis is zo’n mooie organisatie! Helaas mag ik in Amerika als Nederlandse geen bloed geven, anders had ik dat graag gedaan. Mochten jullie er over na denken, informeer dan eens of je in Nederland in aanmerking komt om bloed te geven. Het is echt nodig en met 1 bloeddonatie kun je al drie levens redden!

Halloween komt eraan en inmiddels vliegen de pompoen verkooppunten je om de oren. Overal zie je pompoenen! Het is een leuk gezicht. De voortuinen in de buurt staan vol grafstenen, skeletten, mega spinnen en natuurlijk ook weer pompoenen. De supermarkten en zelfs apotheken liggen vol met Halloween snoep. Ze zijn er helemaal klaar voor hier! Met opa en oma en de kids ging ik naar Cox Farm, een van de grotere pumpkin patches in Virginia. Dat was zo gezellig! De hayride was toch wel een van de leukere dingen. Nieuw voor mij, maar voor alle andere bezoekers een van de hoogtepunten ieder jaar. Allemaal in een kar vol hooi om vervolgens door een tractor het weiland vol enge verassingen door te rijden. Voor de kinderen waren er vooral veel glijbanen, speeltuinen en dieren. De volwassenen vonden de glijbanen echter ook leuk ;).Opa en oma zorgden goed voor ons en hadden thuis heerlijk voor ons gekookt. Wat ben ik blij dat ik deze mensen in mijn leven heb. Mijn eigen opa en oma vervangen kan natuurlijk niet, maar ik heb er nu wel een opa en oma bij en dat is heel fijn. Met Simone ging ik in het weekend stappen in Dupont Circle in DC en de volgende dag gingen we naar Rock Creek Park. We waren daar allebei nooit geweest, maar het is zo mooi! Als je er eenmaal bent tenminste. Het heeft ons een half uur gekost om de ingang te vinden. We lagen helemaal in een deuk in de auto. Rock Creek Park ligt echt middenin de stad. Het is heel groot en wanneer je er loopt is het net alsof je in een hele andere wereld terecht bent gekomen. Ik trek nu ook regelmatig op met Karlijn, een andere Nederlandse au pair. We lagen lekker te zonnen op de Mall in DC op zondag en gingen uit eten. Een goed weekend dus!







Het weekend daarna ging ik naar Boston! Ik had er zoveel zin in! De reis naar Boston liep uit op een kleine trauma. Ik had besloten de bus te pakken naar Boston, want de vluchten op vrijdagavond waren zo duur. Zondagavond zou ik wel gewoon met het vliegtuig terug gaan naar DC. Boston is, schrik niet, 10 uur met de bus. De bus vertrok om half 8 ’s avonds dus ik had me voorgenomen te slapen in de bus en zaterdagochtend na wat koffie de rest van de dag door te kunnen. Maar.. onze bus kreeg om 4 uur ’s nachts, twee uur voor aankomst in Boston, pech. Ik zat helaas ook niet naast de meest slanke persoon zeg maar, dus ik was al behoorlijk klaar met de reis. Na twee uur stilstaan waren we nog niet weg! Ze lieten ons al die tijd zitten in het donker en niemand leek zich erg druk te maken. Ik liep als enige de bus uit om de monteur te vragen hoe lang het zou gaan duren. De bus was gemaakt, maar vervolgens had iemand in de bus de politie gebeld omdat die persoon beweerde beledigd te zijn door een andere passagier. Het resultaat? Nog twee uur langer langs de weg staan. Om 8 uur konden we eindelijk weg en toen kreeg de chauffeur alsnog de bus niet gestart. Ik dacht dat ik gek werd en ook de rest van de bus was er inmiddels echt klaar mee. Na 4.5 uur kwam er eindelijk een nieuwe bus en konden we doorrijden naar Boston. Ik zou verblijven bij vrienden van Stephane, mijn stiefvader. Zij kwamen me met koffie en vers brood van het station halen, zo lief! Het hele weekend hebben zij zo hun best gedaan mij een top weekend te bezorgen. Gezellig met elkaar eten, me naar de metro en het vliegveld brengen. Boston is een geweldige stad. Heel gezellig en erg groen. Er zijn goede restaurants en ik vind het leuk om in een stad te zijn met geschiedenis. Op zaterdag ging ik met Stephane’s vrienden op pad in Boston. Zaterdagavond namen ze me mee naar het Lantern Festival in Jamaica Plain, een wijk in Boston. Daar liepen we het meer rond met lampionnen. Heel leuk. Het was donker en helder, al die mensen met lampionnen, appelcider na de wandeling. Verder namen ze me ook mee naar het Arboretum, waar je een prachtig uitzicht hebt op de skyline van Boston. Op zondag ben ik de hele dag alleen in Boston geweest dus dat gaf me de mogelijkheid veel van de stad te zien. Uren heb ik gelopen om mijn hele to-do lijstje af te werken. Een weekend is te kort om alles te zien want op Harvard ben ik bijvoorbeeld niet geweest, maar wie weet ga ik komende zomer nog een paar dagen terug. Een geslaagd weekend met hele lieve mensen EN een soepele terugreis naar DC op zondagavond.
























Vorige week zijn mijn moeder en Stephane aangekomen in DC!!! Het is super fijn om ze weer te zien na bijna drie maanden. In mijn volgende blog ga ik in op hun bezoek (want ze zijn nu nog hier) en post ik foto’s van deze dagen. Het was eerst enigszins stressen hier want L. werd vorige week ziek en had een flinke buikgriep. Zo zielig, want nadat ze zich beter voelde zei ze zelf ‘wat ben ik blij dat ik me beter voel’. L. is geen kind dat klaagt wanneer ze ziek is, maar deze keer voelde ze zich echt beroerd. Ik was zo bang om ook ziek te worden, net voor mijn familiebezoek, of dat mama of Stephane ziek zouden worden aangezien ze hier logeren. Ik ben dus druk in de weer geweest met het desinfecteren van het hele huis. Helaas is mijn hostmoeder wel ziek geworden, maar het is de rest van het gezin bespaard gebleven.

Heel veel liefs en tot snel!

Ghislaine