Al zeven maanden van huis!
Hoi!
Kan iemand mij vertellen waarom de tijd zo snel gaat? Nu ik over de helft van mijn au pair jaar heen ben voel ik me af en toe nerveus. Het cliché ‘voor je het weet ben je weer thuis, geniet er maar
van!’ blijkt waar te zijn en dit wil ik niet. Ik heb zo’n geweldige tijd hier. Het mag niet te snel gaan want ik wil nog niet dat het over is! Natuurlijk is het nog lang niet zover maar ik
realiseer me steeds meer dat dit au pair leven van tijdelijke duur is. Van elk seizoen krijg ik er 1 hier en de lente en zomer kan ik inmiddels al afstrepen. De herfst is een mooie periode hier en
we lopen nog steeds vaak in onze T-shirts en korte broeken buiten, al staat er nu een week regen op het programma. Met de kinderen gaat het goed. Ze komen langzaam weer in het ritme van school en
activiteiten. De dagen dat ze activiteiten hebben is het flink aanpoten. Huiswerk, piano oefenen, eten, omkleden, op naar sport. L. krijgt nu elke dag een klein boekje mee om te leren lezen. Dit
neem ik dus elke dag met haar door. Twee keer per week zijn we op het voetbalveld te vinden en daarnaast hebben ze pianoles en L. ballet. Maar ze doen het goed! Het zijn actieve kinderen en je zult
ze niet snel uitgeput op de bank vinden. En het zijn gewoon de liefste hostkids die er zijn.
Het weekend na mijn laatste blog vierden we J’s zevende verjaardag. Hij hield zijn feestje bij Bowling America, een plek waar ik me na dit feestje niet meer kan vertonen. Zelfs oma kon beter bowlen
dan ik.. J. had in ieder geval een geweldige dag met veel pizza, taart en snoep. Met een kofferbak vol cadeaus reden we weer naar huis. Hij was helemaal blij maar kinderen zouden kinderen niet zijn
om vervolgens thuis te ruziën over dat ene speelgoedje waar ze perse allebei mee moeten spelen. We aten als afsluiter bij ons favoriete Thaise restaurant. Dat weekend was het ook tijd voor onze
busstop night. Buurten bij de bushalte met drankjes en heel veel eten. Ik besloot even te gaan en het bleek erg gezellig! Dit is ook de avond waarop ik een nieuwe ontdekking deed die mijn lichaam
niet echt ten goede komt. Mijn hostmoeder maakte rice crispy treats. Dit maak je heel snel met gesmolten marshmallows en gepofte rijst cereals. Nu maak ik het steeds voor mijn hostkinderen (dat
gelooft natuurlijk niemand). Ik ging met vrienden wandelen op Theodore Roosevelt Island. Dit is een heel klein eilandje tussen Virginia en District of Colombia waar geen auto’s mogen komen. We
liepen het eiland rond en keken zittend op een rots naar de zonsondergang. Daarna aten we bij Beefsteak. Ik dacht dat ze me meenamen naar een restaurant met grote lappen vlees maar nee! Dit is een
hele leuke plek waar je helemaal zelf je ‘veggie and grain bowl’ samenstelt. Een goede afsluiter van het weekend!
16 september gaf Stromae een concert in Washington DC. Ik ben naar zijn concert geweest in Amsterdam vorig jaar maar stiekem wilde ik nog wel een keer. Ik kocht echter nooit kaartjes omdat ik hier
niemand kende die ook wilde gaan. Tot er een week voor het concert een au pair haar kaartje te koop aanbood op Facebook. Als ik echt zo graag zou willen gaan, waarom dan niet alleen? ‘Kom op,
gewoon doen!’ dacht ik dus ik kocht haar kaartje diezelfde avond en een week later stond ik met zo’n 3000 andere mensen, waarvan veelal Europeanen, vlakbij Stromae. Dat was wel wat anders dan onze
mega grote Ziggo Dome. Een geweldige avond en geen moment spijt gehad dat ik gewoon alleen ben gegaan! Wat een top artiest is het. Hij maakte er een groot feest van.Twee dagen daarna stond het
volgende leuke weekend alweer op de planning. Ik ging met een vriend naar Atlantic City, New Jersey. L. zwaaide me zaterdagochtend heel lief uit.
‘Wie gaat er nu voor mij zorgen dit weekend?’
‘Schatje, mama is hier, papa is hier en oma. Zoveel lieve mensen om voor jou te zorgen!’
‘Fijn weekend Ghislaine! Je moet wel zwaaien vanuit de auto!’
Atlantic City is de plek die bekend staat om de grote hoeveelheid casino’s. Natuurlijk kun je je tijd er ook anders besteden. Het is maar net waar je zin in hebt. Ik ben geen ‘casino mens’. Ik
speel al die spelletjes niet maar het half uurtje dat we er waren leverde ons toch 35 dollar op ;)
De rest van het weekend waren wij gewoon te vinden op het strand en de boardwalk. Het was zonnig en warm, het water was koud. Ik was dan ook een van de weinigen die regelmatig een duik in de zee
nam. De zomer was bijna over dus ik wilde het er nog even van nemen! De boardwalk in Atlantic City is groot en naar mijn mening heel gezellig. Winkels, eettentjes, casino’s. Als je van de boardwalk
afloopt is het ineens heel anders. Verlaten en ’s avonds een beetje griezelig. Het is geheel gebouwd voor toeristen in de zomer. Het is geen leuke stad waar je zou willen wonen en achter de
boardwalk zijn sommige stukken wat armoedig. We aten bij een goed Italiaans restaurant zaterdagavond die een mevrouw in een strandtent ons had aangeraden. Er was een hele leuke strandtent waar we
’s avonds een cocktail dronken. We hadden een hotel vlakbij het strand dus na een lange strandwandeling in het donker ging ik daarna lekker naar bed. De volgende ochtend stond ik om acht uur al
naast mijn bed om de hele boardwalk af te rennen. Ik ben nog steeds sportief bezig. Fitness, hardlopen, zumba en yoga. Ie-de-re dag sleep ik mezelf naar de sportschool en dat gaat steeds
makkelijker. We lagen nog even lekker aan het strand en daarna lunchten we bij de White House Sub Shop. Dit is DE plek in Atlantic City waar je een broodje moet eten. Deze plek bestaat al sinds
1946 en werd een van de meest populaire sub shops in Amerika. Half bekend Amerika is hier een broodje komen eten en de hele winkel hangt vol met foto’s van al deze acteurs/sporters/etc. En ik moet
zeggen dat dit de eerste plek in Amerika is waar ik goed brood op heb. Amerika is geen broodland. Zondagavond was het tijd om weer naar huis te rijden en me klaar te maken voor een nieuwe werkweek.
L. was ziek op dinsdag dus ze bleef thuis. L. is maanden geleden weer begonnen met duimen en nu is ze continue verkouden. Ze raakt alles aan en hop, dan gaat die vinger vervolgens weer in haar
mond. Zelfs op het voetbalveld rent ze al duimend rondL. We weten allemaal niet meer zo goed hoe we dit kunnen stoppen. Een beloningssysteem, pleisters om te vingers, speciale nagellak. We hebben
al veel geprobeerd maar tot nu toe heeft nog niets gewerkt. Tips zijn welkom!
J. was vervolgens een tikkeltje jaloers.
‘Waarom mag L. wel thuisblijven en ik niet? Het is oneerlijk!’
‘J., we gaan hier geen feestje bouwen! L. is ziek dus ze moet een dutje van mij doen en krijgt de hele dag alleen gezond eten’.
*Hoest hoest*
‘Nee J., daar trap ik dus niet in’.
Eind September bleef ik het weekend lekker in DC. Ik ging naar de bioscoop met een vriend, uit lunchen met een Nederlandse au pair die ik via een andere au pair had leren kennen, weer brunchen met
een andere vriendin. Een druk sociaal leven, dat is fijn! Zondagmiddag besloot ik daarom even alleen op stap te gaan. Ik ging eerst naar het Museum of American Art en daarna kwam ik per toeval
terecht op het Turkse festival. Een van mijn beste vriendinnetjes is Turks, dus dat voelde even als thuiskomen. Alle leuke spulletjes, lekker eten waar Seher mij kennis mee heeft laten maken al die
jaren.
Erg zware werkweken heb ik dus niet meer. Overdag zit ik ruim 7 uur zonder kinderen! Natuurlijk sta ik wel elke dag vroeg op om ze netjes op school te krijgen en werk ik nu een aantal avonden in de
week maar ik werk minder dan eerst, zeker vergeleken met de zomer. Vrijwilligerswerk vinden valt niet mee. Je zou denken dat organisaties staan te springen om vrijwilligers en als maatschappelijk
werker had ik verwacht snel iets te kunnen vinden in een ziekenhuis of verzorgingstehuis. Helaas! Er wordt continue gevraagd om een beschikbaarheid van minimaal een jaar en die kan ik ze niet
bieden. Dat is zo jammer! Gelukkig heb ik wel vrijwilligerswerk kunnen vinden bij een organisatie die zich inzet voor kanker en ik ben momenteel in gesprek met het Amerikaanse Rode Kruis (en daar
kan ik waarschijnlijk snel aan de slag, zo fijn). Volgende week ga ik voor het eerst op pad als vrijwilliger op de basisschool van J. en L. J. is helemaal enthousiast dat ik als begeleider meega
met zijn fieldtrip naar de brandweerkazerne. Mijn dagen kom ik verder prima door. Ik heb schilderspullen gekocht, een dik psychologieboek om te gaan bestuderen, Engelse en Franse boeken bij de
bibliotheek gehaald en ik zit er aan te denken om pianolessen te gaan nemen. De afgelopen dagen gebruik ik de pianoboeken van de kinderen om te oefenen. Tussendoor koffie drinken met au pairs of
even naar een museum. Stil zitten? Nee dank je. Oh, en laten we de paus niet vergeten! Die was hier een week geleden en DC stond op zijn kop. Ik had hem bijna kunnen zien.. Een vriend van mij werkt
op het Congres en had kaartjes voor donderdagochtend. Helaas kon ik het niet vroeg genoeg zijn vanwege werk. De Mall zag er zo mooi uit tijdens het bezoek van de paus aan het Witte Huis! Ik keek
het live op mijn telefoon en maakte een mooie screenshot ;)
Op naar een mooie nieuwe week. Dank jullie wel voor het blijven volgen van mijn blog en het plaatsen van de leuke reacties! Het blijft super fijn om te lezen!
Heel veel liefs,
Ghislaine
Reacties
Reacties
Hoi Ghislaine,
Wat maak je ongelooflijk veel mee. Vind het echt leuk om alles via jouw verhalen mee te beleven. Geniet nog even van de laatste maanden want het is zo kerst (sorry)
Groetjes uit een herfstachtig maar zonnig Bergentheim.
Carin
Hoi Ghislaine, jij verveelt je nog lang niet, lees ik! Leuk hoor! Isabelle en ik kwamen zaterdag je moeder tegen in de stad. Ze vertelde dat ze over een week of 3 weer jouw kant op gaat, weer iets om je op te verheugen dus! Enjoy! Groetjes,
Lilianne
Lieve Gishlaine,
Jij gaat als een speer. Dik over de helft van je jaar en je bent nog steeds actief met veel dingen.
Geen moment laat je onbenut. Ik heb diep respect voor je en ben gewoon een beetje trots op je.
Ik geniet van je verhalen en kan niet wachten op het volgende verhaal.
Straks komt je mams ook nog een keer langs en kun je lekker bijkletsen (niet huilen als zij weggaat hoor) ha ha .
Lieverd groetjes van ons uit NL
Vera en natuurlijk ook Nico
Hi Ghislaine,
super leuk dat je het zo naar je zin hebt en heel tof om je verhalen te lezen en foto's te zien! Wanneer kom je precies naar huis? Tot die tijd idd nog flink van genieten!
Zou leuk zijn om elkaar weer eens te meeten in NL als je terug bent :)
liefs,
Chantal
Dank jullie wel!!! Ik hoorde het inderdaad van mijn moeder Lilianne, leuk! Ik tel inderdaad de dagen af tot mijn mans en stiefpaps alweer hier zijn.
Vera, dat niet huilen kan ik niet garanderen????. Afscheid nemen blijft vervelend.
Chantal, ik heb deze week besloten dat ik een half jaar verleng! Ik ga dus pas in september weer naar huis. Maar in januari kom ik een week naar Nederland om iedereen te zien.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}